Even zoeken aan het ontbijt. Prima smeerkaasjes, jam, honing en soort van platte taaie pannekoekenbrood (heet geloof ik dough). Hoe eet je dat? Geen idee. Jammer genoeg is er alleen 3-in-1-nescafe en dat vinden we echt vies (met suiker en melk). Dan maar thee en jus d'orange.
We gaan om half 9 op pad met gids en reisleider. Met de bus rijden we naar het Golestan paleis. Er is net een lading schoolmeisjes-in-roze-schooljurkjes-met-hoofddoekjes gearriveerd (ze zijn denk ik 7 of 8 jaar oud), ze kwetteren er lustig op los. En zwaaien en Hello roepen naar ons, gadegeslagen door Khomeini en Ghamenei die levensgroot aan de gevel hangen. Nou ja, hun portretten dan, maar je ziet ze zoveel dat het lijkt of ze hier nog zijn.
Aan de buitenkant heb ik eigenlijk zoiets van: is dit het befaamde paleis? hmmm. Bij binnenkomst is het ook niet echt in de eerste hal dat je warm loopt. Er hangen een aantal interessante portretten van de nodige sjahs en prinsen (verwarrend, prinsessen zijn hier ook gewoon prinsen). Lomp ingelijst en over het algemeen hard aan restauratie toe. Maar erg bijzonder om allerlei invloeden te zien, Europees, Mogol etc.
Dan volgt een ruimte met een enorme marmeren kroningstroon waar ook de laatste sjah in de vorige eeuw nog is gekroond. Jammer genoeg hangt er een enorm zeil voor de opening want ze zijn aan het restaureren (hadden we al gezien bij de serie met Johanna Lumley), het is een spiegelzaal (met normaal gesproken dus de voorkant open met zicht op het basin buiten). Saignant detail zijn in de bovenhoeken schilderijen van edele dames met ontblote borsten. Ook de mozaïeken aan de buitenkant laten blote engelen zien. Dat mag nu niet meer. Alles moet bedekt, maar aangezien het wereld erfgoed is en de schilderijen in een beetje donkere hoeken hangen, wordt het gedoogd.
We lopen verder en komen in een soort van nis-kamer met de meest ongelooflijk mooie smaakvolle muurschilderingen. dan volgen er zalen als slagroomtaarten met cadeaus aan de opeenvolgende sjahs, het kan niet op, nog meerdere spiegelzalen en hallen, waar we overigens als in het zwembad van die blauwe plastic overschoentjes aanmoeten. Al met al toch leuk te zien.

Veel musea liggen in de buurt en we lopen in een kwartiertje door een park naar het nationale museum. Maar eerst oversteken. Vijf banen verkeerschaos doorakkeren om zowaar heelhuids over te kunnen steken. Je moet je er hier maar gewoon ingooien in de hoop dat men anticipeert op wat er zo voor de wielen komt. Het nationaal museum had eerst zalen met stenen uit de prehistorie waar we toch weinig aan konden zien, maar daarna een zeer fraaie collectie glas en keramiek van soms wel 8000 jaar oud. Ongelooflijk. Ongelooflijk ook hoe dat dan staat uitgestald. Het hele museum mag wel eens een make over krijgen. Maar goed.

Na afloop lunchen we met de hele groep in een restaurant tegenover het museum, handig.
We maken kennis met de Iraanse keuken. gestoofde kip, kebab, salade, rijst met korst, yoghurt en weer van die taaie ezelsvellen als brood. En natuurlijk een alcoholvrij biertje met limoen, beetje bedenkelijke smaak en thee natuurlijk. We maken plannen voor de middag en Henk en Betty vergezellen ons.

We nemen een taxi naar de Tapiatbrug. Een moderne brug die uit drie lagen bestaat en een prachtig gezicht biedt aan de besneeuwde bergen in het noorden van Teheran. Er zijn ook heel wat restaurantjes aan het einde van de brug en zowaar een koffietent. Nou, daar hebben we wel zin in! We genieten van een lekkere kop koffie en praten gezellig. Het is hier zo rustig dat die vermaledijde hoofddoek ook wel even wat kan zakken. Het is toch wel een gedoe met dat ding. Maar zonder uitzondering dragen alle vrouwen er een. Niet makkelijk om die dan ook een beetje aardig te draperen zodat je er niet als een schlemiel uitziet.

We vervolgen onze tocht naar een metrostation in de buurt dat ons zal brengen onderweg naar Darban. Het laatste stuk moet ook weer met een taxi. Vervoer is hier niet duur. De metro is belachelijk goedkoop: 10 cent omgerekend per persoon. De taxi afhankelijk van de afstand en het soort taxi max een paar euro. Als we de metro uitkomen staan er een heleboel taxi's en taxibusjes. We gaan het avontuur maar eens aan en stappen in een aftands groen busje dat ons naar Darban zal brengen, richting de bergen. We moeten een 20 min wachten tot het busje vol genoeg is om te vertrekken. Er stappen verschillende mensen in, een zakenman, een jong stel en ook twee oude mensen die duidelijk van de markt komen. Grappig hoor. We betalen met zijn 4-en 100.000 rial. zo'n 70 cent.

We zijn nu in het noorden van Teheran, een soort van Valkenburg, haha! Met een lift gaan we naar boven waar dan met een stoeltjeslift nog weer verder omhoog kunnen gaan. Het is hier erg rustig en mooi, we wanen ons in de Alpen. nog mooier wordt het op het moment dat we boven aangekomen wat rond lopen en ineens in een soort filmscène staan, een wildwest tafereel. We zijn net een paar hilarische foto's aan het maken en dan komt er natuurlijk iemand die zegt dat het niet mag. Ok dan. We lopen naar beneden ipv met de stoeltjeslift om daar iets te gaan eten. Maar niet nadat Henk weer even met de lift naar boven is gegaan om onze foto's op te halen. Onderweg omhoog hoorden we ineens: Joehoee! En uit een blokhut stak door een gat in het glas een camera met een vrolijke jongeman, die snel een aantal foto's van ons maakt. Het is nu echt net een schoolreisje bij het drielandenpunt. De foto is erg duur voor begrippen van hier. Een half miljoen, dat is dus 3,5 euro. En nu een restaurant vinden. We gaan maar ergens naar binnen, maar daar moeten we aanliggen met een waterpijp en dat is toch nog even een station te ver. We willen ook wel een keer fatsoenlijk eten en niet alleen van die grove grill rommel. Dus lopen we nog wat naar boven, waar de sjieke restaurants blijken te zitten Het is erg leuk. De obers lopen allemaal in keurig blauw kostuum, hebben zo ongeveer dezelfde trendy haarsnit EN ze hebben dezelfde opvallende bril op. Het is grappig. Nadat we er van verzekerd hebben dat we geen Duitsers maar Nederlanders zijn, komen er ineens een Nederlandse en Iraanse vlag op tafel. En een paar grote pullen lauwig alcoholvrij-naar-appelsap- smakend bier. Maar dat mag de pret niet drukken. We hebben het beregezellig en hebben een hoog vakantiegevoel. We zijn blij dat we de toch wel lelijke betonnen stad zijn ontvlucht en hier in de frisse berglucht zitten, met ons biertje, vlaggetjes en prachtig uitzicht. Het is een oase van rust.
Nog weer even terug met de taxi. Een rit van drie kwartier kost ons de nodige adrenaline, het verkeer is werkelijk idioot en we zijn wel wat gewoon, en de schokkende som van een half miljoen. Voor een euro schijn je hier 15 liter benzine te krijgen, benzine is net als brood gesubsidieerd. Vanwege de sancties wordt alles hier voor de Iranezen onbetaalbaar. Dank u Mr. Trump.

Wat nog leuk is om te vermelden is dat als je het jezelf kunt permitteren je hier je neus laat doen. Je moet dan daarna bij voorkeur veel en vaak in het openbaar verschijnen met zoveel mogelijk pleisters, plakkers en gazen midden op je gezicht zodat iedereen kan zien dat je " a nose job" hebt gehad. Een wipneus met het puntje omhoog is hier een statussymbool! Daarna volgen geheid lippen en wangen die moeten worden opgevuld. Ze stoppen alles weg, maar dat wat je mag zien moet gezien kunnen worden!

Geschreven door Jacquelijne.opreis