Vanmorgen lekker uitgeslapen, het was toch wel heel prettig in het guesthouse, maar we hadden waarschijnlijk ook de mooiste kamer. Heel ruim en mooi ingericht én met een eigen balkon met uitzicht op de Ganges. We konden af en toe in andere kamers kijken en die waren maar de helft zo groot en er waren ook kamers met gedeeld sanitair. We hebben echt geboft. Tegen half 11 was onze gids er om ons op te pikken, de boys van het hotel liepen weer de hele tocht met onze koffers, onderweg mochten we nog één keer “het genot” smaken van eindeloze bedelaars. Een “mismaakte” gaf ik nog wat kleingeld, voor die mensen is hier natuurlijk niets. Verder veel vrouwen met babies (die er overigens geen van allen slecht uitzien) met lege babyflesjes: no money, milk! Dat is de bekende truc: je moet poedermelk met ze gaan kopen. Vervolgens verkopen ze die terug aan de winkel en krijgen ze een klein bedrag. Tja…Overigens zagen we regelmatig vrouwen borstvoeding geven, zelfs met peuters. We proberen Varanasi uit te komen, maar dat valt nog niet mee. Heel veel verkeer vanwege weer een feestdag; het broeder-zuster festival. En in Varanasi wonen toch 3,5 miljoen mensen. Sarnat ligt eigenlijk zo’n beetje aan Varanasi vast. Onze gids weet weer veel te vertellen en we doden de tijd in de file met allerlei vragen heen en weer over bijv. maatschappelijke onderwerpen. Het is leuk.

Bij Sarnat staan een aantal verschillende tempels. We gaan eerst naar een nieuwe Tibetaanse tempel. Het is zo fijn om weer het Tibetaans boeddhisme te zien! De gids heeft vorig jaar op de motor ongeveer dezelfde route gedaan als ik vier jaar geleden naar Ladakh, Spiti en Lahaul vallei, dus gespreksstof genoeg! Ik vind het ook leuk Adrie uit te leggen wat er nu anders is aan deze boeddhistische tempel als bijv. de Chinese tempel die we vorig jaar in Surabaya in Indonesië bezochten. Wat heerlijk om ook hier weer een heuse troon te zien voor his Holiness de Dalai Lama, ik toen in Leh in levende lijve mocht zien! Hij vereert ook deze tempel ieder jaar met een bezoekje. Natuurlijk is de troon in plastic ingepakt zodat er niets aan mag komen en kijkt het portret van de Dalai Lama je ondeugend aan.

Verder is Sarnat erg bekend omdat Boeddha hier voor het eerst zijn volgelingen toesprak, hij onder een boom voor het eerst “het wiel der wet” in beweging bracht enz. Er staan een heel aantal stupa’s. Met en zonder relikwieën erin. Van klein tot zeer groot en daterend van 300 v Chr. Ook leren we dat het boeddhisme eigenlijk is gestoeld op het Hindoeïsme, het heeft een aantal elementen er van over genomen. De toenmalig heerser wilde het boeddhisme uitroeien en dat lukte niet, toen ging hij overstag en liet vele kloosters en stupa’s bouwen. 800 Na Chr. Kwamen de moslims en die hebben het grotendeels verwoest, leeggeroofd en onder het zand bedekt. Grappig genoeg vertelt hij ons dat en lopen er een aantal gesluierde Indiase toeristen rond. Al lachend merkt hij op dat ze waarschijnlijk niet van dit feit op de hoogte zijn. We regenen kleddernat, want het gaat maar door met vlagen. Vanochtend scheen het dat de Ganges vandaag per uur 5 cm stijgt en het inmiddels gevaarlijk begint te worden. We drogen een beetje op in het museum dat oa het nationale icoon van India herbergt, opgegraven in de ruïnes van Sarnat. Het is een bovenstuk van een 15 m hoge zuil met onderaan lotusblad, dan vier leeuwen en daarboven het wiel van de wet. Het is van zandsteen en zeldzaam mooi gepolijst. Het glanst nog steeds ook al is het 800 jr. onder de grond geweest. Men weet nog steeds niet welk procedé men heeft gevolgd hiervoor. Er zijn nog een aantal andere zeer bijzondere Boeddhabeelden te bewonderen waar we tekst en uitleg over krijgen.

Dan vervolgen we naar een nagebouwde tempel met daarin ook bijzondere replica van opgegraven beeld in museum en fresco’s over het leven van Boeddah/Siddarta. Er tegenover staat de boom waaronder Boeddah zijn eerste preek gaf. Al met al wel een prima invulling van onze laatste dag. Verder wordt het veel wachten ben ik bang. Naar de luchthaven is het ook nog erg druk op de weg en gaan we soms maar stapsgewijs. Maar we zijn ruim op tijd. Al bij binnenkomst wordt eindeloos gecheckt, paspoort, bagage, ticket… en dat op een luchthaventje waar maar 15 vluchten per dag gaan.

Na een uurtje vliegen zijn we weer in New Delhi, waar onze trouwe Taroun ons opwacht om ons nog even naar het Ibis hotel te brengen, hij is heel uitgelaten en blij ons te zien (wellicht vanwege de zeer royale fooi die hij van ons terecht kreeg, maar ook omdat hij jaris was wellicht). We zijn er om een uur of 19:00 en moeten om 24:00 uur weer weg, maar om zo de hele avond op de luchthaven te hangen is ook niets. Bij binnenkomst van het hotel direct koffers en handbagage door de security, we worden gefouilleerd ja hoor. Maar eerst hadden ze al in de auto gekeken onder de motorkap, in de bagageruimte. Voorts worden we maar amper geholpen; bediende die constant staat te telefoneren en dan achteloos inschrijfpapieren over de balie schuift, terwijl hij nog geen goedendag heeft gezegd. Bah. Dan staat hij erop ons paspoort te kopiëren, terwijl hij een kopie van ons krijgt met doorgestreept bsn-nummer. Die hebben we bij ons om ID fraude te voorkomen. Maar het helpt allemaal niet. Nou ja. Weinig klantvriendelijk. Ik word er een beetje kriegel van.

We eten in ieder geval nog een keer lekker (eindelijk na 3 weken een biefstuk en Adrie fish and chips), want vanmiddag hadden we een of andere roll op de luchthaven als verlate lunch en die was niet te eten. In het vliegtuig kregen we ook een vage hap die nergens op trok. Ook hier (AirIndia) was het personeel buitengewoon onvriendelijk. Dit heb ik nog nooit meegemaakt. Bij het uitdelen van het eten, spraken ze geen woord. Ze kwakten het zo neer en bij het ophalen, klonk er enkel een bevel: Tray! Ok, het lijkt me ook stom werk als stewardess op zo’n korte vlucht, want je bent alleen aan het serveren. Maar even alsjeblieft is toch het minste.
Daarna lekker douchen, alhoewel het door de regen vandaag niet erg warm was, maar dan waren we vandaag dus niet nat van het zweet, maar steeds wel van de regen. Ik heb daarna lekker een tukje gedaan en wat gelezen in bed, we vliegen pas om kwart voor drie.

Geschreven door Jacquelijne.opreis