Ja, en we hébben het gezien. This was our lucky day!!!. We komen aan bij het dorp dat ook een soort van werelderfgoed (binnen China haha) is. We lopen het pad omhoog tot de toegangspoort en jawel: er staat een hele delegatie keurig aangeklede jonge meisjes, zeker 20 en een stuk of 10 keurig in indigo pak gestoken jongemannen, voorzien van dolk en zwaard. En, hier en daar aan een spijker in de poort hing nog nonchalant een geweer. Nou, dat is dan mooi, we wisselen wat beleefdheidsfrasen uit, zij in het Chinees - maar wellicht hebben ze compleet andere teksten in de zin van: weer van die stomme toeristen – met een glimlach. En aangezien ons Chinees niet verder rijkt, dan goedendag, bier en lekker, praten we gewoon in het Nederlands terug. Geen probleem.

Daarna natuurlijk picturetime. Wat portretjes, maar vooral ook het bakvissengedrag en die enkeling die vlijtig zit te borduren of te telefoneren….we vallen dus met onze neus in de boter, aangezien ze daar al een uur zitten te wachten op enkele hoogwaardigheidsbekleders die moeten komen. Het was een miao-dong dorp. Bijzonder waren de stapeltjes dakpannen die op een aparte manier waren gestapeld die dan ook weer een soort van worship gedoe waren.

We zien wat dagelijks leven en mooie klederdrachten én een openbaar toilet dat is afgesloten. Mooi verhaal: de overheid wil in dit soort gebieden toerisme bevorderen en plaatst openbare toiletten. Goed, jazeker. Maar dan komt het probleem: wie gaat ze schoonhouden? En wie betaalt het water dat benodigd is voor onderhoud en gebruik? Dit is kennelijk een vreselijk groot probleem, aangezien er ook wordt gecontroleerd. Ok. Dan sluiten we ze toch gewoon af? Blijven ze in ieder geval schoon!

We rijden weer terug naar het stadje waar we overnacht hebben om inkopen te doen (tijdens het festival gaat er niet veel te krijgen zijn ofwel het is goor). Ze eten gewoon rauw vlees, en evt. gekookt, maar dan zijn het taaie schoenzooltjes. Het guesthouse gaat ook niet in ontbijt voorzien, dus slagen we massaal noedelsoepjes, rare koekjes en worstjes en chips enz. in om de komende 2 dagen niet te verhongeren.
Weer op weg rijden we nog langs een begrafenisgedoe. Midden op straat onder van die partytenten staat een kist en zitten mensen met witte handdoek om het hoofd gebonden, wit is de kleur van dood en rouw. Aan de andere kant van de kist wordt er driftig gemajonged; ook dat hoort erbij.

Nog even een goede lunch lekker ergens aan een tafeltje in een zeer simpel restaurantje maar met heerlijk eten, dat hebben we nog maar even binnen.

Huangguang ligt eigenlijk niet zo erg ver weg, eerst stoppen we bij een typisch Dong dorp. Het is werkelijk niet anders dan schitterend te noemen. Vele drumtowers (soort van gelaagde torens waar vroeger idd getrommeld werd om berichten door te geven). Aan de buitenkanten vaak mooi gedecoreerd met afbeeldingen uit het dagelijks leven. Maar het is zo’n prachtig pittoresk dorpje met ook een wind and rain bridge. Inmiddels zie je ook buiten de Dong dorpen in andere dorpen soortgelijke overdekte bruggen, maar het fenomeen komt werkelijk hier vandaan. Een ontmoetingsplaats. We knopen hier en daar een Chi-NL praatje aan met veel glimlachen en gebaren en schieten prachtige plaatjes. Vooral de ouderen vinden het geweldig zichzelf op de camera terug te zien.

Op een gegeven moment staat er een oude baas voor me die me van top tot teen – ja en dat is het nou net – opneemt. Hij wijst op mijn roodgelakte teennagels en komt niet meer bij. Dikke pret. Ja, ik ook natuurlijk. We amuseren onszelf en de hele goegemeente daar met onze aanwezigheid en kletspraat. Het dagelijks leven gaat gewoon door. Er moet ergens een betonvloer gestort in een nieuw huis. De marktplaats is omgetoverd tot zand, grind, cement en waterplaats en zeker 30 mannen en vrouwen staan als een bezetene op de grond cement om te zetten dat in emmers op jukken naar beneden in het dorp verdwijnt. Het is een prachtig staaltje saamhorigheid.

Eigenlijk net weer in het busje ingedommeld, komen de laatste 3 kilometers. Ik overzie die weg en stel maar voor dat we beter gaan lopen. Dit is in de bus echt niet te houden de weg is volkomen weg en ik maak me ook ernstig zorgen over de conditie van het busje met zware bagage en 500 kilo aan passagiers. Ik ben niet de enige, dus we gaan heerlijk lopen. Het is betrokken en daardoor heerlijk loopweer. Niet warm, zuchtje wind. Nou, we lijden niets. Behalve Aaf dan. Die heeft een misstap gedaan toen ze uit de bus stapte en met een rug die geopereerd is na een auto-ongeluk een disaster. Het schoot verkeerd en ze kan amper lopen. We kunnen weinig voor haar doen en lopen dus zo goed en zo kwaad als het kan naar Huangguang, waar morgen het Worship of Heaven festival plaatsvindt. Maar goed dat we vóór het festival daar lopen, want tijdens het festival wordt om regen gevraagd en dat kunnen we helemaal niet gebruiken, de weg zou volkomen onbegaanbaar zijn geworden.
Na een aantal leuke ontmoetingen onderweg met locals in hun daagse (kleder)dracht arriveren we in het dorp dat er werkelijk fantastisch uitziet. Dong is toch heel wat anders dan de Miao stijl! En ja hoor: we hebben 50 meter in het dorp gezet en Ien heet ons met uitgestrekte armen hartelijk welkom in het dorp. We hadden wel verwacht haar hier te treffen maar zo snel! Leuk hoor.

We vinden ons guesthouse dat midden in het dorp ligt en sjouwen alle zooi naar boven. Dan blijkt er een kamer te weinig, maar dat wordt opgelost: Herman gaat bij Rinske en Eddy op de kamer (3 pers) en Rins en ik de andere kamer, waarbij het 3e bed opslag wordt voor spullen en we dat matras (wat heet, dikke doorgestikte deken, niet veel meer) ook samen met het dekbed – even dik - op haar bed erbij leggen, zodat ze nog een beetje kan liggen.
Ok, mevrouw is geïnstalleerd met wat pillen en kan ff bijkomen, wij drinken beneden bij de buren (winkeltje) voor op een bankje een goed koud biertje. Nou, dat gaat er wel in na zo’n wandeling. Ik ga met Jason op pad voor een emmertje voor de biobehoeften, want zeker voor Aaf ’s nachts een rare wiebelige trap af, gaat het niet worden. Er is enkel één sanitaire cel beneden. We slagen voor de reusachtige somma van 4 yuan (40 cent), waarbij er ook met vereende krachten nog een ijzerdraad handvat aan gefabriceerd is. Later duikt er zelf ook nog toiletpapier op, meer eigenlijk een soort keukenrol, maar that will do.

Ik ga maar eens op mijn gemak een rondje dorp doen. Leuk levendig dorp, natuurlijk kijken en bekeken worden, maar ook o, zo leuk, praatje hier, fotootje daar. Ik maak foto’s van wat oude wijffies en die ene heeft amper nog zicht en kan zichzelf niet zien op haar toestel. Het is naar we begrepen hebben een erg arm dorp, dus ik had al een leesbrilletje in mijn tas. Het duurde even eer ze snapte wat de bedoeling was, maar haar veel jongere buurvrouw begreep de bedoeling en ze was helemaal blij, want kon nu zichzelf terugzien op de camera. Bril weer terug. Nee, mag je houden. Herhaalde zich natuurlijk 3 keer. Maar uiteindelijk m.b.v. jongere dame uitgelegd dat ze hem kreeg. Nou nou…

Welnu, de rest van het spul is ook weer terug van ontdekkingstocht en we posteren onszelf zoals de rest van het dorp gewoon lekker op een bankje en wat kleuterstoeltjes op straat. Er is van alles te zien en Aaf strompelt op een gegeven moment ook naar buiten. Nog een biertje voor iedereen en ik ga maar eens wat noodle soepjes maken voor Aaf en mezelf. Fatsoenlijk eten is hier niet echt een mogelijkheid naar het blijkt. Goed voorbeeld doet goed volgen en de een na de ander komt weer buiten met een soepje. Kudde dieren? We vermaken ons prima tot een uur of 21.00 wanneer het rustiger wordt en al een tijdje donker is. Ik masseer Aaf haar pijnlijk plek nog een keer en ga een heldhaftige poging ondernemen om mezelf in de sanitaire cel in ieder geval wat op te frissen. Voeten en onderbenen zijn wel heeeel erg vuil. Ik ben de enige waaghals, maar met een paar goede slippers en een wasknijper op je neus kom je er toch een stuk frisser uit dan dat je erin gaat.

Nu vind ik het eigenlijk ook wel genoeg voor vandaag. Nog een stukkie lezen zo meteen en dan op een oor. Zal me benieuwen. Ik ga mezelf maar een beetje drogeren, want met de herrie buiten en de afwezigheid van een fatsoenlijk matras en Aaf die inmiddels bomen aan het doorzagen is, misschien geen overbodige luxe. Oordoppen liggen ook al klaar, maar die ben ik doorgaans binnen een paar uur alweer kwijt. Morgen festival, met processie en allerhande spannende dingen. Begint om 10.00 uur, maar kan ook best 12.00 uur zijn, afhankelijk ook weer van de komst van de hoogwaardigheidsbekleders.

Geschreven door Jacquelijne.opreis