Als een prinses op de erwt word ik wakker. Gisteren heb ik mijn dekbed dubbel gevouwen en op mijn matras gelegd. Het 'nieuwe' dekbed was een zomerdekbed en dat heb ik nu bovenop liggen, want ik heb het altijd warm 's nachts. Het heeft wel iets geholpen voor mijn nachtrust, maar een groter bed waar ik samen met Jan in kan liggen heeft nog wel mijn voorkeur.

We besluiten vandaag met de bus naar Javea of Xabia (rare jongens die Spanjaarden) te gaan. Jan heeft ontdekt dat daar markt is en we zoeken ook nog een leuke plek voor ons volgende onderkomen.
Het is nog een flinke tippel naar de bushalte en als we daar aankomen gaan we op zoek naar de vertrektijden: Javea … 10:00 uur. Jan kijkt op zijn telefoon: één minuut over tien. Het zal toch niet? Ja, het is echt waar, de bus is net vertrokken. De volgende bus gaat om elf uur. Dan maar eerst ontbijten. Het is trouwens heerlijk weer, 27 graden en het is pas tien uur.

Waar zouden we een tentje kunnen vinden om te ontbijten? We lopen de hoek om en daar is het: een bar-restaurant met een terras waar ze ontbijtjes serveren. Ze hebben veel keus, maar we gaan toch voor de tostada met tomaat. We doen lekker rustig aan en zijn nog ruim op tijd voor de bus naar Javea. De buschauffeur vertrekt stipt om elf uur.
We zijn nog maar net onderweg als Jan zegt: 'Hij rijdt de afslag voorbij.' Ik kijk naar de chauffeur en zie zijn verschrikte blik, hij is er zelf ook achter gekomen. Dat wordt dus keren en nog een keer proberen. Het lijkt wel of buschauffeur hier een Melkertbaan is.
De omgeving is prachtig met veel groen, klaprozen, olijf- en wijngaarden, grote cactussen, veel bananen en palmbomen. Via Jesús Pobre en Gato de Gorgos komen we uiteindelijk in Javea, nu nog proberen uit te vinden waar we moeten zijn.

Voor ons idee zijn we in the middle of nowhere afgezet, dus we lopen bergafwaarts. Bergafwaarts is richting de zee, zegt Jan Boele altijd. Na een minuut of twintig komen we bij de boulevard. Het is hier enorm toeristisch, we horen overal Nederlands, Duits en Engels, maar weinig Spaans. De markt is nergens te bekennen, maar we hebben ook geen idee waar die zou moeten zijn. We hebben het warm en nemen in een achterafstraatje een alcoholvrij biertje om vervolgens op zoek te gaan naar de historische binnenstad.


De oude stad blijkt in de buurt van de bushalte te zijn, dus weer 20 minuten lopen, maar nu bergop. Er is een autovrij gedeelte en daar blijkt ook de markt te zijn. Iedereen is al aan het inpakken, want de markt is inmiddels op zijn eind, maar we hebben hem wel gevonden. Naar het knagende gevoel te oordelen is het wel zo'n beetje lunchtijd. We belanden bij El Bancalet voor een menu van de dag. De bediening is niet zo snel, dus alle tijd om eens goed rond te kijken. De marktkooplui zijn hun kramen aan het afbreken, terwijl een enkeling nog alle moeite doet om zin laatste spullen aan de man te brengen. Aan een tafeltje schuin tegenover ons likt een meisje van een jaar of elf het scherm van haar mobiele telefoon af, met lange halen. Ik krijg er de kriebels van, maar Amber zou zeggen: misschien heeft ze een geestelijke beperking? Dat maakt het een stuk makkelijker te accepteren. Aan en andere tafel zitten twee vrouwen met een ongeïnteresseerde puber en een baby van een paar maanden. Het kind wordt dan door de ene en dan weer door de andere vrouw stevig heen en weer geschud. Misschien proberen ze hem in slaap te krijgen, maar zo lukt het in ieder geval niet. Een meneer van middelbare leeftijd (zoiets al ik dus) loopt driftig heen en weer te stappen, terwijl hij in zijn mobiele telefoon praat, drie stappen naar links, drie stappen naar rechts. Hij loopt iedere keer bijna tegen de palmboom aan, maar het gaat telkens net goed. Ah, daar komt het voorgerecht: een gemengde salade en iets dat vaag doet denken aan koude paprikasoep.
'En het brood met aïoli?', vraag ik voorzichtig.
'O ja, dat komt eraan!', zegt ze snel.
Even later komt ze weer naar buiten met lege handen. Je ziet aan haar gezicht dat ze zich ineens bedenkt dat ze brood zou halen. Ze snelt weer naar binnen en vlak daarna staat het mandje met brood en aïoli op onze tafel. Nog voordat ons voorgerecht op is, komt ze de tweede gang brengen: spaghetti met saus en een soort Engels ontbijt, maar dan met rijst in plaats van brood. Het is een bijzonder menu, maar het vult wel. Als nagerecht kunnen we kiezen uit een flan of ijs. Ik kies voor de flan, die erg lekker is. Jan kiest het ijs. Hij krijgt een cornetto, die vorig jaar al op had moeten zijn; je ziet hem worstelen met de taaie korst.

Wanneer we klaar zijn met eten kunnen we kiezen: een uur wachten op de bus of twee uur wachten op de boot. Voor de laatste optie moeten we nog wel 20 minuten lopen om weer bij de haven te komen. We kiezen voor de laatste mogelijkheid: de boot.
Op naar de haven dus. Het ticketloket is inmiddels gesloten, maar we kunnen ook kaartjes bestellen via de QR code. Dat lukt allemaal en we beginnen aan de volgende tippel: het vertrekpunt van de boot, die in het uiterste puntje van de haven ligt. Nu hebben we nog een uur over en ik ga even lekker op de muur van de aanlegsteiger liggen. Misschien ben ik zelfs wel even in slaap gevallen, maar dat komt natuurlijk omdat ik in het appartement ook een betonnen bedbodem heb :).

De tocht met de boot is heerlijk en 50 minuten later staan we weer in Denia. Nu we toch in de haven zijn, informeren we naar de mogelijkheden voor een tocht met de ferry. De Balearen liggen hier in de buurt, dus we kunnen eventueel een keer naar Ibiza, Palma of Formentera. De tijden en prijzen verschillen per dag, dus we zullen ons nog even inlezen.

We drinken iets op een klein pleintje en lopen dan door naar ons appartement. Ik bedenk met schrik dat ik het blog van gisteren nog niet heb geupload, dus dat doe ik eerst. Daarna probeer ik een telefoongesprek te voeren met Manon, maar dat is er één met hindernissen. Er zit vertraging in de lijn, waardoor Manon en ik op een vreemde manier op elkaars opmerking lijken te reageren. We geven het na een tijdje op en proberen het later in de week nog wel eens.

Al met al hebben we een leuke, gezellige en sportieve dag gehad: 26.000 stappen maar liefst!

De rest van de avond doen we even rustig aan en tot morgen!

Geschreven door Hazenreizen