De wekker staat op 07:00 uur, maar om half zeven zijn we al wakker, na een onrustige nacht. Het is altijd spannend om vroeg te vertrekken, want we willen de boot natuurlijk niet missen. Mijn schoenen zijn nog steeds zeiknat, dus trek ik mijn bergschoenen maar aan. Die zijn in ieder geval warm en droog.
Om half acht zijn we bij Katharina voor een kop koffie en ze maakt frape voor ons in onze bekers. Ze pakt ook nog wat koekjes voor ons in een servetje om mee te nemen. De koffie krijgen we van Takis en de frape van Katharina. We horen in de verte de toeter die aankondigt dat de ferry er aan komt. ‘Rustig aan , zegt Katharina. ‘Als jullie de boot missen brengt Dino jullie wel even, dan kan hij gelijk wat vissen vangen onderweg.’ Ze moet er zelf om lachen en de mannen lachen mee. ‘Kan ik iets voor je meenemen uit Rodos?’, vraag ik. ‘Nee’, zegt ze. ‘Iets wat je nodig hebt? Of iets dat je graag wilt hebben?’, probeer ik nog eens. ‘Nee’, zegt ze weer. ‘Hou je van chocola?’, vraag ik nu. Haar ogen beginnen te glinsteren, chocola lust ze wel want wie lust er nu geen chocola. De mannen beamen dat en Takis wijst aan dat hij wel een heel groot stuk chocola lust terwijl Minas wel zin heeft in de Blue Star Ferry in chocola. Goed om te weten, misschien kunnen we dan wel iets lekkers meenemen uit Rhodos.

Op de Blue Star Chios 10883 genieten we van de broodjes die Jan vanmorgen bij de bakker heeft gehaald, een bagel met kaas en tomaat en een croissant met tonijn. De zon schijnt voluit en brandt lekker op mijn zwarte, lange broek. Soms drijft er een wolkje voorbij en kunnen mijn benen weer wat afkoelen.
Ik ben op Facebook vrienden geworden met Henk en Riet en gisteren heb ik eindelijk tijd gehad om hun foto’s te bekijken van een uitstapje naar Chalki, maar ook van de wandelingen op Karpathos. Het zijn prachtige foto’s die een goed beeld geven van de sfeer hier, misschien moeten Jan en ik ook wat meer tijd nemen voor de foto’s en dingen fotograferen die zo gewoon lijken maar wel heel typerend zijn voor hier. Ze hebben me ook wat tips gestuurd voor ons verblijf in Rhodos.
Henk en Riet zijn hier een soort beroemdheden, ze noemen hem ‘daskalos’ wat ‘leraar’ betekent, maar ze omschrijven hem ook als ‘de lange man’ en ‘de fietser’. Helaas gaan ze vandaag terug naar Nederland, maar volgende keer vraag ik beslist of hij ons mee wil nemen op een van zijn wandelingen.
Voor ik het weet leggen we aan in Diafani, het is dan kwart over negen. Het is inmiddels bewolkt en een stuk frisser dan toen we vertrokken. Nu ben ik wel weer blij met mijn lange broek, vest, jas en sjaal. We zitten nog steeds op het ‘zonnedek’, want de zon probeert wel af en toe door het wolkendek te prikken.
Om 11:15 zijn we in Chalki, het is nog steeds een heel mooi plaatje om te zien. De keurige, gekleurde huisjes met hun puntdaken lijken zo uit een sprookje te komen. We zien een vlucht kauwtjes acrobatische toeren uithalen en we zien hoe ze allemaal verzamelen op de rand van een dak of op de telefoondraden. Als je beter kijkt, zie je kapelletjes her en der op de bergen verspreid en boven op de punt ligt een klooster. Misschien komen we toch nog eens terug hier om het eiland verder te ontdekken, maar dan moet je eigenlijk wel overnachten zodat je tijd genoeg hebt.
We varen verder langs de kust van Rhodos, het is heel groen en lijkt niet zo ruig als Karpathos. We komen niet langs Afandou (waar Jan en ik een appartement hadden), want we varen langs de andere kant van het eiland. In de bergen zien we één of twee plaatsjes en langs de kust zien we voornamelijk land- en tuinbouw met lelijke kassen. Even later verandert het landschap en zien we meer huisjes een beetje verspreid liggen en dan herkennen we het vliegveld. Tot nu toe is het allemaal laagbouw.
Door het donkere weer lijkt de zee zo zwart als inkt, afgezien van het spoor dat de ferryboot trekt. Daar is het water helderblauw met witte schuimkopjes.
Er volgt nu een aaneenschakeling van huisjes en appartementen en verderop verschijnen de eerste echte flatgebouwen. Op de berg voor ons staat een groot kruis op de top, dat kruis hebben Jan en Amber vorige keer beklommen.
Een punt van het eiland komt in zicht en hier is het helemaal dichtgebouwd met hoge gebouwen, Rhodos Stad. Wij varen nog een stukje om de punt naar de haven, waar ook het oude, ommuurde centrum van Rhodos ligt. Binnen de muren hebben we een appartementje geboekt, dus we hoeven niet zo ver te lopen straks.

We lopen een beetje rond door de kleine straatjes, maar het is niet zo simpel om het appartement te vinden. Ik bel daarom even met ze en kort daarna komt er iemand aan om als gids te fungeren. We steken de straat over, door een stukje van het park en dan een trapje op en we zijn er. Dit hadden we echt niet kunnen vinden alleen.
Inmiddels zijn we wel toe aan iets te eten en we nemen plaats op het eerste terras waar ze pita gyros verkopen. Het wordt een beetje druilerig en soms regent het echt, maar op het terras zitten we voorlopig droog. Daarna zoeken we even wat punten op die we ons nog kunnen herinneren. Eerst gaan we op weg naar de uitgang Ambroise, die namen we altijd toen we hier met Manon en Amber verbleven. We zoeken naar hotel Continental, maar die naam bestaat niet meer. Inmiddels heet het Rodos Park, maar we herkennen het wel en maken wat foto’s om straks te vergelijken met onze vakantie van 20 jaar geleden. Ons volgende punt is het restaurant waar Amber en Manon zo graag aten, omdat het personeel daar zo leuk was. We weten de naam niet meer, maar Amber appt dat het iets van ‘Romantica’ was. Met een beetje zoeken komen we uit bij restaurant Romeo en dat moet het zijn. Weer foto’s maken, want dan kunnen we ze naast elkaar leggen. Het laatste punt van vandaag is een restaurant met een hoog terras aan de achterkant, waar we toen ook verschillende keren gegeten hebben. Jan weet nog dat de eigenaar Kostas heet, maar zoek maar op de naam Kostas… Ineens zie ik tussen wat bomen door een terras dat heel erg lijkt op het terras dat we zoeken. We lopen om het gebouw heen en ja hoor… taverne Kostas. Geheel voldaan gaan we even ontspannen in ons appartement en bereiden we ons voor op het avondeten.

Het is al pikkedonker als we op zoek gaan naar een restaurant. Eerst proberen we de tip van Henk en Riet: Yianis Home Made, die is gesloten. Dan maar even verder lopen… en nog een stukje verder… en nog iets verder. Alles blijkt gesloten te zijn, behalve de pizzeria, de wok en de sushi tent. We vragen zelfs even bij de apotheek, maar ook die zegt dat alles gesloten is in de oude stad. Hij raadt ons aan naar de nieuwe stad te gaan. We zijn nog maar net buiten de stadsmuur als het weer gaat regenen, omkeren dus maar. Uiteindelijk komen we terecht bij het restaurant dat het dichtst bij ons appartement is. We bestellen het menu met Griekse salade en een Griekse schotel. Het is heel lekker en we zitten helemaal vol, dus dat is goed.

Geschreven door Hazenreizen