Gisterenavond weer volop regen en onweer, deze keer begon het al om een uur of zeven, dus maar even gewacht met eten tot het weer droog was. Als het iedere dag eerder gaat regenen, is het maar goed dat we weer verderop gaan.
Vanmorgen hebben we een stralend blauwe hemel, geen dreiging van regen te zien. Dat is maar goed ook, anders zou het hele paardenfeest in het water vallen 😉.

(https://www.rossholidays.nl/bestemmingen/pilion/-bezienswaardigheden-pilion/paardenfestival-kala-Nera/ )

Het feest begint om 11 uur, dus we hebben nog volop tijd voor het inpakken van al onze spullen. Om 10 uur gaan we naar beneden om alvast te genieten van alle voorbereidingen, het wassen van de paarden, het afzetten van de weg en het oefenen met op- en afstappen (daar heb ik nog een stukje van op film 😁). Langzaam maar zeker komen er steeds meer paarden, want het festival is voor heel Pilion. Ze rijden op en neer over de boulevard en af en toe moet een overstekende ober een sprintje trekken om niet omver gereden te worden. Langs de weg staan hekken en alles is met lint afgezet, maar slechts aan een kant van de weg, dus het publiek loopt en staat constant in de weg. Na het officiele welkom heten van de paarden en hun berijders, wordt er een paar keer langs gereden en dan zijn ze verdwenen. Het zegenen laat nog even op zich wachten. Ik stel voor om eert te eten, want vanaf ons dakterras kijk je precies op de plek waar het allemaal gaat gebeuren, dus we kunnen alles goed in de gaten houden daar.

Niet lang daarna komen de papas aan, bellend met hun IPhone, wegwerpbeker frappee in hand ... We eten rustig af en luisteren mee naar de aankondiging van de papas en het openingswoord. Als we na het eten richting het strand lopen zijn we nog steeds op tijd voor het zegenen van de paarden (en van iedereen die ook gezegend wil worden). Dan is het wachten op het dopen van de paarden in de zee. Ook dat duurt weer een poos en even ben ik bang dat we al naar de bus moeten voordat de paarden het water in gaan. Gelukkig is dat niet zo en het is prachtig om te zien hoe de paarden genieten van het gespetter in het water.
Om half twee lopen we naar Pagasitikos om gedag te zeggen, Aristides vraagt of hij even moet helpen met de koffers, maar het terras loopt vol dus zeggen we dat we het wel redden. Hij smoest nog even wat met Kostas en dan loopt hij toch met ons mee. Koffers in de pick-up en Jan en ik erbij. We worden keurig afgezet bij de bushalte aan de doorgaande weg en we hebben nog ruim de tijd om een beker koffie te halen aan de overkant. Als ik met de koffie terug loop zie ik op de parkeerplaats een mevrouw kopen met een prachtige zomerjurk aan. Ze was me al opgevallen tijdens het paardenfeest, zo'n jurk met een strak lijfje en een wijde rok met bloemen. Ik loop naar haar toe, want ik vind natuurlijk dat ik dat even moet zeggen. Als ik vlakbij ben, zie ik dat ze in een auto met een Nederlands kenteken wil stappen. Dat is makkelijk. Ik maak haar een compliment en ze is er duidelijk blij mee. Daarna steek ik weer de weg over naar Jan en dan zien we hoe de mevrouw weer uitstapt en naar ons toe loopt. Ze vraagt hoe laat de bus naar Volos gaat en ik antwoord dat dat nog wel een half uurtje duurt. 'Willen jullie dan met ons meerijden?' We zijn even verbaasd, maar ze legt uit dat dat makkelijk kan, koffers achterin de Mercedes en dan zetten ze ons gewoon bij het busstation af. Ze zegt nog wel dat de bus natuurlijk airco heeft en de Mercedes niet, maar we vinden het aanbod zo vriendelijk dat we toch instappen. De mevrouw kletst honderduit onderweg en voor we het weten staan we bij de bushalte. Veel te vroeg, maar dat geeft niet.

De bus naar Thessaloniki vertrekt om kwart over vier en rijdt in een keer door. We hebben speciaal een hotel geboekt vlakbij het station zodat we weinig hoeven te sjouwen daar. Halverwege de rit begint het te regenen en te onweren, het begint dus inderdaad steeds vroeger. We rijden over de nieuwe route door de tunnels, een van 1,9 km, een van 6 km en een van 4,2 km. Na de tunnels is het weer prachtig, gewoon een blauwe lucht en lekker warm. De bus draait een parkeergarage in met veel bussen en stopt, iedereen wordt geacht nu uit te stappen. Dat is vreemd, deze bushalte ziet er heel anders uit dan de bushalte bij het station van Thessaloniki. Ik vraag naar het treinstation en de chauffeur haalt zijn schouders op, hij begrijpt het niet. Dan vraag ik het aan een meisje dat zit te wachten. De trein? Dan moet ik bus 78 hebben. We lopen naar buiten en daar staan nog meer bussen, bus 78 zien we niet. Op zich geen probleem, maar we zien ook geen halte voor bus 78. Dan maar weer naar binnen, waar tientallen loketten zijn met heel veel mensen die niets te doen hebben. Ik vraag het nog eens. De bus naar het station? Geen idee, vraag maar aan een buschauffeur. Oké, dan maar weer naar buiten. Ik loop langs de bussen die er staan, maar in geen enkele bus zit een buschauffeur. Na de laatste bus kom ik bij een klein hokje, waar alle chauffeurs koffie zitten te drinken. De bus naar het station? Bus 8, dat is de bus die achter bus 12 staat. Naar de vertrektijd vraag ik maar niet, we wachten wel gewoon. Bus 8 zet ons keurig af bij het treinstation en we gooien onze koffers maar weer in een locker. Het hotel is op ongeveer 100 meter van het station en de kamer is keurig. We hebben een balkon met zicht op de stad en een lekker twee-persoonsbed. Nu eerst maar iets te eten zoeken, want het is inmiddels al acht uur. Jan zoekt op internet een restaurantje op op 20 minuten lopen van het hotel.

(http://www.kanoula.gr/ )

Het is een schattig klein restaurant, waar je kleine porties kunt bestellen. Een soort tapas maar dan Grieks. We genieten van deze laatste avond in Griekenland en komen zelfs droog weer bij het hotel aan. Daarna gaat het weer regenen en onweren, maar dat hoort er inmiddels bij.

Geschreven door Hazenreizen