Het begint bewolkt vandaag, maar voordat we het ontbijt op hebben schijnt de zon alweer. Jan en ik gaan vandaag naar de Rastro, een soort overdekte markt in Benidorm. We nemen bus 10, die overvol is, en wachten af. Om de paar honderd meter stopt de bus en worden er weer mensen binnen gelaten, het hele gangpad staat vol. Weer een stop, de chauffeur roept iets van: Casa nogwat! Een stel bejaarde Spaanse dames met rollators stappen uit. We trekken weer op en nu zien we het grote bord ‘Rastro’. Ik druk snel op de knop voor de volgende halte, dan lopen we wel even een stukje terug. We rijden Benidorm uit en de bus lijkt nog geen vaart te minderen. Hij rijdt in één ruk door naar L’ Alfaz del Pi! We stappen daar uit en twijfelen of we aan de overkant van de straat de bus terug zullen nemen. Het is echter schitterend weer en besluiten hier een cache te zoeken.
We lopen een straatje door en komen direct aan de rand van het dorp, nu is het even zoeken naar de juiste weg. Hemelsbreed ligt de cache misschien 1 kilometer van ons vandaan, maar in het echt komt daar nog wel het één en ander bij. We struinen wat door een veld, proberen een droge rivier over te steken en besluiten dan terug te gaan tot de weg. We volgen de weg en komen even later bij een dikke boom, waar de cache voor het oprapen ligt. Dat is één!
Jan weet nog een illigale cache die op de weg naar de volgende cache ligt. We kunnen nu niet kiezen voor navigeren, maar we komen er langs wanneer we deze weg volgen. Het is even zoeken in de buurt van een gebouwtje met heel veel brievenbussen en we geven het bijna op. Jan voelt toch nog even in de hoek van een uithangbord en vindt daar een microcache. Het is een metalen kokertje dat ongeveer zo groot is als zo’n naamkokertje aan de halsband van je hond: heel klein dus. Gelukkig dat we hem toch gevonden hebben, anders blijf je toch met een wat onvoldaan gevoel zitten. Dat is twee!
Aan het eind van een zandpad vinden we nog een cache. Ook deze is lastig te vinden en blijkt in de rand van een straatnaambord verstopt. Ik had er nooit bij gekund, maar Jan gelukkig wel, dus dat is drie!
We lopen nu weer verder over zandpaden, door bossen en komen weer in de buurt van Benidorm. Bij de universiteit ligt nog een cache die we willen loggen en dat lukt. Dat is cache nummer vier!
Inmiddels hebben we wel trek gekregen en we treffen in het appartement een slapende Jan aan. Vlak na ons komt Annemarie thuis en zo blijkt onze planning zeer goed te zijn vandaag. We genieten lekker van geroosterd brood en dan wordt het tijd voor beetje uitrusten. We hebben tenslotte toch bijna 17.000 stappen gezet.

Geschreven door Hazenreizen