Ik ben al om half zeven wakker en begin direct aan mijn reisverslag. Voor de details wacht ik op Jan, hij weet altijd de namen van plaatsen, restaurants en (heel belangrijk) controleert of mijn verhaal chronologisch juist is.
 

Op de markt

Vandaag gaan we naar de grote markt in Benidorm. We nemen eerst een ontbijtje bij dat kleine tentje, om de hoek, tegenover de markt. Het is een typisch Spaans ontbijtje met een tostada met tomaat en koffie. Heerlijk zeg! Dat is een goed begin van de dag.

Dinosauriërs en honden
Even later lopen we over de markt en genieten van kleurrijke kramen met allerlei spullen die je niet nodig hebt, maar ineens toch wilt hebben. Ze worden afgewisseld met kramen die overdwars lange tafels vormen, vol met kleding en veelal gesorteerd. We zien zelfs tafels met motorkleding en met bontmutsen. Het is een kakafonie van geluiden die variëren het geschreeuw van marktkooplui, die met hun: 'One euro, one euro!', proberen van hun rotzooi af te komen, tot allerlei mechanische geluiden. De mechanische geluiden zijn voornamelijk afkomstig van brullende dinosauriërs, zingende poppen die op hun buik liggen met een microfoon en natuurlijk de keffende hondjes.

Engelse tegenliggers
Wanneer ik me verbaas over de vele opstoppingen, komt Annemarie met de oorzaak: Engelsen. Engelse mensen blijken vaak aan de linkerkant van een pad te lopen in plaats van aan de rechterkant. Als ik er even goed op let, klopt dat precies. Ze lopen tegen de stroom in en veroorzaken overal opstoppingen. Gelukkig zijn ze goed te herkennen aan hun mouwloze of strapless shirtjes, die net een maat te klein zijn en de korte broek met de stevige, witte benen er onderuit. O, sorry, ik mag niet generaliseren, maar toch ... loop zelf maar eens zo'n rondje over de markt.

Schakelen
Op het verhoogde terras nemen we een kop koffie, terwijl we de bezoekers aan de markt van bovenaf gadeslaan. De ober probeert in het Frans met ons af te rekenen, wat het niet duidelijker maakt. Nu moet ik eerst omschakelen van Nederlands via Spaans naar Frans en daarna six euro quatre-vin-dix woord voor woord in mijn hoofd vertalen. Nu ik het opschrijf klinkt het zo simpel, maar op dát moment was het echt even lastig.
Beneden ons commandeert een vrouw in een rolstoel haar man. Het is niet gauw goed en we voelen sympathie voor hem. Ondanks de drukte manoeuvreert hij haar van links naar rechts en weer terug. We hopen dat ze straks een beetje inbindt, anders komt hij misschien in de verleiding wanneer ze straks met haar rolstoel op een hellinkje staat.
De markt is inmiddels overspoeld met toeristen en we proberen ons een weg terug te banen door de mensenmassa. Annemarie scoort nog 'snel' even een mooie groene trui en dan kunnen we ons naar de auto begeven.
 

Een stukje toeren

Na de markt toeren we via La Nucía en Polop richting Tarbena, Alcalali en vervolgens naar Xalo. Het is een prachtige route en het weer is schitterend. In Xalo is geen markt vandaag, maar we lunchen er wel even. Een mooie, rood-bruine Sheba Inu kijkt met een arrogante blik over het terras. Ik praat tegen haar en met een afkeurende blik draait ze haar hoofd weg. Gelukkig zijn haar menselijke onderdanen socialer en heb ik toch nog een gesprekje.

Geen uitzichtpunt
We vervolgen de route naar het uitzichtpunt Cap de la Nau. Vorig jaar was ik hier ook met Jan en Amber, maar toen was de mist zo dik dat we geen hand voor ogen konden zien. Nu ben ik benieuwd hoe het uitzicht is op een heldere dag. We komen steeds dichter in de buurt en we zien zelfs al een bordje met het opschrift Cap de la Nau, maar het is een doolhof van doodlopende straatjes of 'verboden in te rijden' en uiteindelijk geven we het op omdat we al te ver uit de buurt zijn. Via Muraria rijden we weer terug naar Benidorm, volgende keer beter.
 

Dineren bij Andaluz

's Avonds dineren we bij Andaluz. We krijgen vooraf geroosterd brood met aïoli en daarna heerlijke stukjes vlees met een soort kaassaus. Daarna komt het toetje ... of liever toet! Annemarie en Jan krijgen een bord met profiterols, ik neem de Catalaanse flan en Jan kiest voor whisky cake. Die whisky cake blijkt helemaal geen cake te zijn, het is heel veel ijs met binnenin een klein plakje cake. De ober giet de inhoud van een whiskyfles over het ijs en zuinig is hij niet. Het ijs zwemt in de whisky en smaakt heerlijk.
Na het dessert krijgen we nog een borreltje van het huis en dan wordt het tijd voor terugweg.

Geschreven door Hazenreizen