Vanmorgen was het tijd om dolfijnen te spotten. Het is nog voor achten en de zee is zo glad als een eikel. We hoeven niet lang te wachten en het verbaast ons dat we zo snel op onze wenken worden bediend. Als ik me realiseer dat ik mijn camera bij me heb, zwaait hij ons voor de laatste keer gedag. Geen foto's van dolfijnen dus. Gelukkig zijn er wel andere beesten die zich laten fotograferen, zoals krabben en kokkels.
De voorspelling voor vandaag is zonnig en 31 graden, niet echt ideaal voor een lange wandeling met veel klimmen en dalen. We besluiten in de buurt te blijven en op zoek te gaan naar de Hop. Bruno vindt dat een goed idee en wandelt gezellig met ons mee. Bruno is onze leenhond, een gehavende zwerver, die voor ons uit loopt. Regelmatig kijkt hij om of we hem nog volgen of hij komt ons ophalen als de afstand te groot wordt. Staan we lang stil, dan gaat hij iets verderop liggen en wacht hij tot we weer verder lopen.
We lopen eerst naar de plek waar we de Hop het laatst gezien hebben, in de boomgaard naast huize Takos. Daarna lopen we verder het dorp uit en klinkt ineens het hop-hop-hop van de Hop. Een brede, droge rivierbedding belemmert ons om recht op het geluid af te gaan, dus zit er niets anders op dan evenwijdig aan de rivierbedding op zoek te gaan naar een oversteekplaats.
Onderweg is er van alles te zien. Duitsers staan erom bekend dat bij hen alles 'viel grösser' is, maar ik heb zelden zulke grote planten gezien als hier. De grond is hier blijkbaar heel vruchtbaar. Ook de drakenwortel floreert hier optimaal. Het meest fascinerend vind ik de olijfbomen, zeker na het lezen van onderstaande legende.
Zeus bezocht de aarde op een dag als zwerver en werd liefdevol opgevangen door een kinderloos, boerenechtpaar. Hij mocht bij hen verblijven zo lang hij wilde en ze behandelden hem alsof hij hun zoon was. Na een paar dagen vroeg Zeus aan het echtpaar of ze nog een speciale wens hadden. Ze dachten even na en vertelden toen dat het hun wens was om tegelijkertijd te overlijden, zodat ze niet zouden lijden onder het verlies van hun partner. Het echtpaar was toen nog jong, maar toen ze oud werden en man door ziekte overleed, blies de vrouw op hetzelfde moment haar laatste adem uit. Om het echtpaar te gedenken veranderde Zeus hen in een olijfboom. De olijfboom bestond schijnbaar uit twee stammen die om elkaar heen kronkelden, als in een innige omhelzing.
Zo, nu kunnen jullie ook nooit meer naar een olijfboom kijken zonder terug te denken aan deze legende.
Maar goed, de wandeling gaat verder en we komen steeds dichter bij de Hop. Helaas blijkt hij in een olijfboomgaard te huizen die is afgezet met gaas, dus moeten we het doen met hop-hop-hop ... hop-hop-hop. Ook leuk natuurlijk, maar als je één keer een Hop hebt gezien wil je hem zo graag nog een keer zien.
Bruno heeft inmiddels afkoeling gezocht in een tuin met een lekker vers waterstroompje, maar als wij doorlopen komt hij toch weer overeind om ons te vergezellen. 'Zullen we even een frappe drinken?', vraagt Jan als we het dorp weer inlopen. 'Lekker', antwoord ik, 'maar alleen als honden welkom zijn.'
Geschreven door Hazenreizen