Koffie

De verbouwing bij Katharina is in volle gang, maar we gaan toch koffie drinken. Als we binnenkomen pakt ze een flesje nagellak onder de toonbank vandaan. Ze heeft het van iemand gekregen en ze laat me zien hoe ze één nagel heeft gelakt.
Ze geeft het flesje aan mij, want ze vindt het zelf geen mooie kleur en ze zou het nooit opdoen. Zo’n gebaar vind ik altijd wat twijfelachtig, maar ik neem het flesje toch aan. Het is een soort rood-paarse orchidee kleur, ik weet echt niet hoe ik het duidelijker moet omschrijven.

Aan het werk
De mannen die altijd koffie komen drinken, zitten op het terras van de buurman en Minas (de lachende) komt telkens koffie halen als er weer een nieuwe gast aanschuift.
Hij lacht ondeugend terwijl hij het in het Grieks zegt, maar wij begrijpen best wat hij vertelt. Als hij naar buiten loopt pak ik het dienblad en Kathy zet de koffie klaar. Het kleine kopje is tot aan de rand gevuld. Ik graag het dienblad stoer op één hand naar buiten en weet alle obstakels van de bouwwerkzaamheden te ontwijken.
De mannen beginnen enthousiast te klappen als ik aan kom lopen. Eigenlijk vind ik dit best leuk, zo kan Kathy doorgaan met koffie maken en ik doe tenminste iets nuttigs. Ik mocht ook al geen water meer halen bij de bron, want dat is vervuild volgens Kathy. Ze laat nu Minas water halen uit haar appartement.
Ik loop een paar keer heen en weer en dan is de rust weergekeerd, geen nieuwe gasten en de mannen doen hier gerust een uur over één kopje koffie dus mijn werk zit er voorlopig op. We gaan dus even terug naar huis om te ontbijten en het blog up te loaden (of om te uploaden, dat mag ook).
 

Nagels lakken

Ik schilder mijn nagels in de orchidee rode kleur en heb na één nagel al spijt. Ik krijg het er niet netjes op en het duurt een eeuw voordat het droog is. Omdat ik zo ongeduldig ben zitten mijn vingers inmiddels ook vol met nagellak en wanneer ik een wattenstaafje met remover pak beschadig ik de nagellak van twee nagels. Ik probeer het een beetje bij te werken, maar het verdient geen schoonheidsprijs.
Tegen elf uur lopen we langs Boulevard en Kathy roept ons naar binnen, ze wil even koffie drinken met ons. Het valt haar niet op dat ik mijn nagels heb gelakt met haar nagellak, dus ik had me niet zo uit hoeven sloven. De nagellak stinkt trouwens enorm! Zelfs nu nog. Jan zegt dat de nagellak nog steeds niet droog is als ze zo stinkt. Morgen maak ik ze wel weer lichtroze.
 

Naar Rhodos

Na de koffie gaan we naar het ticketbureau, want zaterdag gaan we met de ferryboot naar Rhodos. Na twee weken niks doen, vinden we het tijd worden om iets te ondernemen. We hebben al een hotel geboekt in Rhodos stad, niet het Best Western Plaza (zoals Kathy adviseerde) want dat in veel te groot voor ons. Gewoon een klein hotelletje in een buitenwijk. We gaan dan ook een auto huren om het eiland rond te rijden en Jan heeft verschillende dingen opgezocht die we daar kunnen doen. Het kan zijn dat het zaterdag en zondag regent, maar je weet het nooit hier.
 

Tandarts

We zijn twintig minuten te vroeg bij de tandarts, maar we mogen al naar binnen. We komen in een mooie wachtkamer, waar een grote schaal snoepjes klaar staat, van die harde zuurtjes 😊. Jan redeneert dat de tandarts dat doet om aan het werk te blijven en dat lijkt me ook de enige logische verklaring.
De televisie aan de muur staat aan op Skai tv en we zien een interview met een Griekse zangeres, hier staat overal en altijd de tv aan net als in Spanje.

Mond open, mond dicht
Tien minuten later is Jan aan de beurt. De tandarts vraagt waar we vandaan komen en als Jan zegt: Nederland, krijgen we het standaard antwoord: ‘Amsterdam … Ajax’. Ach, dat is altijd nog beter dan dat hij zou zeggen: ‘Drugs … crimelen’.
Jan ligt inmiddels achterover met een stofzuiger in zijn mond en probeert af en toe antwoord te geven op de vragen van de tandarts. Ik hou me afzijdig en laat ze lekker kletsen samen 😊. De man geeft een uitgebreide uitleg over de kwetsbaarheid van de voortanden, als hij hoort dat ze al vaker gerepareerd zijn.
Hij repareert de voortand en daarna begint het fine tunen:
De tandarts geeft de commando’s en Jan doet braaf wat hij zegt. Hij slijpt de tanden wat af, omdat het gebit dan beter sluit en het geluid gaat me door merg en been. Gelukkig dat ik aan één kant al doof ben, nu hoef ik maar één oor dicht te houden.
Als de tandarts even weg loopt, ga ik bij Jan kijken. Hij ligt daar met een tampon aan één kant van zijn mond, zodat hij een beetje een scheve mond heeft. Een soort Stacey Keach of Elvis Presley hahaha.
 

Maria

Vanaf ons balkon zien we een auto stoppen, waar een man en vrouw uitstappen. Daarna worden er twee baby’s uit de auto gehaald. Dat moet haast wel onze host Maria zijn. Ze kijkt omhoog en zwaait. Inderdaad, het is Maria, die is terug gekomen uit Amerika om hier haar tweeling te laten dopen. Kathy had ons al uitgenodigd voor het doopfeest, maar bedacht later toch dat het wel een beetje raar was. ‘Maria moet jullie zelf maar uitnodigen’, zei ze toen. Gelukkig, dat vonden wij ook al.
 

Lunch

Voor de lunch maak ik pastasalade van de pasta die ik gisteren gekookt heb, met rucola, cherrytomaatjes, pesto, mayonaise en een blikje tonijn. Het smaakt heerlijk! De pasta heb ik eerst een beetje opgewarmd in de magnetron en daarna weer af laten koelen. Nu is de temperatuur precies goed.
Na de lunch vermaken we ons met wat spelletjes op de computer. Die zetten we op het tafeltje op het balkon, zodat je steeds over het scherm heen kunt genieten van het mooie uitzicht.
 

Rondje door de stad

Aan het eind van de middag valt de wifi weer uit, ik hoop dat hij op tijd hersteld is zodat ik morgen wel mijn blog kan uploaden, maar dat wachten we even af.

We lopen een rondje door de haven en daar komt Karlos aan rijden in zijn rode bestelautootje. Karlos verkoopt vis.
Ik heb hem nog nooit zoveel horen praten en ik heb hem ook nooit eerder zien lachen. Wat een openbaring! Hij kletst nog een tijdje met ons en laat trots de palamidas zien in zijn boot. Hij heeft ze niet zelf gevangen, maar dit is wel zijn boot. Hij gebruikt hem om gewoon een beetje te varen en zijn broer gebruikt hem om te vissen

Zonsondergang
We lopen door naar het kerkje net buiten de stad en zien vanaf daar de zonsondergang. Daarna gaan we weer naar beneden, want het wordt nu snel donker.
Beneden zien we hoe ze de kerstversiering hebben opgehangen in de straten. Dat staat altijd zo gezellig.
Als we langs de grote kerk komen, vraagt een mevrouw of we soms binnen willen kijken. Dat willen we wel. De kerk is van binnen helemaal beschilderd en alles is met de hand gedaan. Wat een klus moet dat geweest zijn.
Op de terugweg komen we langs Boulevard, waar ze aan het oefenen zijn voor de live muziek. Dat is pas eind november en ik weet niet zeker of we dan nog hier zijn, want het kan ook zomaar begin december worden.
 

Of je worst lust*

Voor het avondeten hebben we twee verschillende worsten en een gepofte aardappel met tzatziki. Het is niet veel, maar we hebben ook niet zo’n honger. Zelf die aardappel is al teveel.
We zien hoe de veerboot aankomt en hoe een of andere verwarde vrouw een poos heen en weer loopt te schreeuwen. Gelukkig is ze klaar met schreeuwen tegen de tijd dat we naar bed gaan.
Kali nichta!

Geschreven door Hazenreizen