Vanmorgen proberen we onze omgeving te verkennen, door naar Urbanizacion Los Cocoteros te rijden. Het blijkt een verzameling appartementen te zijn, niets bijzonders dus. We maken nog wel een foto van een soort windmolens en rijden dan terug. We rijden een rotonde drie keer rond en presteren het dan nog om de verkeerde afslag te nemen. Voordat je de rotonde oprijdt staan er wel borden, maar op de rotonde zelf niet. Bij zo’n kleine rotonde geeft dat niet, maar de rotondes hier zijn enorm en verdienen echt wel wat nadere uitleg.
We arriveren even later in Tahiche, waar we koffie drinken in een echte Spaanse snackbar: La Maria. Het heeft een paar houten tafeltjes en stoelen en twee televisies. De koffie is lekker en de eigenaar vriendelijk, een goed begin van de dag. Na de koffie gaan we op zoek naar een kerkje dat we aan het begin van het dorp gezien hebben, maar het vergt wel enig speurwerk. Er zijn wegen afgesloten en met vier keer rechtsaf slaan, kom je hier niet terug op dezelfde plek. De kerk is afgesloten, maar er staan wel prachtige cactussen.
Wanneer we verder rijden, komen we langs het huis alias expositieruimte van Cesar Manrique (cesarmanrique.com. We besluiten deze toeristische trekpleister toch te bezoeken en het blijkt enorm interessant. Cesar kocht destijds dit stuk vulkaangrond waar een aantal luchtbellen in zaten, om er een huis te bouwen. Het is indrukwekkend en zeker de moeite waard om te bezoeken.
We rijden verder door het vulkaanlandschap en stoppen bij een klein parkeerplaatsje. Op het informatiebord staat dat er een wandeling is, dus dat lijkt ons een goed idee. We zoeken het begin van de wandeling en Jan wijst naar wat steenmannetjes. Dat lijkt onze route, in Griekenland zijn wandelroutes ook altijd aangegeven door deze steenhoopjes. We starten vol goede moed, maar na een mannetje of vijf hou ik het voor gezien. Zonder EHBO-trommel ga ik niet verder, want die heb ik beslist nodig als ik verder ga. Het is namelijk een veld vol met lavasteen, zoals die lavastenen die je in de tuin of in een aquarium ziet. Je hebt nergens vaste grond onder je voeten, het is allemaal onstabiel. We stappen weer in onze auto en als we een paar meter verder zijn, zien we de echte wandeling. Een prachtige aangelegd wandelpad, voorzien van paaltjes met rode pijlen, maar zonder parkeergelegenheid. Hier hadden we dus moeten zijn. We rijden toch maar door, want keren is hier geen succes.
In Uga stoppen we voor de lunch. In La Cantose eten we een heerlijk broodje met kip en ei, zodat we er weer tegen kunnen tot het avondeten. Langs de westkust rijden we een stukje omhoog via Mirador Salinas, Playa de Janubio en Los Hervideros. Een prachtige route met voldoende gelegenheid om af en toe eens te stoppen en foto’s te maken.
Als we rechtsaf slaan, weer het binnenland in, is er een strekken scheiding te zien in het landschap. Rechts van de weg bevindt zich nog het ruige vulkaanlandschap en links van de weg is het glooiend met lage struikjes. We steken het eiland weer over op weg naar huis en stoppen vlak bij huis nog een keer om de ‘sculpturen’ te fotograferen die door de wind gevormd zijn. Deze sculpturen lijken op rotsblokken, maar blijken erg kwetsbaar alsof het gewoon zand is.
Thuis lopen we even naar de vulkaan, die zich achter het appartement bevindt. We maken een rondje over de rand van de krater, die vast en zeker de mooiste is van het hele eiland.
‘S Avonds eten we bij de Socidad. Een gebouw naast de kerk waar wat houten tafels en stoelen staan en een bar. We bestellen een Ensalada de Casa, want we houden van verrassingen. Een verrassing is het zeker, de salade bestaat uit: ham, kaas, ei, tomaat, banaan, mango, ananas, mais, druiven, paprika, tonijn, sperziebonen, sinaasappel en natuurlijk sla. Daarna krijgen we het hoofdgerecht. Jan en ik hebben allebei iets anders besteld, maar het smaakt hetzelfde. Alleen is mijn vlees in blokjes gesneden en dat van Jan in plakjes. De smaak is echter prima en we vermaken ons kostelijk.

Geschreven door Hazenreizen