Vannacht heb ik mijn oordoppen ingedaan. Dat hielp prima tegen de blaflijn, die iedere nacht in stand gehouden wordt. De matras is nog steeds niet naar mijn zin, want ik heb al een hele beurse plek aan mijn linker heup. Ik ben ook wel de prinses op de erwt, maar daar kan ik nu eenmaal weinig aan doen. Op mijn rechterzij slapen gaat al wel iets beter. Ik heb niet meer het gevoel dat er dan een baksteen op mijn longen ligt. Ik word wel sneller benauwd, dus dan maar weer op die beurse linkerkant.

Jan maakt vanmorgen ontbijt van eieren, tomaten, ui, gerookte bacon en champignons. Dat is smullen! Hij heeft op internet opgezocht dat ik veel eiwitten moet eten om aan te sterken en die zitten in ei, kip, vis en kaas. Na zo'n versterkend ontbijt kunnen we wel weer een stukje lopen.

Dit keer lopen we door tot 'mijn' paard en daarom nemen we wat sneetjes brood mee van gisteren. Eerst lopen we vanaf het appartement naar de kerk, daar slaan we rechtsaf naar de zee en dan linksaf tot restaurant Edem. Dat is gelijk de eerste stop, eerst even uitrusten voordat we de tweede etappe nemen. Bij Edem slaan we linksaf landinwaarts en even later zie ik hem staan. Zijn zwarte pony hangt voor zijn ogen, maar zijn zachte gebries is onmiskenbaar. Hij neemt de sneetjes brood gretig aan en daarna starten we in rustig tempo de terugweg.

Tegen de tijd dat we bij de strandbedjes zijn, hou ik het voor gezien. Ik ga hier vast liggen en Jan haalt wat te lezen. Die kleine pauze houden we er voorlopig maar even in.
Om een uur of twaalf breken we weer op en rijden we naar Afisos. We hebben dit verschillende keren gelopen, maar dat zit er nu even niet in. Afisos is een echt toeristendorp, maar nu is het uitgestorven, bijna treurig om te zien. De zee heeft hier flink huis gehouden gisteren en de inwoners zijn dan ook druk met het schoonvegen van hun straatjes en de terrassen. Bij Selini bestellen we een Griekse salade en Spetsofai als lunch. Spetsofai is worstgoulash en al ben ik geen worstliefhebber, spetsofai vind ik heerlijk. We krijgen nog een lekker toetje van het huis en daarna rijden via Lefokastro weer terug naar Kala Nera voor de siësta.

De rest van de middag brengen we door met lezen en een beetje kijken 'hoe de wereld voorbij gaat', dat is typisch Grieks en daar kan ik me best in vinden nu. Voor het eten moet mijn bed nog een keer geupgrade worden, want het is nog steeds niet naar mijn zin. Dit keer pak ik de matras van de slaapbank in de woonkamer en die leg ik op mijn bed (lees: Jan pakt het matras en legt het op bed). Zo, dat is beter. Geen doorligplekken meer vanaf nu.

Voor het diner kiezen we een champignonpie, een soort opgerolde worst van filodeeg, gevuld met champignons en groente. Daarna krijgen we kip met honing en sesam en dikke bonen met gestoofde uien.

Geschreven door Hazenreizen