Vanavond is het kerstavond, maar eerst hebben we nog een hele dag te gaan. Een mooie dag om naar het safaripark Aitana te gaan.
Ik stuur een messenger bericht aan restaurant STOP, dat we paella willen komen eten vandaag. Helaas is dat niet mogelijk, want ze zijn gesloten tot 3 januari. Ach we zullen best een ander restaurant kunnen vinden daar in de buurt. Eerst maar gaan rijden, want de begeleide toer begint om half elf en we moeten er een half uur van tevoren zijn, tien uur dus. Het is bijna een uur rijden, dus de tijd begint te dringen.
We halen eerst de was uit de droogtrommel. Die was vanmorgen nog niet droog, maar nu nog steeds niet. Gelukkig heb ik knijpers bij me, dus hangen we de kleren die het lastigst te drogen zijn buiten aan de waslijn. De rest verdelen we over de stoelen en de bank, die worden vast wel droog vandaag.
We ontbijten niet, dat doen we wel in de buurt van het safaripark. De navigatie wijst ons de weg en om vijf minuten voor tien staan we op de parkeerplaats. Het loket is nog gesloten en het is erg rustig. Even later komt er een meisje aan die me vertelt dat ze over een minuut of tien open gaan. We kunnen misschien even in het restaurant wachten? Dat klinkt als een goed idee, maar de deur van het restaurant is op slot. Er wordt iets naar ons geroepen en we zien drie dames aankomen. Eén ervan heeft de sleutel en we worden direct binnen gelaten.
Het is er steenkoud, maar ze schakelen het koffieapparaat is en even later zitten we aan de koffie met een heerlijke baquet met serrano en kaas.
Ik kijk steeds naar buiten maar er gebeurt niet veel. Om tien voor half elf sta ik op, ik wil eerst tickets kopen. Bij het loket zit een aaridge mevrouw die vraagt of dit mijn eerste bezoek aan het park is. Nee, ik ben hier al eerder geweest. Mijn antwoord is van geen enkel belang en ze begint uitgebreid uit te leggen hoe het allemaal werkt en of ik misschien belangstelling heb in een private tour. Nou dat heb ik niet, want dat is een keer zo duur als een normale ticket.
Wanneer ik de tickets heb vertelt ze dat ze pas om 11 uur vertrekken, dus ik kan gerust nog even in het restaurant koffie drinken. Dan doe ik dan maar en om vijf minuten voor elf sluiten we aan in de rij. We zijn in het totaal met drie auto’s en wij zijn de enige buitenlanders. Iedereen houdt zich keurig aan de regels en volgt de aanwijzigen van onze gids op. Hij heeft vast nog nooit zo’n voorbeeldige groep gehad.
We genieten net als de vorige keren van de struisvogels, lama’s, geiten, herten en alle andere dieren. De zon breekt af en toe door de wolken en alle dieren zijn blij met ons bezoek. De geitjes rennen met ons mee wanneer we naar de volgende plek rijden en de lama’s staan regelmatig arrogant midden op de weg om ons de doorgang te belemmeren. Ik maak er een schitterend filmpje van, maar helaas vergeet ik op de start-knop te drukken. De drommedaris vreet stiekem de bananen uit een kartonnen doos die achter in de truck staat en even later probeert de zebra hetzelfde. De gids duwt hem met zijn kont weg en dan kunnen we verder rijden.
We mogen dit keer de dieren niet aaien en voeren, waarschijnlijk in verband met covid19, maar het blijft een leuk park. Na de safari lopen we ook nog door het daktari park. We kijken naar de mooie lynx en gelukkig kunnen we net op tijd opzij springen, zodat we niet door hem besproeid worden.
Ineens gaat de telefoon: Marco Polo. De man aan de telefoon spreekt half om half Nederlands en Engels en ik ga erbij zitten. Er blijken maandag voldoende aanmeldingen te zijn voor een jeeep safari, dus dat is mooi. Wanneer ik opsta blijf ik plakken. De boomstam waar ik op zat, zit helemaal onder de hars en mijn broek nu ook ☹.
Wanneer we alles gezien hebben, gaan we op zoek naar een restaurant. Ik leg keurig een plastic zakje op de stoel van de auto, want die hars is behoorlijk hardnekkig.
Het zit niet zo mee tot iemand ons vertelt dat er drie kilometer verder een restaurant is. Hij vertelt er niet bij welke kant we moeten kiezen bij de splitsing, maar toch komen we uiteindelijk bij een restaurant. Het terras zit helemaal vol, maar binnen is nog plek. De tafels zijn keurig gedekt met wit damast en we worden naar een tafel begeleid.
Vandaag hebben we een speciaal menu, vertelt de ober. U krijgt eerst drie tapas en daarna kunt u kiezen uit pasta of rijst met zeevruchten. We kiezen voor de pasta en zien hoe het restaurant langzaam maar zeker vol loopt. Als tapas krijgen we een bord met gefrituurde inktvisringen, een schaal albondigas (gehaktballetjes) en een bord garnalen. Het smaakt allemaal fantastisch en we vragen ons af of we vooraf naar de prijs van dit menu hadden moeten informeren. Na de tapas komen de borden met pasta met zeevruchten en daarna komt het dessert. Koffie met gebak, niet met één gebakje, maar een bord met vier verschillende soorten gebak. We tellen ons geld en hopen dat ze ook creditcards accepteren 😉.
Het moment supreme is aangebroken en we krijgen de rekening gepresenteerd in een mooi bewerkt houten doosje. Ik kijk gespannen naar het gezicht van Jan wanneer hij het doosje open maakt. Dat kan nooit!, zegt hij. De totale rekening is nog geen 45 euro. Dit restaurant moeten onthouden: Nou Serrella in Benasau! Gelukkig, dan kunnen we toch nog met de jeep safari meedoen :D.
Terug in Benidorm ga ik eerst met Amber shoppen. We kunnen goed slagen en vóór zeven uur heeft ze vier outfits bij elkaar. Nu nog snel naar de supermarkt voor de laatste paar boodschappen en dan kunnen we op een terrasje zitten tot we weggestuurd worden. Op kerstavond gaat alles namelijk vroeg dicht. Het tapasstraatje is heel stil dus nemen we een terras in de hoofdstraat, waar we eerste rangs zitten. Er komt van alles langs van bijzonder chique, tot heel schaars gekleed en van kersttruien tot versierde wandelstokken en rollators. Er zijn momenteel weinig toeristen, maar de paar toeristen die er zijn maken er weer een feestje van. Ook de honden ontkomen niet aan het kerstgevoel en zijn uitgedost met kersttruitjes.
Om half negen breekt ons terras op en moeten we afrekenen. We twijfelen nog even of we een terras zullen opschuiven, maar die zullen zo ook wel sluiten. In het appartement leggen we onder het genot van een hapje en een drankje nog een kaartje. Een lekkere afsluiting van deze gezellige dag.

Geschreven door Hazenreizen