Wat een welkom!

Ons appartement
Om half acht zijn we al wakker en we hebben heerlijk geslapen. Het is een fantastisch appartement!
De bedden zijn goed en we hebben veel kastruimte en een grote toilettafel, zodat we alles makkelijk kwijt kunnen. Er is een deur naar een piepklein balkon, maar wel compleet met een hordeur én rolluik. We kunnen kiezen uit verschillende kussens en dekens, maar het dekbed dat ik er gisterenavond op het gelegd is echt te warm nu. Dat komt straks misschien van pas, als we een paar dagen of weken verder zijn.

De badkamer heeft een inloop regendouche met een aparte handdouche én een speciale voeten kraan. We hebben een ruime, dubbele wastafel en een toilet. Er ligt een speciale badmat voor de douche, die water absorbeert zodat de rest van de ruimte redelijk droog blijft.

De keuken is heel groot met een kookeiland, een oven, een magnetron en een 4-pits inductie kooktoestel. Alhoewel de keuken groot en luxe is, is er weinig keukengerei. Ik mis was standaard dingen zoals een rasp, een maatbeker, theelepeltjes en een extra pan. We hebben namelijk twee pannen; een kookpan en een koekenpan.

De woonkamer heeft een grote hoekbank, een ronde salontafel en een piano. Ja, je leest het goed…een piano. We hebben er geen last van want hij staat niet in de weg. In de grote, open entree staat nog een haltafel en het geheel oogt ruim door de witte muren en plafonds. De plafonds zijn allemaal dubbel en voorzien van indirecte verlichting én van spotjes. Je kunt dus kiezen hoeveel licht je wilt hebben.

In een aparte bijkeuken staan de wasmachine en de droger en wat schoonmaakspullen. Om de woonkamer heen loopt een terras, zodat we al om half acht in de zon op ons balkon kunnen zitten.
 

Ken je me nog?

We pakken de koffers nog niet helemaal uit, want eerst willen we koffie drinken bij Boulevard of Broken Dreams. We zijn nog niet eens bij het terras als Kathy ons al ziet. Ze begint te stralen en opent haar armen voor een grote knuffel.
O ja, Takis, de oude sjacheraar. Hij betaalde (bijna) altijd onze koffie, hij keek wat nors, maar hij was er altijd en Kathy was best gek met hem. Vandaag is hij er niet, maar Kathy zorgt ervoor dat één van de andere mannen hem belt en geeft dan de telefoon aan mij.
De drie Griekse woorden die ik ken zijn inmiddels naar de achtergrond verdreven en ik herinner me allerlei Spaanse woorden die ik hier niet nodig heb. Hij vertelt dat hij morgen komt koffie drinken en dat hij vandaag in Aperi is. Dat vindt Kathy genoeg informatie en ze zegt dat ik de telefoon nu weer terug mag geven aan de eigenaar. Ze gaat voor ons nu eerst een lekkere Griekse koffie maken en we krijgen ook nog twee kleine tyropita (kaasbroodjes) voor later als we thuis zijn. Wat een welkom zeg, dat had ik niet verwacht.
Vandaag is het trouwens de eerste dag van de nieuwe maand en daarom begroet iedereen elkaar ineens met de woorden: Kalo Mina. Dat betekent net zoveel als: goede maand.

Inslaan
Na de koffie gaan we boodschappen doen bij onze supermarkt. Het is die supermarkt die eruit ziet alsof hij gesloten is. We nemen twee winkelmandjes mee en beginnen aan het begin om niks te missen. Wanneer we bij de vleesafdeling komen, zien we de slager van vorig jaar. We bestellen gehakt en kaas en vragen of hij nog van dat lekkere spul heeft voor bij de koffie, xalva of chalva of zoiets. Dat heeft hij niet, maar hij neemt ons mee de hele winkel door om de voorverpakte versie aan te prijzen.
Op de terugweg hoort hij me ‘yoghurt’ zeggen en hij loopt mee naar de koeling om de juiste yoghurt te adviseren. Als we daarna bij het brood aankomen, geeft hij me een rond brood in een papieren zak.
Handig zo’n hulp bij het boodschappen doen 😊. Jan denkt dat het misschien de eigenaar is van de supermarkt is en dat zou me niets verbazen.
De caissière helpt ons bij het zoeken naar honing. Het is vast zijn dochter, want ze adviseert een grote pot Karpatische honing.
Met twee volle rugzakken lopen we naar huis, alhoewel we vast nog niet alles hebben.

Op het balkon schrijf ik de rest van het blog en we eten een broodje en wat yoghurt. Daarna is het tijd voor een flinke siësta, want ik heb amper geslapen de afgelopen 24 uur.
 

Het avondprogramma

Laat in de middag lopen we naar de supermarkt aan de andere kant van het dorp, omdat we toch nog wat dingen vergeten zijn. Daarna lopen we nog verder door naar en hele grote supermarkt, want we zoeken een lange aansteker en die kunnen we niet vinden. Deze supermarkt heeft het ook niet, maar we zien wel dat hij van 07:30 tot 00:00 geopend is. Dat is handig als je ’s avonds laat nog ergens om verlegen zit.

Formule 1
Jan stelt de televisie zo in dat we Formule1 tv kunnen kijken en om 20:30 zien we hoe Verstappen het weer niet redt. Lando Norris is de grote held tijdens deze sprint shootout, samen met zijn teamgenoot Piastri.

Asteri
Na de shootout lopen we naar Asteri voor de live muziek. Henk en Rietje zitten op hun vaste plek 1e rangs en het is behoorlijk druk . Wij vinden nog een plekje buiten aan de rand van de straat. Onze tafel is hoog met barkrukken, dus we hebben een prachtig overzicht over het hele terras.
Chronis herkennen we gelijk, hij speelt gitaar en zingt. Op een ander kruk herkennen we Meerminman (sorry, ik weet zijn echte naam niet), die alleen maar zingt. De bouzouki speler is vervangen door een jonge knul en er staat iemand van een keyboard. Ik ben niet zo van de keyboards, maar blijkbaar hebben ze gemoderniseerd. Gedurende de avond worden we nog wel verrast met een gastoptreden van onze favoriete bouzouki speler, die we nog kennen van Restaurant Pelagos. Die man heeft een geweldige mimiek en het is een feest om naar hem te kijken en te luisteren. We missen onze zanger die zo op Bud lijkt en hopen dat hij er volgende week weer bij is. Ik zal wel even aan Henk en Rietje vragen of zij meer weten.
Het is grappig hoe zomaar mannen uit het publiek de microfoon pakken om ook één of meer nummers te zingen. De een doet het beter dan de ander, maar het is toch leuk. Een corpulente man wurmt zich tussen de gasten door en begint te zingen. Hij heeft een prettige stem en kan goed zingen. Het blijkt een bekende zanger te zijn; Christos Zavolas uit New York.
Me Mezze
Eén keer laat ik me verleiden om met een meneer te dansen, waarvan ik denk dat hij liever met Jan had gedanst. Hij weet niet dat ik een behoorlijk groot aura heb en dat ik liever wat afstand bewaar. Ik weet me er aardig uit te draaien steeds en als de muziek afgelopen is klim ik weer op mijn kruk voor een slokje wijn met mezze. Ik zie iets dat lijkt op gefrituurde stukjes vis en Jan en ik steken tegelijkertijd een stuk in onze mond. We kauwen een keer op drie en kijken elkaar dan verrast aan. De vis blijkt niet te zijn gefileerd en nu hebben we allebei een mond vol ruggenwerveltjes. We proberen ons een beetje ongezien te ontdoen van de ongerechtigheden en ik dump het naast me op de grond, naast een bloembak. We hebben er gelijk een vriend bij: een kleine poes die de stukjes vis wel kan waarderen. Jan fileert de overige stukjes eerst en dan blijkt de smaak goed te zijn. Weer iets geleerd vandaag 😊.
Nog eentje dan
Na de eerste karaf wijn komt de serveerster met een volgende karaf aan.
Het blijkt voor het echtpaar te zijn die een tafeltje voor ons zitten en wij krijgen een karafje Raki.
Om twaalf uur beginnen we ons af te vragen tot hoe laat dit feest eigenlijk duurt. We vinden het heel erg leuk, maar ik heb nog steeds mijn slaaptekort niet in kunnen halen. We bestellen dus nog maar wat en genieten van een soort paringsdans van twee mannen. Het is echt top entertainment 😊.
Om half twee loopt het een beetje op zijn eind en wij taaien af, ik moet nu echt even slapen.

Geschreven door Hazenreizen