Vandaag is het eerste Paasdag. We besluiten de plaatselijke bakker met een bezoekje te vereren. Hij is eigenlijk gesloten, maar we mogen wel even binnen komen. Hij laat ons zien dat alle ovens vol gebak staan en daarna geeft hij ons een tasje met 'toast' én een brood. We hoeven niet af te rekenen: Christos Anesti! Dat betekent: Christus is verrezen! Inmiddels weet ik dat je dan terug moet zeggen: Allithós Anésti, Hij is echt verrezen. Ze blijven dit namelijk 50 dagen volhouden, in plaats van Kalimera, Kalispera of Kalinichta. Sommigen zeggen ook wel Kalo Pascha (goede Pasen) en Chronia polla, wat gefeliciteerd betekent. (“Vele jaren”).
Pasen heeft een enorme impact op de eetgewoontes van de Grieken. Tijdens de “Heilige week” zie je op de menukaart van restaurants veel specialiteiten opduiken, die je normaal misschien niet zo gauw bestelt. Populair zijn tarama, octopus, inktvis, briam (allerlei groenten o.a. aubergines en courgettes in de oven), gekookte slakken in tomatensaus, stifado van inktvis (stoofpot) en veel andere gerechten. Vasten in Griekenland is allesbehalve een straf, want al deze specialiteiten zijn heerlijk! Waar het vooral om gaat is dat er geen vlees gegeten wordt, maar die inhaalslag wordt op eerste Paasdag in één keer goed gemaakt.
Amber en ik brengen het schoteltje van de overbuurvrouw terug en ze zegt tegen ons dat we net zusjes lijken. Leuk voor mij, maar wel even schrikken voor Amber. Ze zegt het vast om beleefd te zijn, zeg ik ter geruststelling.
Om tien uur starten we met een wandeling naar de zoutpannen, wederom in gezelschap van ... nee, dit keer niet één hond, maar twee honden!
Ons boekje zegt over de zoutpannen:
Ten zuidoosten van Kalloni liggen de opvallende zoutpannen waar nog actief zout gewonnen wordt uit zeewater. De 10 à 12 meter hoge helder witte zoutberg is een herkenningspunt vanaf de hele kust rond de baai. De niet te zoute buitenste pannen zijn zeer rijk aan exotische vogels als flamingo's, witte reigers, zwarte ooievaren.
We genieten van de prachtige bloemen en het mooie weer. De doorwaadbare plaats is alleen wel behoorlijk nat en we moeten onze schoenen en sokken uittrekken om over te steken. De honden zien het niet als probleem en dartelen vrolijk door de nattigheid. Het blijken echt trouwe viervoeters, want ze lopen de hele wandeling met ons mee. Terug in Skala Kaloni gaan ze weer hun eigen weg.
Amber is toch wel moe geworden van de lange wandeling en gaat weer vroeg naar bed. Jan en ik gaan daarom maar samen souvlaki eten bij 'H MIMIS'.
Geschreven door Hazenreizen