Het is weer zover: een totaal onverwachte vakantie op het laatste moment. Heerlijk is dat! Het idee dat we over een week al lekker in de zon zitten :). Dinsdagavond hebben we geboekt en nu (zaterdag) gaan we al vertrekken!
 

Het vertrek

Het vertrek is gepland om 06:50, twee uur van tevoren aanwezig zijn, een uurtje rijden ... dat is dan om een uur of vier vertrekken uit Barneveld. Amber brengt ons weg, dus ook zij moet vroeg haar bed uit.
We zijn op tijd naar bed gegaan, maar de slaapt wil niet komen. Ik lig een uur te draaien en dan ik er toch maar weer uit. Nog een poosje puzzelen en kijken of ik slaperig kan worden ... nee, niet echt. Wanneer ik toch een keer of drie even ben weggedommeld, is het tijd om op te staan. We zijn Barneveld nog maar net uit als ik in slaap val en vlak voor Schiphol word ik weer wakker. Lekker, zo'n hazenslaapje :).
Op Schiphol printen we zelf onze kofferlabels uit en daarna proberen we de koffers in te checken. Na een hoop gepiel lukt het eindelijk en kunnen we op zoek naar de gate. We vertrekken vanaf gate D87, de laatste gate van van de D-gang. Het is een behoorlijke tippel, dus de aanbevolen hoeveelheid stappen voor vandaag hebben we er al op zitten.
We nemen plaats op twee relaxfauteuils en kijken de donkere wereld in met fascinerende lichtjes in groen, blauw, rood en wit. Sommige knipperen en andere bewegen, ik word er helemaal Zen van. Terwijl we daar liggen te wachten, wordt het langzaam lichter. Nog even en dan komt de zon op, volgens betrouwbare bron (Jan) zal dat om 07:02 zijn. We maken een leuke selfie voor de start van onze vakantie, maar bij de eerste poging kijk ik alsof ik een fikse migraineaanval heb en bij de tweede poging zitten mijn wangzakken vol met brood. Niet direct geschikt om hier te posten. Drie maal is scheepsrecht, het resultaat zie je verderop.

Bij de gate
Bij de gate ontstaat wat commotie, omdat de handbagage niet mee mag in het vliegtuig. Ook bij ons is dat het geval. De elektronische apparatuur, die we speciaal in de kleine trolley hebben gedaan, moeten we eruit halen. Mijn laptop past niet in de rugzak, dus die moeten we maar in onze hand houden. Nou ja, het is wel leuk als er wat hindernissen zijn, anders heb ik niks te schrijven.

In het vliegtuig
Een rij of zes achter ons zitten twee mannen, waarschijnlijk dezelfde mannen als van die commotie bij de gate. Ze zijn of doof, of hun vrouw zit zes rijen vóór ons, want ze schreeuwen zo hard, dat het hele vliegtuig kan meegenieten. Daar komt nog bij dat de ene man geen moment zijn klep houdt, dus ik hoop dat er snel een paar kinderen gaan huilen. Zelfs dat is beter dan dat onnozele geschreeuw.

We hebben inmiddels al wel wat vertraging opgelopen door al dat gehannes met de koffers, maar misschien hebben we wind mee :).
 

Het echte vertrek

Om 07:12 is het zover, we vertrekken! Ik val gelijk in slaap en word wakker als ze langs komen met koffie. Wat een timing!

We zijn er bijna
Twee rijden achter ons zit een moeder met een kind, bij de eerste trilling van het vliegtuig zegt ze 'geruststellend':

• Wees maar niet bang, we storten niet neer hoor.

Wanneer de landing wordt ingezet volgt de volgende stortvloed van 'geruststellende' zinnetjes:

• We zijn er bijna hoor.
• Nee, het gaat echt goed, we gaan landen.
• Nog heel even en dan zijn we er, hij doet alleen nog even zijn poten uit.

Ik word er behoorlijk nerveus van en ben blij wanneer we veilig op de grond staan. Ik heb me nooit gerealiseerd dat vliegen zo gevaarlijk is! Mijn buurvrouw is er net zo aan toe als ik. De wielen hebben nauwelijks de grond geraakt als ze haar hele familie belt om te vertellen dat ze veilig geland is. Hoezo elektronische apparatuur uitschakelen in het vliegtuig?
 

We zijn er!

Annemarie en Jan staan ons al op te wachten op het vliegveld en we rijden door een zonovergoten Spanje van Alicante naar Benidorm. Langs de weg zien we vrolijke , gele struiken, waarvan we niet zeker weten of het mimosa is of 'gewoon' brem. Je wordt helemaal blij van zo'n rit! We droppen de bagage bij Michelangelo en gaan dan lekker ontbijten bij de bakker. Grappig om te zien hoe de toeristen in hun korte broek en zomerjurkje lopen en de Spanjaarden in hun dikke jas met een sjaal om naar buiten gaan.

Bij Michelangelo
Terug in het appartement slaan we wat boodschappen in en ontspannen een beetje op het balkon. Annemarie en Jan 'wonen' op appartement 1C en Jan en ik op appartement 6A, wat meer naar de achterkant. Natuurlijk heb ik weer wat te miepen, maar wanneer blijkt dat we vanaf twee uur geen zon meer hebben op ons balkon, vragen we toch of we kunnen ruilen. Het appartement zit het weekend helemaal vol, maar maandag mogen we wisselen naar een appartement aan de voorkant.

Vuurwerk?
Om een uur of vijf worden we ineens opgeschrikt door harde knallen. Ik denk even aan vuurwerk, maar het is steeds één knal met daarna even stilte en daarna weer een knal. Vanaf het balkon kunnen we heel in de verte kleine ontploffinkjes zien in de lucht. Je ziet de lucht in gaan, je ziet de ontploffing en een rookwolkje en een seconde later hoor je de knal. Geen idee waar het voor nodig was, maar na een knal of tien was het weer afgelopen.

Vuurwerk!
's Avonds gaan we met z'n allen Benidorm in om te eten. We stuiten op een enorme processie van groepjes mensen, iedere groep voorafgegaan door een vaandeldrager. Iedereen die meeloopt heeft een bos bloemen bij zich. We blijven even kijken en lopen dan door dan El Quijote, een Spaans restaurantje met een vriendelijke eigenaar. An krijgt een fikse cordon blue, Jan een lekkere, sappige moot zwaardvis en Boele en ik nemen een zeetong die niet eens op ons bord past.
Het is nu nog rustig, maar naast onze tafel is een tafel gedekt voor 14 personen, dus het zal wel druk worden straks.
Wanneer we net weer buiten zijn, komen de eerste groepjes mensen aanlopen. Het zijn de mensen van de processie, die moeten natuurlijk ook even wat eten.

We lopen door naar de kerk, want Annemarie en Jan hebben gelezen dat er vuurwerk komt op het pleintje. Wanneer we bij de kerk komen, begrijpen we waar de bloemen gebleven zijn. Om de deur van de kerk is een enorm hekwerk gemaakt, afgeladen vol met bloemen en daarnaast staan tafels en bakken waar alle boeketten in worden gestoken. Het is een prachtig gezicht. Er staat een man achter een microfoon, maar we verstaan er niets van en lopen even later door.
We nemen plaats op het terras van Mal Pas, zo zitten we op de rij voor het vuurwerk. Uit ervaring weet ik dat het nog uren kan duren voordat er iets gebeurt, dus ik vraag even bij de beveiliging hoe laat we het spektakel kunnen verwachten.
'Het kan ieder moment gebeuren', zegt hij, 'misschien vijf minuutjes.'
Ook hier hebben we ervaring mee, het vuurwerk is niet nú, maar waarschijnlijk gebeurt er binnen een uur wel iets. We bestellen een drankje en wachten af. Daarna horen we dat daar niet kunnen blijven zitten wanneer het vuurwerk begint. We moeten dan naar binnen.
'Boem, boem, two minutes and then ffft.' De ober maakt een gebaar met zijn hand dat erop duidt dat we na twee minuutjes weer snel naar buiten kunnen. Boele vraagt aan een politieagent of we ook buiten mogen wachten, een paar meter verderop. Dat mag ook. Door de wind verwachten ze dat de rotzooi van het vuurwerk het terras op zal dwarrelen en daarom moeten we even 'schuilen'.
Wanneer we veilig in een steegje staan, duurt het inderdaad nog minstens een half uur, maar dan is het toch echt zo ver. Er volgt geknal en geknetter en na een paas losse flodders breekt het spektakel los. Het is een complete chaos, alsof iemand per ongeluk een brandende lucifer heeft laten vallen in een vuurwerkopslag. Na een paar minuten is het klaar en kan het opruimen beginnen. We drinken ons drankje op en gaan op zoek naar het volgende avontuur: het tapasstraatje.

Afsluiting
Het is vandaag zaterdag en in het tapasstraatje is het lekker druk. We installeren ons en verbazen ons over de voorbijgangers. Het is net één grote catwalk met een doorlopende modeshow. Op deze catwalk lopen alleen heel veel mensen in outfits die je juist niet zou moeten dragen. Veel van de kleding is te kort, te rood, te bloot of te klein. Heerlijk! Ik hou van mensen kijken!

We maken het niet laat, want morgen is er weer een nieuwe dag.
 

P.S.1

Ik lees net dat je via Thuisbezorgd.nl/transavia maaltijden kunt bestellen voor in het vliegtuig. Handig he? Ze hebben o.a. sushi en salades, maar ook curry's en vegetarische maaltijden.
 

P.S. 2

Een mevrouw achter ons zegt tegen haar man: Bobby, daar zit een konijntje.
De man antwoordt: Waar?
De vrouw zegt: Daar! Maar die kun jij niet zien.
Wat een hoogdravende conversatie he? Dat is het nadeel van mijn oordoppen, die nemen de ruis (het gedreun van de vliegtuigmotoren) weg en daardoor worden de stemmen duidelijker.

Geschreven door Hazenreizen