Vanmorgen voor het ontbijt, hoor ik gezoem bij de bank op het terras. Wanneer ik op onderzoek uit ga, zie ik een bij die probeert in het ijzeren onderstel van de bank te komen. Daar zit een klein gaatje van ongeveer een halve centimeter doorsnee. Ik kijk nog eens goed en zie dat hij in zijn poten een grote klont honing (of zoiets) heeft, vandaar dat hij moeite heeft om binnen te komen. Uiteindelijk lukt het hem toch en later op de dag blijkt hij vaker in en uit te vliegen. Ik zie hem geen grote klonten honing meer naar binnen brengen, maar hij is er wel druk mee.
De omroepwagen is ook weer in het dorp. Dit keer geen viswijf of ‘carpouzia’, maar een soort winkel van Sinkel die zijn auto vol heeft met alles wat je kunt bedenken op het gebied van non-food.
Vandaag rijden we helemaal naar het Noorden, voorbij volos naar Larissa. Tot Volos rijden we zelf en daarna nemen we de trein van 10.25 uur naar Larissa. Het rijden in Volos blijkt een hele onderneming. Van de drie-baans wegen is de rechterhand voor taxi’s gereserveerd en blijkbaar voor scooters die willen parkeren in de drukke straten. Van de overige twee banen staan er links regelmatig auto’s geparkeerd en er wordt dan ook druk van baan gewisseld, zonder eerst te kijken of er misschien nog andere weggebruikers zijn. Daar tussendoor zigzaggen scooters van links naar rechts en andersom. Wegwijzers zijn er (bijna) niet, dus het blijft een beetje gokken waar het station ligt. Vlak voor het station is een grote verbouwing gaande en komen we in een ‘deviation’. Het lijkt onmogelijk om bij het station in de buurt te komen met nog zeven minuten op de klok. Bij een kruising slaat Jan rechtsaf, een brede straat in waar een groot hek staat met een bord ‘verboden in te rijden, afgesloten weg’. Het is er lekker rustig, dus hij parkeert op zijn gemakje de auto aan de zijkant van de straat. ‘Je mag hier helemaal niet in’, probeer ik nog, maar Jan is al zo ‘vergriekst’ dat het hem niks kan schelen. We gaan snel naar het station, kopen onze tickets en stappen in de trein die al klaar staat.
De trein is duidelijk gemoderniseerd sinds de vorige keer dat we hier waren. Er is nu airconditioning en de verlichting doet het, zodat je niet meer in het stikdonker zit als je door een tunnel rijdt. Daarnaast lijkt het wel een sneltrein, want hij stopt nog maar op een paar stations en niet meer bij iedere bouwval langs het spoor.
Een uurtje later zijn we in Larissa, waar het (zoals een echte stad betaamd) druk en lawaaiig is. We lopen dus een rondje en pakken het terras van The Enjoy Centre. Wees gerust, het is gewoon een koffietent met een speeltuin in een soort park met veel bomen. Het geraas van auto’s en scooters valt hier weg en maakt plaats voor het geluid van cicaden. Op het terras zitten mannen van verschillende leeftijden en (klein)kinderen, waar de vrouwen zijn is mij een raadsel. We krijgen freddo cappuccino met een snufje kaneel, wat erg lekker is. Dat zal ik thuis ook eens proberen.
We komen langs een klein winkeltje, waar ik even een pen wil kopen. We stappen naar binnen en verbazen ons over de rotzooi. De winkel is best groot, maar verdeeld in twee verschillende ‘kamers’ en een bovenverdieping. Alles staat vol tot aan de nok en de gangpaden staan ook nog vol met dozen. Soms is het zo volgebouwd dat je op je zij door het gangpad moet schuiven en elkaar passeren is onmogelijk. Ze verkopen er alles en we kunnen zelfs de pennen vinden.
In het winkelcentrum van Larissa blijkt een enorme hoeveelheid winkels met de meest fantastische jurken en 100.000 schoenenwinkels. Echt een walhalla voor de schoenenfan. Het is autovrij en heeft mooi geplaveide straten. Wanneer we ergens afslaan, komen we in een klein straatje met een terrasje. Het terras heeft helderblauwe stoeltjes met rieten zittingen, tafels met blauw geruite kleedjes en veel schaduw van de bomen. Het is Ouzeri Taverne Ta Pakaliarakia. De Grieken die hier zitten hebben van allerlei lekkers op tafel staan wat wij ook wel willen proberen. Het blijkt Tsipouro me meze te zijn. We krijgen beide een klein flesje Tsipouro met een grote bak ijsklontjes, een karaf water, een mandje brood, gefrituurde garnalen, rijst met dille, gefruite ui en mosselen, een pretje van bruine bonen en andere groente, gebakken aardappels en ‘small fish’. Een complete maaltijd, inclusief de drank voor 4 euro per persoon.
Na het eten lopen we terug naar het station. De trein vertrekt om 14.30 en het is 14.31 als we in de stationshal komen. De trein staat er nog, maar er zijn nog zes wachtenden voor ons. Ik loop dus alvast vooruit om te kijken of ik trein wat kan vertragen. Als Jan de tickets heeft, staat de trein er nog steeds en hij trekt een sprintje; stationsgebouw uit, naar rechts, spoor oversteken, naar links en dan in de trein. Het zweet gutst hem over zijn gezicht, een sprintje trekken met een buitentemperatuur van 37 graden is ook geen lolletje. De trein blijft echter rustig staan en even later wordt er druk gebaart naar een tweetal toeristen. Het mannetje lijkt net Louis de Funet, maar de toeristen lopen er niet sneller van. Als ook deze twee jongens in de trein zitten, vertrekken we. Op onze tickets staat dat we de trein van 17.18 hebben, waarschijnlijk kon de computer niet verwerken dat we een kaartje kopen voor een trein die al weg had moeten zijn. Een uur later staan we weer in Volos, voor 3.60 per persoon. Dat is voordeliger dan met de auto.

Geschreven door Hazenreizen