Met de bus naar een andere plaats? In Nederland is dat geen probleem, maar hier in Griekenland werkt het allemaal net even anders. Ons hotel kijkt uit op een bushalte met een prachtig schema en ik begrijp al een heel klein beetje hoe het werkt, maar het blijft lastig. Vandaag gaan we met de bus naar Ano Gatzea, een hoger gelegen plaatsje, en vandaar lopen we weer terug. Van boven naar beneden lopen is tenslotte minder inspannend.de voorspelling is 24 graden, dus ook dat zit goed.
Omdat we niet geloven dat de bus die we moeten hebben inderdaad stopt bij onze bushalte, lopen we eerst naar de doorgaande weg. We hebben geen idee hoe laat de bus komt, maar er zitten al twee Grieken te wachten, dus het duurt vast niet lang meer. Na een paar keer nerveus heen en weer lopen en bellen, vertrekken ze weer. Misschien komt er toch geen bus? Even later komen er twee andere mensen bij ons staan en niet veel later stopt er een bus. We stappen in en Jan noemt onze bestemming, de chauffeur kijkt moeilijk en brabbelt wat Griekse woorden. Een mevrouw op de eerste rij bemoeit zich ermee even later vertrekken we. Een paar kilometer later worden we eruit gezet, de bus stopt dus niet in Ano Gatzea, maar wel in Kato Gatzea. Dat is toch bijna hetzelfde? Klopt, op een hoogte verschil van ongeveer 100 meter na. Ik kijk even goed op de kaart,wanneer we worden aangesproken door een oudere man met een wandelstok. Hij wil weten waar we naartoe gaan. Ano Gatzea? Hij moet ook die kant op, dus hij wijst ons wel even de weg. (En dit alles in het Grieks.) In een bijzonder rustig tempo sjokken we achter hem aan, maar het aanbod is zo vriendelijk dat we hem niet willen afslaan. Na 500 meter komen we bij zijn huis en legt hij uit hoe we verder moeten lopen (wederom in het Grieks). We bedanken hem vriendelijk en klimmen verder omhoog. Nu we ons eigen tempo kunnen lopen, schiet het weer een beetje op.
In Ano Gatzea begint een wandeling van 7,5 kilometer met een hoogteverschil van 200 meter, daar hebben we wel zin in voor we terug lopen. Halverwege krijgen we aardig spijt van deze beslissing, want het klimmen is misschien niet zo steil als naar Milies, maar toch ook zeer inspannend. Gelukkig staat de route goed beschreven en hebben we voldoende water bij ons om het vochtverlies weer aan te vullen.
Wanneer we bijna terug zijn in Ana Gatzea, rusten we even uit bij het restaurantje naast het spoor. Eerst maar even een lekkere, koude frappee. Metrio me gala ... dan betekent half zoet met melk. Behalve het glas water dat standaard geserveerd wordt bij koffie, krijgen we nog een hele fles water extra. De schoenen en sokken gaan even uit en we genieten van deze welverdiende pauze. Kunnen we ook iets eten?, vraag ik. Nee, is zijn duidelijke antwoord. Aan zijn houding zie ik dat het jammer vindt dat hij ons teleur moet stellen. Ik dring nog even aan, choriatiki? Ja, dat kan wel. Choriatiki is Griekse boerensalade met tomaat, komkommer, ui, paprika en feta. Ik probeer het nog eens, patates? Ja, dat kan ook wel. Ik weet niet wat Grieken onder eten verstaan, maar salade en patat valt daar in ieder geval niet onder 😂. De salade ziet er geweldig uit! Niet dat flintertje feta zoals je in Nederland krijgt, maar een dikke plak feta die weer wat brandstof geeft. De patat laat even op zich wachten, maar als hij dan op tafel komt snap ik dat wel. Handgesneden friet, gebakken in olijfolie, zo lekker kan patat nou zijn.
De route gaat naast het restaurant naar beneden, van het spoor vandaan, over een oude kalderimi. Helemaal bijgetankt begeven we ons weer op pad. Terug in Kato Gatzea willen we best met de bus terug, maar waar is de bushalte en hoe laat gaat de bus? Ik vraag het bij de bakker, maar ze spreekt niet veel Engels. Ik begrijp dat we iets verder moeten lopen en dan maar moeten afwachten. Waar een Grieks mannetje zit te wachten bij een bushokje aan de overkant van de straat houden we stil. Zijn boodschappen staan aan onze kant van de straat, dus hier moet het wezen. Kort daarna stopt de bus en vijf minuten later zijn we weer thuis. En die 24 graden? Tja het blijft gokken natuurlijk zo'n weersvoorspelling, het bleek 29 graden te moeten zijn. Thuis dus maar even rustig aan doen verder.

Geschreven door Hazenreizen