Vandaag is het zaterdag, vanmiddag zijn we hier een week. Vanmorgen was ik voor zeven uur al wakker, helemaal uit mezelf, zonder scheepstoeter of bouwvakkers. Dat voelt echt goed, zo heerlijk uitgerust en fit.
Tegen negen uur gaan we koffie drinken en Katharina staat ons al op te wachten. ‘Jullie zijn net op tijd!’, roept ze ons al van een afstand tegemoet. Als we dichterbij zijn vertelt ze dat er al twee rondes zijn geweest en dat we net op tijd zijn voor de laatste ronde van de verloting. Vasilikis komt met een brede glimlach naar ons toe en houdt de plastic voor me open. ‘Trek mijn nummer, trek mijn nummer’, fluistert hij tamelijk hard. Ik doe mijn best, maar nummer drie is niet van hem maar van een norse meneer die binnen zit. Katharina komt de koffie brengen, eerst krijg ik mijn koffie en later komt de koffie van Jan. Bij Griekse koffie doe je namelijk de koffie en de suiker tegelijk in het pannetje om samen te koken en aangezien ik mijn koffie zonder suiker drink moet ze onze koffies apart klaar maken. Ze zet ook twee glaasjes Amaretto neer. ‘Dat smaakt zo lekker bij je koffie, ik ben er zelf dol op. Die Amaretto krijg je van mij en Takis daar heeft jullie koffie betaald’, ze wijst naar een man die aan de andere kant van het terras zit en een beetje nors voor zich uit kijkt. Ik voel me bijna een beetje ongemakkelijk bij al die gratis drankjes, maar dan denk ik aan Amber die ook van alles kreeg aangeboden van vreemde mannen aan andere tafeltje, dus het zal wel goed zijn,
De meneer die ons de eerste dag zijn plek op de bank aanbood, blijkt Pablo te heten en ons lachebekje heeft een lastige naam: Othos of zo. De man met de pet en de grote snor heet Andreas en zo probeer ik ieder keer een naam erbij te leren. Katharina vraagt of we nog meer koffie willen en ik kijk Jan aan. De kwalificatie van de Formule 1 begint om tien uur en die willen we graag kijken. ‘Natuurlijk, we hebben tijd genoeg’, zegt Jan. ‘En ik heb nu ook weer tijd’, lacht Katharina. ‘Wil je iets anders proberen? Of gewoon sketto?’ Ik vraag wat ze in gedachte heeft en ze krijgt pretlichtjes in haar ogen: ‘Ik maakt iets speciaals voor jullie!’ Even later krijgen we een soort cappuccino met een heerlijk, romige schuimlaag en kaneel. Bij de koffie komen ook twee glaasjes Amaretto, van Takis. We bedanken Takis, maar hij wuift het een beetje weg. Morgen wil Katharina ons haar chocolademelk laten proeven en wie zijn wij om te weigeren. Ik vraag haar nog wel of we iets voor de vissers kunnen terug kunnen doen, iets lekkers bij de koffie wellicht? Ze drukt me op het hart dat de mannen ons graag trakteren. Ze zijn niet rijk en moeten iedere dag werken voor hun geld, maar ze betalen graag onze drankjes. Oke, dan genieten we er maar gewoon van, zonder ons schuldig te voelen.

Op de terugweg komen we Apostolis tegen (van Restaurant Antama) met zijn vrouw, hij zegt ons vriendelijk gedag. Gisterenavond zagen we hem ook en hij vertelde toen dat George (Yorgos, de eigenaar van Antama) allerlei medische onderzoeken moet ondergaan, vandaar dat het restaurant momenteel gesloten is.
Vanmorgen was het zonnig en windstil, maar nu komt de wind weer een beetje op.

Thuis kijken we F1 en zien hoe Hamilton en Perez in de tweede ronde uitvallen, die kunnen morgen lekker samen het gevecht aangaan. Verstappen een keertje niet op de eerste startrij, dus misschien wordt het best een leuke race morgenochtend.

We hebben net een kleine bui gehad en nu regent het ineens serieus. Goed zo, dit hebben ze echt nodig hier. Het is veel te droog geweest dit jaar en de olijvenoogst is erg pover, de olie zal dus nog duurder worden volgend jaar.
Door de buien doen we vandaag niet veel, we hebben wel weer wat boodschappen gehaald maar verder hebben we veel tijd doorgebracht met lezen, wat ook wel lekker is.

Geschreven door Hazenreizen