Koffie

Vandaag zijn we om 07:00 al wakker. Ik stuur eerst Christiana een berichtje dat we nog steeds geen wifi hebben en dat ze misschien de hoofdaansluiting even moeten resetten. Toen ik gisteren schreef dat hij het weer niet deed, antwoordde ze in eerste instantie:
Maar het is wel lastig.

Nadat we ons hebben aangekleed lopen we naar Boulevard. De eerste mannen zitten al buiten en maken er grapjes over dat ik zo laat ben. Kathy is er nog niet aan gewend dat ik wil helpen, maar na een minuut of vijf loop ik met de eerste koffie naar buiten. Ik wordt overhoord of ik alle namen al ken en het gaat steeds beter. Die ene meneer met dat donkere haar, die baard en die mooie wimpers heet Yorgos. Dat ga ik ook proberen te onthouden.
Als ik koffie op mijn dienblad krijg voor Yorgos, loop ik naar buiten. Eenmaal terug binnen, zegt Jan dat ik het verkeerd doe. De koffie was wel voor Yorgos, maar dan voor de norse Yorgos, die binnen zit. Ik ren naar buiten om mijn fout te herstellen, maar gelukkig dachten ze al zoiets en hebben ze de koffie niet aangeraakt. Ik loop er een rondje mee door de zaak en serveer hem aan Yorgos de norse, alsof er niets aan de hand is.
Wanneer ik Kathy een muntje van 5 eurocent geef, die ik van Dinos als fooi heb gekregen, kijkt ze afkeurend.
Ik geef het muntje aan Dinos en zeg:
Gelukkig kan iedereen er om lachen.

Feestdag
Vandaag is weer een feestdag, alle kinderen zijn vrij van school en de papas zingt alweer de hele morgen. Even later horen we een hoop geschreeuw en het blijkt dat de kinderen een soort protestmars door de straten lopen. We weten niet waarom, maar misschien komen we daar nog achter.
 

Wie?

Terug in het appartement heb ik een berichtje van Christiana, de wifi zou weer moeten werken. Inderdaad! Alles doet het weer. Ik kan nu eerst mijn blog afmaken en daarna het verhaal weer uploaden. Jan had de foto’s al bij Boulevard geüpload, maar om mijn laptop daarheen te slepen…
 

Nog eens op de koffie

Om elf uur gaan we bij Henk en Riet op de koffie en we nemen Karpatische baklava mee.
Ik moet eerlijk toegeven dat dat ook mijn eerste gedachte was, toen ik het gebakje op het schoteltje zag liggen. Ze zijn beide de 80 al ruim gepasseerd, maar dat zou je niet zeggen. Riet heeft dan wel twee nieuwe heupen en een nieuwe knie, maar ze dansen altijd nog bij Asteri en ’s zomers ook nog bij Pelagos. Ze hebben prachtige verhalen over hun vakantie, waarbij ze lopend met een rugzak onderweg waren. Dan heb ik het niet over vakanties toen ze 20 waren, nee toen was Henk al met pensioen! Het is een feest om met ze praten, en dat zeg ik niet alleen omdat ze meelezen hahaha.
Ze geven ons tips voor ons verblijf op Rhodos, maar we horen ook waar we volgende keer in Athene kunnen overnachten. We krijgen een kaart meer van Rhodos stad, een boekje met verhalen over de Dodekanesos en een kaart van Karpathos, waar alle wandelingen op getekend staan. Voorlopig kunnen we dus aan de slag.
 

Pastitio

Als lunch maak ik pastitio. Volgens het recept moet er melkroom is, wat ik heb vertaald naar slagroom. Gisteren wilde de slager ons helpen (de eigenaar van de supermarkt) en hij gaf ons eerst een pak met aardbeien op de verpakking. Dat vertrouwde ik niet. Daarna kwam hij met een kartonnen doos met mix voor bechamelsaus, die wilde ik ook niet. Ik kook niet graag met zakjes en pakjes. Uiteindelijk zegt hij dat hij altijd gewoon een saus maakt van melk, boter en bloem. Dat klinkt meer zoals ik kook, dus dat doen we. Bloem en boter heb ik al, dus haal ik daar alleen nog een pak melk.

Tomaten
Maar goed, ik ben een beetje afgedwaald. Ik moet de gekookte pasta mengen met een geraspte tomaat. Heb je dat wel eens gedaan? Een tomaat raspen? Ik raad het je niet aan. Gelukkig is de tomaat rood en valt het niet direct op dat ik de knokkel van mijn heb mee geraspt, maar ik voel het wel gelijk, Eerst maar even op zoek naar de pleisters dus. Misschien kan ik volgende keer eerst pleisters plakken en daarna raspen, maar ik denk dat ik de voorkeur geef aan ‘snij de tomaat in kleine blokjes’.

Kaas
Ik verdeel de helft van de pasta (met tomaat enzo) over twee bakjes, daarna bedek ik de pasta met plakjes champignon, blokjes paprika, reepjes ham en bacon, gekruimelde feta… Wacht even, nog even over de feta. Ik breek de feta in brokjes en het ruikt ineens alsof er een bok naast het aanrecht staat, echte feta dus van geitenmelk. Na de feta gaat er nog geraspte kaas over, daarna nog meer pasta, nog meer geraspte kaas en de bechamelsaus. Dit ziet er uit als een bijzonder calorie rijk gerecht, maar ja het is vakantie.

Eet smakelijk
Na 30 minuten in een over van 180 graden is het klaar, het ziet er fantastisch uit en het smaakt heerlijk. Eén bakje eten we leeg en de andere gaat in de vriezer. Volgende week hoef ik de hele week niet te koken volgens mij, eerst maar eens de vriezer leegmaken.

Kerstversiering
De kerstversiering is ook opgehangen aan de straatlantaarns langs de boulevard. Van die schitterende rode strikken, waarvan sommige met kerstklokken. Ze werken allemaal, zien we nu. Het staat zo gezellig.
 

Asteri

Om half negen dalen we de trappen af voor ons wekelijkse bezoek aan Asteri. We lopen langs het terras van Pigadia en ik zie dat Maria met de tweeling achterin op het terras zit. Ik bedenk dat het wel aardig is wanneer we ons voorstellen en we lopen het terras over tot achterin. Maria is gelijk enthousiast, haar man is gisteren onverwacht ogenomen in het ziekenhuis met nierstenen , dus daarom was ze nog niet bij ons geweest.
Ze vertelt ons ook dat onder de droogtrommel een dienblad staat om het water op te vangen, Dat dienblad moet je iedere keer leeggooien. Wij vinden dat niet zo’n handig systeem, dus misschien kijken we binnenkort wel eens of dat niet anders kan.
We kletsen wat over het appartement en dan nodigt ze ons spontaan uit voor het doopfeest van de tweeling. Nu voel ik me ineens vereerd en het lijkt ons wel heel leuk om zo’n feest mee te maken.
Ik lees me goed in en het ziet er naar uit dat we op Rhodos gaan shoppen voor twee hazen knuffeltjes 😊.

Live muziek
Ze zijn nog niet begonnen met muziek maken bij Asteri en als we het terras op lopen zien we Karlos op het hoekje zitten. Ik geef hem een hand, want voglens mij doen Grieken dat. Hij geeft Jan ook een hand en gaan we op onze vaste stek zitten.
Omdat ze de schermen naar beneden gedraaid hebben, komt Themis ons ophalen en biedt een plekje aan naast de muziek. Dat is ook prima, totdat er twee mannen tussen ons en de muziek gaan zitten. Nu kijken we tegen hun ruggen aan en als de wind opsteekt waait het behoorlijk in mijn nek.
We verhuizen nu naar een ander tafeltje, waar we iets meer uit de wind zitten en waar we de muziekkanten beter kunnen zien. Aan ons ex-tafeltje komen nu twee vrouwen zitten; de vrouw en de dochter van meerminman (je weet wel; de zanger die geen instrument speelt), die trouwens Vasilis heet. Ik vraag aan de dochter of die meneer bij hun aan tafel ook zingt, want volgens ons zingt hij tot nu toe alles mee. ‘Nee’, zegt ze, hij zingt niet. Daarna vertaalt ze mijn vraag in het Grieks voor hem en Chronis (de zanger/gitarist) die meegeluisterd heeft) geeft hem direct zijn microfoon. De man begint wat onwennig te zingen, maar als snel zingt hij uit volle borst. Volgens mij kunnen bijna alle Grieken zingen, het zit in hun genen.

Dansen
Henk komt me halen om te dansen en tussen Henk en Riet in zweven we over de dansvloer 😊. Dit is een makkelijke dans: stap opzij – lift – stap opzij – lift – stap opzij – stap over, die zes tellen zijn goed te onthouden. Ik wilde dat ik die andere dansen ook kende, die zijn zo mooi. Misschien kan ik de namen van de dansen krijgen en ze dan via YouTube leren dansen 😊.
Als ik even daarna op weg ben naar het toilet hoor ik ineens de eerste klanken van de Zembetiko. Nu kan ik niet meer doorlopen, eerst even dit nummer luisteren. Kyriaky danst en iedereen klapt mee.
Na dit nummer kan ik wel even naar het toilet, maar als ik terug kom staat Kyriaky weer te dansen (of nog steeds) nu met een man samen. Ik blijf netjes wachten bij het tafeltje van Henk en Riet, maar Kyriaky wenkt me dat ik ook moet dansen. Ik dacht dat het nummer bijna afgelopen was, maar dat valt tegen. We dansen nog een poos en daarna ben ik blij met de grote fles water die op onze tafel staat.
Inmiddels zijn er twee mannen achter ons komen zitten (aan onze vaste stamtafel). Eén van de mannen beweegt heftig op de muziek en soms zijn we bang dat we hier niet ongeschonden vandaan komen.
Als er weer een lekker muziekje begint en hij op zijn kruk zit te wiebelen, wijs ik naar de dansvloer. Hij maakt een gebaar naar mij dat ik opvat als: ga jij dan ook dansen? Ik loop weer de dansvloer op met de man in mijn kielzog. Hij gaat helemaal los op de muziek en dat is heerlijk om te zien.
Na afloop bedankt hij mij en daarna bedankt hij Jan en daarna bedankt hij ons nog een keer of tien. Ik ben blij dat ik vandaag iemand heel gelukkig heb kunnen maken. Hij had ‘Fikkie’ of ‘Fekkie’ of nee, ‘Keffie’! Dat hebben we vandaag dan weer geleerd van Riet 😊. Keffie is een bepaald gevoel, dat diep van binnen zit. Je voelt je dan zo goed dat je bijvoorbeeld wilt dansen (als ik het goed begrepen heb).

Geschreven door Hazenreizen