Zo, dat was even wennen. Jan en ik begonnen in één bed, maar al snel vluchtte ik naar de andere slaapkamer. Ik merkte namelijk dat ik mijn hoest probeerde in te houden om hem niet te storen en dat is natuurlijk helemaal fout. Zo'n eerste nacht is toch al vreemd, je hoort allerlei geluiden die nieuw zijn, blaffende honden, krijsende katten, auto's en nog veel meer. Echt uitgerust wakker worden is er dus niet bij.
We starten de dag in de supermarkt, eerst even de nodige dingen inslaan voor het ontbijt: brood, kaas, tomaten enzo. Allemaal netjes met een mondmasker op, zoals het hoort. Het is heel bijzonder om te zien dat het assortiment heel anders is dan tijdens onze vorige vakanties. De toeristenmerken zijn verdwenen en alleen de Griekse producten zijn overgebleven. Dat scheelt ons een hoop zoeken.
Na het ontbijt zitten we op ons balkon en kijken naar de kolibrivlinder die alle bloemen van het blauwe loodkruid met een bezoekje vereerd. Hij is niet te fotograferen, want zoals de naam al doet vermoeden bewegen zijn vleugels razendsnel.

Vandaag heb ik niet echt een goede dag, dus ik zoek een strandbedje op onder een rieten parasol en installeer me daar met Baantjer - De Cock en de dwaze maagden. Jan gaat een stukje wandelen en ik adem zoveel mogelijk zeelucht in.
Wanneer Jan terug komt bestellen we iets te eten, terwijl we in de gaten houden hoe de lucht betrekt. Er blijkt een buienfront te ontstaan boven Griekenland van vele honderden kilometers omvang en wij kunnen daar ook niet aan ontkomen. We nemen ons toevlucht tot de overkapping bij het restaurant en genieten van een pistolet met veel sla en tonijn en een special burger. De buien lijken aan te houden tot minimaal vijf uur, dus lopen we toch door de regen terug naar ons appartement voor een siesta. Dat lukt prima, omdat de regen een mooi monotoon geluid vormt en zo bijdraagt aan het in slaap vallen.

Wanneer we vanaf ons balkon op de straat kijken zien we een klein beestje kronkelen. Het lijkt op een kruising tussen een regenworm en een schorpioen, maar ik heb nog niet ontdekt wat het precies is.

's Avond eten we bij Pagasitokos, want (heel slim van Kostas) gisteren mochten we niet afrekenen.
'Your first meal is from the house.'

We nemen vooraf een schoteltje met gebakken aubergines en daarna vraag ik Kostas om hetzelfde eten dat hij gisteren at. Het blijkt lam met citroen en een soort bechamelsaus. Het stikt van de kleine botjes, maar het is o zo lekker! Hij belooft ons dat hij morgenavond weer iets heel lekkers voor ons heeft. Van ons voornemen om vooral bij verschillende restaurants te eten komt natuurlijk niets terecht zo, maar als hij zo zijn best doet verdient hij het ook.

Geschreven door Hazenreizen