Vandaag eens geen ritueel van opstaan, ontbijten en blog schijven, maar dat had je vast al gemerkt als je vanmorgen (volgens ritueel) ons verslag wilde lezen bij de eerste kop koffie (in plaats van de ochtendkrant). Vanmorgen zijn we wel opgestaan, maar daarna zijn we naar de haven gereden en met de veerboot naar Ithaka gegaan. De scooter hadden we meegenomen, zodat we ons daar wel konden verplaatsen. Ons plan is om hier even te kijken, zodat we weten hoe lang we straks willen zitten en wáár we willen zitten.
We rijden eerst naar Vathi, waar we ontbijten met een lekker broodje en koffie. Daarna bekijken we wat appartementen in de buurt. Het is net zoiets als geocaching alleen krijg je hier globaal de plek waar je zoeken moet en de rest moet je aan de hand van de beschikbare foto’s uitzoeken. Het valt nog niet mee, want het ene appartement is te ver weg, de andere is te klein en de volgende heeft alleen een balkon in de volle zon.
We rijden zelfs naar Perachori, meer in het binnenland, maar daar is het ook gelijk een stuk warmer én je moet dan voor iedere rit eerst weer helemaal naar Vathi rijden.
Nu proberen we de noordkant van het eiland, want Ithaka is een soort 8. We komen in Stavros en voelen ons helemaal thuis, wat een leuk dorp! We drinken frappe op een terras en kijken daarna bij een accommodatie in de buurt. Het ziet er bepaald niet uitnodigend uit, dus gaan we verder zoeken. We proberen het zelfs bij Frikes, maar dat spreekt ons niet aan. Het is een haventje met wat restaurantjes en meer niet.
Nou ja, je begrijpt het misschien al, het is niet helemaal gelukt. We zijn inmiddels weer thuis en ik ga gewoon weer verder zoeken.

Het weer is heel bijzonder vandaag, het is licht bewolkt met soms een spat regen maar ook niet meer dan dat. In de verte kun je de strepen van de regen in de lucht zien, maar we vragen ons af of dat water niet al verdampt is voordat het de grond raakt. De wind is soms stevig, maar de wind kan af en toe fris zijn, terwijl het een moment later een hete, verschroeiende wind is.

We gaan vanavond voor het diner niet naar rechts, waar Dolphins zit en Adonis, maar we gaan nu eens naar links. We rijden door tot voorbij de veerboten en daar zoeken we een restaurant uit. De restaurantjes hier hebben geen geplaveid terras en overkapping aan het strand, de stoeltjes staan kris kras in het zand en we zitten onder de blote sterrenhemel. De tafeltjes staan hier ook veel verder uit elkaar, zodat je met elkaar kunt praten zonder dat anderen er last van hebben en de obers kunnen ook gewoon tussen de tafeltjes door lopen zonder tegen je stoel te stoten. De ober brengt ons naar een plek onder twee grote platanen, direct aan de zee. Op de tafel ligt een geruit kleedje en er staat een soort lege augurkenpot met een kaars er in. Er is geen muziek, maar dat missen we ook niet.
We nemen de specialiteit van de dag: varkensvlees in ‘lemonsauce’ en ‘octopuspie’. De octopusspie is bladerdeeg gevuld met gekruide rijst en, hoe kan het ook anders, stukken octopus. Het smaakt prima, maar we zijn blij dat we het grote stuk kunnen delen. Het varkensvlees is lekker lang gesudderd en heeft de structuur van draadjesvlees, de patatjes zijn duidelijk van echte aardappels gesneden en lekker gekruid. Na het eten krijgen we nog een paar stukken watermeloen en dan begint het ineens heel erg hard te waaien. Het waait zo hard dat Jan en ik met onze rug naar de zee gaan zitten om niet gezandstraald te worden, terwijl anderen de beschutting zoeken van het terras tegen het pand aan of betalen en weggaan. De vrijgekomen tafel achter ons wordt nu in beslag genomen door een Grieks echtpaar: onze hostess en haar man. Kort daarna komen er nog drie mensen bij, waaronder de jongen waar we onze scooter hebben gehuurd. Nu weten we zeker dat dit een echt Grieks restaurant is 😊.

Geschreven door Hazenreizen