Vandaag is het Katharinadag, dat wisten we niet, maar het werd ons direct verteld toen we bij BoBD arriveerden. Dino geeft Katharina een flamingoplant en iemand anders komt met een cadeautasje met iets erin. Wij hebben niks en de winkels zijn nog dicht, maar we feliciteren haar wel in het Grieks en dat vindt ze ook leuk. We hebben vandaag heerlijke koekjes bij de koffie als traktatie, eerst een soort sinaasappelkoek en daarna nog sprits met chocola, lekker zo’n Grieks ontbijt.
Vandaag hoor ik dat Kathy iedere dag om vier uur opstaat en dat ze om half zes al haar eerste klanten heeft. Ze werkt dan tot een uur of twaalf in de zaak en daarna gaat ze naar boven om het huishouden te doen. Ze krijgt wel pensioen, maar ze kan niet stilzitten en ze is gewend om hard te werken. Gewoon doorgaan dus.
We zien dat Kathy haar jerrycan wil gaan vullen als haar telefoon gaat, ze zet de jerrycan op een tafeltje en loopt weer naar de bar. Nu kan ik snel de jerrycan pakken en vullen, want ik weet waar ze haar water vandaan haalt. Ze kan het wel waarderen en mogen nog niet weggaan, zegt ze. Ze loopt weg met een plastic tas en komt even later terug met vier granaatappels. ‘Ik laat je zien hoe je ze moet schoonmaken’, zegt ze. Nu koop ik wel vaker granaatappels en ik ken de truck met het doorsnijden en met een lepel er op slaan, maar ik zeg niks. Ze pakt een mes en snijdt de kop en kont van de granaatappel af. Daarna schilt ze hem heel voorzichtig en snijdt de aanzet eruit. ‘Nu kan je hem openbreken en de pitjes eruit halen’, legt ze uit, ‘doe ze allemaal tegelijk en daarna kun je de pitten bewaren in de koelkast of ik de vriezer.’ Het voordeel van haar methode is dat je geen pitten kapot snijdt en het wordt dus ook geen zooitje op je aanrecht.

Thuis overleggen we wat de opties zijn voor een uitstapje naar Rhodos. We kunnen de ferry van dinsdagochtend nemen en dan woensdagochtend weer vroeg terug, of donderdagmiddag laat terug. Bij de laatste optie zullen we weer een poos in het donker varen. Een andere mogelijkheid is donderdag laat in de ochtend heen en zondag pas weer terug. We wegen alles tegen elkaar af en kiezen dan toch voor optie twee. We nemen dan een boek mee, zodat we op de terugweg binnen kunnen zitten om te lezen. Na enig speurwerk hebben we een appartement gevonden in het oude centrum van Rhodos, dat helemaal naar onze zin lijkt te zijn en Jan ziet dat er veel caches zijn in en rond het centrum. We gaan ons dus zeker vermaken daar.

Voor de lunch maken we pastasalade met pesto, tomaat, mayonaise en tonijn (onze tonijn van gisteren, dus eigenlijk een left-over salade).

We rijden met de auto door Aperi en Volada en daarna door naar Othos. Hier stappen we uit om door het dorp te lopen, op zoek naar Art and Walk. Wanneer Jan op Google Maps kijkt, blijkt dat Art and Walk aan de weg naar Lastos ligt, dus dat moeten we met de auto doen.
We rijden nu richting Lastos en de Kali Limni. Deze weg hebben we vaker gereden, wanneer we de Kali Limni gingen beklimmen of wanneer we gewoon voor de gezelligheid naar Thanassis gingen. Thanassis is inmiddels overleden en het hek bij zijn taverne zit op slot. Dit staat in schril contrast met onze herinneringen aan hem, waarbij de deur altijd open was en er een briefje hing met de tekst: koffie en drinken staat in de keuken, ik ben zo terug.
Nu rijden we terug om bij Art and Walk langs te gaan. Er staan overal geiten langs en op de weg en ook veel (heel) kleine geitjes. We horen het aandoenlijke baby-gemekker en ik wil er bijna eentje meenemen naar huis. We hebben het huis gevonden en overleggen met Thom en Renate wat de mogelijkheden zijn. Ineens vraagt Thom of we al vaker op Karpathos zijn geweest, waarop we bevestigend antwoorden. ‘Ik herken jou’, zegt hij tegen Jan. ‘Ik werk in de zomer bij Akropolis, kan ik je daar gezien hebben?’ Ongelooflijk he? Ze herkennen Jan altijd ook al denkt hij dat hij niet opvalt. We kunnen komend weekend iets plannen, maar Renate houdt even het weer in de gaten omdat sommige wandelingen niet kunnen als het regenachtig is. Ze sturen ons voor nu in ieder een weg in naar een kapelletje dat we nog nooit eerder gezien hebben en dat is best bijzonder. Ik moet wel even over een muurtje klimmen omdat het hek op slot zit, maar daarna kunnen we het kapelletje bekijken. Het is wel afgesloten, maar door de ramen heen kunnen we zien dat het erg mooi is van binnen.
Op de terugweg stoppen we nog bij een klooster, waarvan ook het hek op slot zit. Ik kan er nu niet langs, maar ik denk wel dat ik dóór het hek pas, het heeft zulke grote openingen. Jan vindt het een slecht idee, dus ik doe het toch maar niet. Hij is vaak de verstandigste van ons twee, dus het gaat geheid mis als ik nu doorzet.

Thuis installeren we ons op het terras voor de kwalificatie van de Formule 1 en dan kunnen we fijn relaxen tot het avondeten.

We kiezen bij Ellinikon voor een Karpathian Salat en daarna kalamaris. Het zijn niet die gefrituurde ringetjes, maar een hele inktvis. Gelukkig hebben we er maar één besteld, want dat is wel weer genoeg vis voor vandaag. Daarna lopen we nog bij Boulevard of Broken Dreams langs voor de live muziek, maar ze zijn nog niet begonnen en eigenlijk zijn we best moe. Toch maar naar huis dus en dan vroeg naar bed.

Geschreven door Hazenreizen