Vandaag ben ik weer vroeg wakker en dat is maar goed ook, want ik moet het verslag van gisteren nog schrijven. Het heeft veel geregend vannacht, maar dat is mooi voor de planten. In de haven ligt een tanker, de Chrisanthi. Ik begin direct te schrijven, nu de zon nog niet onder ons afdak schijnt en ik mijn beeldscherm nog goed kan zien.
We zijn op tijd bij Katharina voor de koffie, zelfs Dino is er nog niet, maar die vaart nu de haven binnen. Jan maakt een foto van de boot van Dino, de Marina Despina, met een dolfijntje op de boeg. Als hij zich later bij ons voegt, laten we foto’s zien van de vis op de barbecue en we vertellen hoe lekker het was. We maken nu de start van de loterij mee en we vragen nu hoe het werkt. Ze noteren de nummers 1 tot en met 20 onder elkaar op een bladzijde van een schrift en voor €1 kun je zelf een nummer kiezen en je naam erachter schrijven. Kathy schrijft zich in met €2 en zegt dat wij de vis maar moeten meenemen als ze wint, want ze lust geen vis. Wij schrijven deze keer ook in met €2 op de nummers 15 en 20, om ‘de kas te spekken’. Zelfs nu we meedoen mag ik een lootje trekken, het is nummer 19 en dat is het nummer van Takis. Gelukkig! Hij betaalt altijd onze koffie en nu kunnen we een keer iets terug doen. Takis krijgt drie plastic zakken met vis en geeft er één aan onze buurman en één aan ons. We proberen te protesteren, maar dat heeft geen zin.
Kathy maakt nog een keer een speciale koffie voor ons: nescafe. Dat klinkt niet speciaal, maar ook hier zit zo’n heerlijk schuim op en het is bestrooid met rietsuiker. We moeten alle koffies van haar proberen in onze vakantie.

Met een plastic tas met vis lopen we naar ons appartement en een kleine grijze poes loopt mauwend achter ons aan het complex in tot boven aan toe. We bergen de vis op en daarna pak ik de poes in zijn nekvel om hem weer naar buiten te zetten, precies zoals zijn moeder dat zou doen.
Vanmorgen hebben we de auto nog en we rijden via Lakki naar Ammopi om daar te cachen. De cache is tamelijk snel gevonden en we rijden nu door via Menetes naar Profities Ilias, een klein kapelletje met een mooi uitzicht over een groot deel van het eiland. Bij ons is het zwaar bewolkt, maar Pigadia ligt te stralen in de zon.
We brengen de auto terug en lopen dan door naar de supermarkt om een echt mes te kopen. Ik wil de vis liever niet nog een keer mishandelen met een kartelmes.

Inmiddels is de Chrisanthis weer vertrokken en heeft plaats gemaakt voor de Apiliotis. Voor de lunch maak ik spaghetti met spinazie, ui, pesto en onze eigen vis van de barbecue (die we over hadden van gisteren). We zitten nog wel met die andere twee vissen in onze maag en we besluiten om er één aan onze buren te geven. Onze buurvrouw blijkt Hilda te heten, een Duitse naam maar ze komt uit Albanië. Ze spreekt goed Engels en zegt dat ze de vis graag aanneemt en wat we ervoor willen hebben. We willen natuurlijk niets, want wij hebben hem ook gekregen, maar ik vertel er wel bij dat ze hem zelf schoon moet maken. Ze kijkt wat verbaasd en vindt het heel gewoon dat ze dat moet doen. Ik vertel haar dat ik nog nooit een vis had schoongemaakt en ze biedt gelijk aan om onze vis ook even schoon te maken. Dat sla ik niet af, want één bloedbad in de week is genoeg.
Wanneer ze klaar is met de vis roept ze me. Ze vertelt dat ze bij YOUMI werkt, het sushi restaurant, ze is daar sushi-chef. Ze zijn in de winter open op vrijdag en zaterdag en ik beloof dat we bij haar komen eten. Ik krijg ook nog een snijplank, een scherp mes en handschoentjes van haar om de vis verder te bewerken en daarna geeft me nog een zakje viskruiden met rozemarijn en oregano. Ze heeft ook nog aardappels voor me of wortels of wat ik ook maar nodig heb, maar ik bedank haar vriendelijk. Zo redden we het wel weer.
Jan wil dit keer de vis proberen te fileren, zodat het weer anders is dan de vorige keer. Met het mes van Hilda gaat hij aan de slag en voor een eerste keer is het niet verkeerd denk ik. We eten de vis niet vanavond, want gisteren tonijn en vandaag bij de lunch tonijn is voor mij wel even genoeg. Nu heb ik wel een keer zin in vlees. Bij Ellinikon nemen een salade van gegrilde groente en haloume en daarbij rundvlees in rode saus met patat. Het brood is deze keer weer vers en ik ben helemaal tevreden, het is echt heel erg lekker allemaal.

Geschreven door Hazenreizen