De dag begint regenachtig en de lucht is helemaal grijs. We ontbijten, schrijven aan ons blog en daarna besluiten we een stukje nutteloos rond te rijden. Jammer dat Amber er niet bij is, die is gek op nutteloos rondrijden 😁.
We rijden met de auto vanuit Kala Nera richting Afissos en rijden dan naar Afetes. We stoppen even bij de bushalte om nog een kauwbotje te slijten. De hond is schuw, dus ik leg het botje neer en ga terug in de auto. Als ik veilig in de auto zit, durft hij het aan en hij begint er zowaar aan te likken en te kauwen! Ik heb nog ongeveer 80 van die dingen, dus hij zit goed deze vakantie.
We rijden verder naar het oosten, naar Syki. Hier zijn we tijdens onze vorige vakanties niet geweest, omdat het niet te bereiken was met het openbaar vervoer. Bij een bedrijf in natuursteen wachten vijf honden op een heerlijk kauwbotje, dus ik waag weer een poging. De eerste hond gaat direct op zijn rug liggen, zodat ik hem even heerlijk op zijn buik kan kriebelen en de rest komt nieuwsgierig dichterbij. De botjes gooi ik her en der neer en tenminste een van de honden is er heel content mee. Daarna stoppen we bij Moni Prodromos. Het is zondag en het klooster wordt nog gebruikt, dus we vermaken ons een beetje buiten de kloostermuren. Ik val bijna niet op tussen de bezoekers in mijn zwarte lange broek, zwart shirt en zwart vestje. Wanneer het iets rustiger wordt, kijk ik op het bord bij de ingang: verboden voor vrouwen met lange broeken! Ja lach maar, maar het is geen grapje.
Dan maar door naar Syki. De straten zijn smal en de auto aan de kant van de weg parkeren is niet echt een optie. Zeker niet met een gloednieuwe auto die gehuurd is. Ineens zien we een bord ‘parkeerplaats’ met plaatjes van personenauto’s, busjes en vrachtwagens. We rijden enthousiast het steegje in en zien een ruimte waar je inderdaad een auto zou kunnen parkeren. Bij die vrachtwagens hebben we toch wel onze twijfels, maar de Kia is lekker compact dus dat lukt wel.
Na een rondje lopen door het dorp, drinken we een echte Griekse ☕️☕️ op het plein en daarna rijden we naar Paralia Potoki dat met grote wegwijzers in het dorp staat aangegeven. Na 4,5 kilometer zetten we de auto aan de kant om lopend onze weg te vervolgen. De weg stopt namelijk en wordt doorkruisd met een soort stroompje. We lopen over het verlaten strand en keren dan weer terug naar Syki om het andere strand te proberen: Paralia Pantazi.
Ook hier besluiten we voor het strand al onze auto langs de weg te zetten, het asfalt gaat daar over in beton en het wordt heel erg steil. Er staan nog twee auto en we zien een leuk stenen trappetje, dat misschien wel naar een kapelletje leidt. We dalen af en komen bij twee gebouwen, een mooi aangelegde tuin,verschillende terassen en houten tafels. Een paar meter verder staat een groepje mannen te praten. Ik loop erheen om te vragen of we hier iets kunnen eten en drinken. De man lacht vriendelijk en vertelt me dat op privé terrein zijn, dus helaas geen eten en drinken. Hij adviseert ons om terug te gaan naar Syki. We lopen nog een paar meter verder voor zicht op het strand en dan keren we op onze schreden terug om in Syki te lunchen.
Voor de lunch kiezen we voor Spetzofai en Griekse salade. Het is heerlijk en voldaan keren we terug naar Kala Nera, waar we bij Kostas Formule 1 kijken. Na afloop van de wedstrijd spreken we even het menu door met Aristides: gebakken courgette, gevulde groente en salade met haloumi.
We lopen naar de aanlegsteiger en genieten van het uitzicht. Ik zie allerlei beestjes in het water en lig op handen en knieën de kreeftjes en kokkels te bestuderen. Een stukje verder zie ik allerlei witte rondjes in het water en ik ga languit op de betonnen steiger liggen om beter te kunnen kijken. Na een minuutje of twee voel ik iets kouds bij mijn buik. Ik draai op mijn zij en zie dat de slippen van mijn vest in een plas water liggen. Mijn vest is doorweekt en mijn broek inmiddels ook. Gelukkig heb ik ook nog een blouse aan, die de grote natte plek in mijn kruis verhult. Thuis is het tijd voor lezen/slapen en om acht uur lopen we weer terug naar Kostas, waar een prachtig bordje met neongroene letters ‘gereserveerd’ op onze tafel staat.

Geschreven door Hazenreizen