Vandaag zijn we verhuisd! Van 6A naar 3D. We hebben nu een balkon aan de voorkant van het gebouw, met zicht op het park én volop zon (als hij schijnt natuurlijk).
 

De boot in

We gaan vandaag met de boot langs de kust richting Calpe, tenminste ... dat is het plan. Boele is al wat pessimistisch. 'Hebben jullie gezien hoe hard het waait? Weten jullie wel zeker dat je met de boot wilt? Het zou me niet verbazen als hij niet eens vaart.'
Annemarie en ik zijn typische Grollemannen. Pft, dat beetje wind, we zijn geen watjes hoor. We gaan gewoon met de boot naar Calpe.
We lopen naar de haven en daar hangt een bord:

• Vanwege de harde wind varen er geen boten vandaag

Dat is lekker, het waait bijna niet! Boele stelt voor om bovenlangs terug te lopen, over de dijk. Ah, nu begrijpen we waarom er niet gevaren wordt, het waait toch wel hard. Tijd dus voor een aanpassing van onze plannen.
 

Koffie

Eerst maar eens rustig koffie drinken en bedenken hoe we onze dag gaan invullen. Rustig? De ober denkt daar anders over, opgefokt loopt hij over het terras te racen en o wee als je stoel scheef staat. Dan krijg je het direct te horen. We proberen hem niet te veel tegen de haren in te strijken en vermaken ons met het winkelend publiek. Blijkbaar is er een aanbieding van rode haarverf ergens, want er komen opvallend veel vrouwen langs met dezelfde roder-dan-rood kleur.
Bij de koffie nemen we een croissant, die heerlijk is! Voor herhaling vatbaar, tenminste als deze ober dan vrij heeft.
 

De grot van Rul

De plannen zijn aangepast en we nemen de auto richting Cava del Rul. Annemarie weet een leuk weggetje en dat klopt! Eerst rijden via smalle weggetjes met veel haarspeldbochten naar een dorpje en dan zegt ze: O ja, nu wordt het pas echt spannend, want hier ben ik met ma ook geweest!
Het blijkt dat je vanaf hier alleen dwars door het dorp kunt rijden en die straatje zijn nog smaller en steiler dan het stuk dat we al gehad hebben. Jan manoeuvreert de auto door de nauwe straatjes en gelukkig hebben we geen last van tegenliggers.
Wanneer we het dorp hebben overleefd, volgt de volgende etappe. Annemarie begrijpt nu hoe haar passagiers zich voelen wanneer zij ze door het prachtige Spaanse landschap rijdt. Het is toch heel anders wanneer je zelf achter het stuur zit, vindt ze.

Verrassingsmenu
Inmiddels krijgen we trek en we stoppen bij Restaurant Foc i Brasa in een klein dorpje: La Vall d'Ebo (www.focibrasa.com ). We bestellen hier het menu van het huis en zien wel wat er komt.
We beginnen met:

• brood met aïoli
• salade met walnoten, rozijnen en honing
• daarna heerlijke gehaktballetjes
• daarna garnalenkroketjes
• daarna goed gevulde linzensoep
• en toen nog lamhaxe

het toetje hebben we maar aan ons voorbij laten gaan, want iedereen zat inmiddels stampvol.
De smaak was fantastisch, maar eigenlijk moet je twee dagen niet gegeten hebben.

De grot van Rul?
Eindelijk zijn we aangekomen bij de grot. We parkeren de auto, lopen naar de entree en ... er hangt een briefje.

• Maandag 14 maart gesloten

Lekker dan! Eén ding scheelt: we hebben wel een hele mooie tocht gereden en zijn op plekjes geweest die we nog nooit gezien hadden.
 

Naar huis

Op de terugweg richting Benidorm kleurt de lucht steeds roder. Het lijkt een beetje op zo'n rare dreigende lucht, wanneer er onweer komt 's zomers. Het blijkt het Saharazand te zijn, dat onze kant op komt. Wees maar gerust, het komt ook bij jullie in Nederland hebben ze beloofd.

Met de kaarten op tafel
Eten is niet nodig vanavond, dus houden we een gezellige kaartavond in appartement 1C. Annemarie en ik doen ons uiterste best, maar gelukkig winnen de Jannen :). Met een drankje en een hapje erbij is dit wel even heerlijk ontspannen.

Geschreven door Hazenreizen