Om 07:00 uur zijn we al wakker en we kleden ons snel aan om naar de zonsopkomst te kijken. We stappen door het hek van de jachthaven en klauteren op de rots aan het eind om een perfecte plek te hebben. De zon komt op achter de berg dus is het niet heel spectaculair, maar toch leuk om een keer te doen. Daarna lopen we via de boulevard met een omweggetje terug.

Halverwege hoge we het zware geluid van een helikopter, het blijkt een blushelikopter te zijn die af en aan vliegt. Later komen er nog twee chinooks bij met grote waterzakken. Angelos weet te vertellen dat er twee branden zijn: één bij Spoa en één bij Aperi.

Ondanks de harde wind en de brand willen we wel een stukje rijden vandaag en we verlaten Karpathos aan de oostkant. Het is wel even goed opletten, want het wemelt hier van het eenrichtingverkeer. We rijden nu met een grote boog om de stad heen, over kleine weggetjes. De drukke hoofdweg proberen we zoveel mogelijk te vermijden.

Vlak voordat we weer op de hoofdweg komen rijden we ineens door een gebied dat helemaal verbrand is. Waarschijnlijk is het van de brand van een vorig jaar, maar het voelt wel vreemd nu we weten dat het verderop echt brandt. De extreme droogte van de afgelopen tijd en de harde wind, maken het blussen moeilijk hebben we gehoord. Hopelijk valt het allemaal nog mee.

In Ammoopi nemen we bij Calypso frape met galaktoboureko. Gelukkig nemen we er samen één, want zelfs daar hebben we een hele kluif aan. Het is een schitterend terras, halfrond met een rieten afdak en blauwe balken en helemaal begroeid met paarse bougainvilles.

Na Ammoopi rijden we verder naar het zuiden naar Lakki en daarna nog iets verder naar Dametria Bay. Daar rijden we een rondje op de rotsige uitwas over een onverharde weg. Wanneer we weer op het asfalt komen, zien we een bordje met Restaurant Poseidon – masterchef. Ah, die proberen we ook nog even te vinden.
Na wat heen en weer rijden vinden we de ingang en op het terras drinken we even koffie, omdat de keuken pas over een uur open gaat. Daarna gaan we weer naar huis, want het waait wel heel erg hard en dat rijdt niet prettig op zo’n klein scootertje.
Onderweg zien we dat de veerboot ongeveer evenwijdig aan ons naar Pigadia vaart, maar eenmaal thuis blijken wij gewonnen te hebben. We lopen een stukje richting de haven, omdat de aankomst van een veerboot altijd leuk is. Dit keer is het wel heel spectaculair! Door de harde wind en de hoge golven heeft de veerboot om goed aan te meren. De boot schommelt heen en weer als een klein vissersbootje en het verbaast me dat hij schade kan voorkomen. Na veel heel en weer gesteek lukt het eindelijk om aan te meren en kunnen de auto’s van boord. Eén, twee, drie, vier … vijf brandweerauto’s verlaten de veerboot en gaan onder leiding van een politieauto op weg.

Inmiddels zijn er vijf blushelikopters ingezet en twee blusvliegtuigen. Het is een spektakel om te zien, maar natuurlijk is het vreselijk voor de inwoners hier. We hebben wel bericht gekregen van Sunweb dat we het eiland niet hoeven te verlaten. Er dreigt geen direct gevaar. De noordelijke helft van het eiland is echter niet toegankelijk.

We lopen naar Sea Side om daar iets te eten en bestellen iets kleins, warme hapjes. De warme hapjes blijken een complete mixed grill te zijn, dus voorlopig hoeven we even geen eten meer.
Aan het eind van de middag lopen we naar Angelos voor een Aperol Spritz en voor oma nemen we een gebakje mee, omdat ze jarig is. Ze is vandaag 87 geworden. Op haar beurt trakteert ze op bladerdeeghapjes met worst en kaas én op loukomades. Ik weet niet of we nog iets gaan eten vanavond.

We zitten ontspannen op het balkon met een drankje en een nootje als we een lichtje zien op zee. We proberen met de verrekijker en de telelens van het fototoestel te ontdekken wat het precies is. Het blijkt een veerboot die langzaam maar zeker dichterbij komt. De aankomst van een veerboot is altijd leuk, dus lopen we die kant op. Het aanmeren gaat iets soepeler dan vanmiddag, maar nog steeds is het een hele klus met zoveel wind. Weer komen er vijf brandweerwagens van de boot, waaronder een paar manschappenwagens. We wachten tot ze uit het zicht verdwenen zijn en gaan dan op tijd naar bed.

Geschreven door Hazenreizen