Het ziet er somber uit vandaag en het lijkt erop dat je niet zonder paraplu naar buiten moet gaan. Ik zoek even een poosje op internet en dan blijkt dat in Denia de zon schijnt. Op naar Denia dus!
We lopen naar het Estacion Benidorm Intermodal, maar ik wil onderweg nog wel even een iets lekkers kopen. De treinreis lijkt namelijk even te gaan duren en veronderstel ik krijg honger. We komen in een kleine express supermarkt en kiezen voor een pakje koekjes.
Even later komen we bij het station, de trein staat al klaar maar we moeten eerst nog helemaal omlopen. Tegen de tijd dat we op het perron zijn, is de trein weg. ‘Als we geen koekjes hadden gekocht, hadden we de trein wel gehaald’, merkt Jan slim op. Het blijkt dat de trein één keer per uur gaat, dus lopen we naar het busstation ernaast dat overdekt is. Ik opper om de bus te nemen, maar die komt pas over twee uur. Dan maar een kop koffie om het wachten comfortabeler te maken.
In de trein kopen we onze kaartjes en we nemen plaats aan de rechterkant, daar schijn je het beste uitzicht te hebben. In Teulada moeten we overstappen. Vroeger stapte je dan over op een bus, maar tegenwoordig stap je over op een andere trein. Ze hebben namelijk een keer verkeerde treinstellen besteld in Spanje, die hebben een veel hogere instap. Op het ene perron hebben ze dus een soort podium gemaakt, zodat je in de hoge trein kunt instappen en op het andere perron is geen podium, daar kun je in de lage trein instappen. Rare jongens die Spanjaarden.
Tegen de tijd dat we in Denia aankomen is de zon verdwenen en miezert het een beetje. We loggen wat caches en als het echt hard gaat regenen is het inmiddels tijd voor de lunch. Om de hoek van de straat is een hamburgertent waar het erg lekker ruikt, daar kunnen we wachten tot de regen over is. Er staan wel wat teilen omdat het dak lekt, maar wij zitten droog.
Wanneer we weer bij het station zijn, moeten we weer bijna een uur wachten. Onze planning is niet zo geweldig vandaag. De terugweg lijkt veel sneller te gaan en in Benidorm schijnt de zon inmiddels. We lopen naar huis, waar Annemarie het eten al heeft voorbereid en genieten van een rustig avondje.
Geschreven door Hazenreizen