Tijd voor een ontbijt

Vanmorgen lekker op tijd opgestaan en om een uur negen op zoek naar een tent om te ontbijten. Na een hoop gedwaal komen we terecht bij Milord's Express aan de Paseo de la Carretera, helemaal aan de andere kant van de oude stad. We willen namelijk in de zon kunnen zitten en niet zo direct in de wind, het waait namelijk behoorlijk vandaag. We hebben het ontbijt bijna op als we Jan en Annemarie uit een straatje aan de overkant zien komen. We wachten tot ze voorbij een bestelbus zijn, maar dat gebeurt niet. Ze zijn namelijk de andere kant op gelopen. Ik grap via WhatsApp of ze ons niet willen zien en kort daarna zitten we bij ons op het terras, want ook zij hebben nog niet gegeten.
Voor ons staat vandaag een tour door oud-benidorm op de planning en een wandeling op de Sierra Helada, dat klinkt spannend maar dat valt reuze mee. Jan en Annemarie zien dat ook wel zitten en ik mag voor gids spelen.
 

De stadswandeling

De wandeling begint bij het Tourist Info Office en dan omhoog via het kattenstraatje Carrer del Gats. Het is een smal straatje met trappetjes en decoratie in de vloer die gemaakt is van kiezelsteentjes. De huizen hebben kleine smeedijzeren balkons en veel planten en bloemen.
Bovenaan de straat steken we over naar de 18de eeuwse Neoclassicistische kerk van San Jaime. De kerk is open en het behoorlijk druk bij de ingang (een man of tien 😊). We zetten toch door en dat is maar goed ook, de kerk is prachtig! Op drie plekken kun je een euro in een apparaat gooien en dan gaat er extra verlichting aan, daar wordt het nog mooier van. We nemen uitgebreid de tijd om te kerk te bezichtigen en dan gaan we verder. Aan de linkerkant van Plaza de San Jaime is een uitzichtpunt over het Levantestrand, vanaf daar kunnen we hotel Benikaktus zien, waar onze andere tocht begint.
We steken een steegje door naar Plaza Castelar en Plaza del Casteli, waar zich vroeger een kasteel bevond. Nu is het een uitzichtpunt met restanten van het kasteel, die verwerkt zijn in de vloer.
We volgen de balustrade naar het La Señora-plein met een standbeeld voor gevallen zeelieden. Of heet dat niet zo? In ieder geval ie het een standbeeld voor (letterlijk vertaald) zeemensen die dood gingen op zee.
Tenslotte gaan we met een trappetje naar beneden naar de Paseo de Colón, waar ook de Condestable Zaragoza straat is. Genoemd naar een lokale held die vocht in de oorlog met Cuba.
Na deze leerzame rondleiding brengen we nog een bezoek aan het Maritime Cultural Center. Tenminste ... dat is de bedoeling. We rammelen wat aan de deur, lezen drie keer het papiertje met de openingstijden, rammelen nog meer aan de deur omdat het museum open zou moeten zijn en uiteindelijk doet iemand de deur open: Wolfgang! Het is dat hij Spaans spreekt, maar het zou het tweelingbroertje van Wolfgang kunnen zijn. Hij laat ons binnen en dan kijken we een tijdje rond in het museumvertrek met modelschepen, tekeningen, schilderijen, foto's en gebruiksvoorwerpen. Wim en ma zouden hier ook hun schilderijen moeten ophangen, dat zou zeker een welkome aanvulling zijn.
Wanneer we uitgekeken zijn, vindt An nog een trappetje dat ze even wil proberen. Het blijkt naar een terras te leiden met twee deuren, geen verkeerde plek voor een appartementje, maar helaas niet te koop. We drinken dus maar wat in het café van de buurman en dan bereiden we ons voor op het volgende avontuur: een bezoek aan La Cruz, een kruis dat ze bevindt op 237 meter hoogte.
 

Wandeling naar het kruis

Het is een wandeling van 5 kilometer (heen en terug) en een duur van drie uur, maar Annemarie heeft allang gezien dat het een asfaltweg is en dat het eerste deel gewoon met de auto afgelegd kan worden.
De mannen denken dat we ook lopend kunnen gaan, maar gelukkig doen we dat niet. Voor hen heb ik volgende keer nog een andere wandeling, een tip van een lezer:
Maar de volgende reactie is ook leuk :):

Het duurt even voordat we de juiste weg hebben gevonden en aangezien het allemaal eenrichtingverkeer is, leggen we toch nog heel wat kilometers af voor we op de route zijn. We rijden door tot we niet verder kunnen en parkeren daar de auto. Het laatste stuk is een stijgend, oneffen pad waar gelukkig een stevige, houten leuning naast zit. We klimmen het hele eind naar boven en genieten dan van het spectaculaire uitzicht. We proberen ook nog bij de oude toren te komen, waardoor we weer een paar keer een rondje moeten rijden. Als we de juiste weg hebben gevonden, blijkt het verboden voor auto's en toch nog wel een behoorlijke tippel. De hele wandeling zou 5,2 kilometer zijn en 2 tot 2,5 uur duren, maar met weinig hoogteverschil. Annemarie ziet dat niet zitten, want het is al best wel laat en we hebben geen water bij ons. Bewaren tot de volgende keer dus.

Als we weer terug zijn is het lunchtijd en eten we bij La Carzona een menu del dia. Het weer is wisselend, zon en wolken wisselen elkaar af en soms waait het stevig. Toch lunchen we buiten, gewoon omdat het kan.

Na de lunch is het tijd voor siesta.

's Avonds drinken we koffie en daarna gaan we naar de Tower Lounge. Er treedt een zangeres op die behoorlijk adrem is, maar we kiezen er toch maar voor om in het tapasstraatje bij de kachel te gaan zitten en een kleinigheidje te eten.

Geschreven door Hazenreizen