Vanmorgen geen klokgelui of verkeer, alleen een enkele meeuw. Het is hier heerlijk rustig.
We pakken al onze rotzooi in de koffers, gooien het één en ander weg en dan zijn we klaar. Nu op zoek naar een plek waar we kunnen ontbijten. Het wordt de bakker aan de hoofdweg, waar we wat belegde broodjes halen en een ham-kaas pie. Zelf hebben we nog theezakjes, dus nemen we alles mee naar ons balkon en genieten van ons ontbijt. De broodjes die we over hebben, nemen we mee naar het vliegveld.
We vertrekken richting de autoverhuur, maar onze ervaring bij het ophalen zorgt ervoor dat we er niet gerust op zijn. Volgens de navigatie zijn we er een half uur te vroeg, dus hebben we nog tijd voor koffie. De koffietent bevindt zich vlak ná de afslag naar de autoverhuur. Ik bestel twee Griekse koffie, maar ga de deur uit met twee grote bekers koffie. De ideeën van een kleine koffie zijn in zo’n Amerikaanse tent blijkbaar anders. We nemen een paar slokken en besluiten dan de deksel erop te doen en de koffie mee te nemen. We zitten toch niet rustig vanwege de auto die nog terug moet. De weg heeft gescheiden rijbanen, dus kunnen we niet een meter of vijf terug rijden en dan linksaf slaan. We moeten wel rechts, maar drie keer rechts en dan kom je er ook, is onze redenering. De tweede keer rechts is echter een soort snelweg en volgens de navigatie moeten we over zes kilometer uitvoegen. Dat is verboden volgens de borden, dus dan maar doorrijden. Nu wordt het tien kilometer voordat we er zijn. We komen weer op een grote weg, maar toch komt het uiteindelijk goed en om vijf voor half twaalf staan we bij Wiz. We hebben een andere man dan de vorige keer en alles is goed. Het valt me wel op dat op het formulier is genoteerd dat we foto’s hebben gemaakt bij het ophalen. Zouden ze daarom niets proberen? Hij brengt ons in ieder geval naar het vliegveld en we checken als één van de eersten in, zonder in de rij te hoeven wachten.
Het vliegveld is prachtig geworden! Het is heel gezellig met leuke eettentjes en niet duur. Handig om te onthouden, dan hoeven we geen broodje van de bakker mee te nemen. Zelfs bij de gate is nog een leuk eettentje, dat hebben ze goed gedaan!
Het boarden gaat prima, we laten eerst de stresskippen boarden en als de rust weerkeert gaan wij naar de balie. Op de rij stoelen naast ons zit een Grieks jongetje van een jaar of zes, die alleen maar zit te dreinen. Ik probeer zonder geluid aan het jongetje duidelijk te maken dat hij heel vervelend is, maar het helpt niet. Zijn ouders negeren hem gewoon en dat lijkt misschien de beste manier, het heeft alleen geen effect. Pas wanneer hij een telefoon en een bus chips krijgt, houdt hij op. Dat hadden ze dan beter een uur geleden kunnen doen, dat had een hoop ellende gescheeld 😊.
Wanneer we de koffers hebben opgehaald, lopen we naar de treinen. Er is één trein voor ons en dan zijn wij aan de beurt. O nee, toch niet. Wij zijn eerst. Wacht! Nee, de andere trein komt toch eerder en dan komt er nog één en daarna zijn wij pas. O nee, die andere trein heeft vertraging. Zo gaat het tien minuten totdat onze trein er gewoon aankomt en we kunnen instappen. We zitten in de stiltecoupé, waar ook een Surinaamse mama instapt met twee kinderen die constant ruzie maken en zeuren op eten en drinken. Gelukkig stappen ze in Amsterdam Duivendrecht uit en daarna keert de rust weer 😊.

Geschreven door Hazenreizen