Tja , helaas vandaag ook nog geen verslag 😱. Janet kan namelijk haar hoofd 0,5 cm naar links en naar rechts draaien en ook omhoog en naar beneden is de speling maar 1cm 🥵. Gisteren al naar de eerste hulp bij het ziekenhuis geweest , daar medicijnen gehad en knapte het wat op , maar vannacht ging het weer fout dus vandaag naar een Nederlandse dokterspraktijk geweest , en nu andere pillen gekregen (dokter denkt dat het iets van nekspit is 🙄) nu siësta houden en hopen dat het straks beter gaat 😄.
 

Slechte nacht

Vandaag is het nog steeds zaterdag 21 december en inmiddels ben ik begonnen met een inhaalslag.
Zoals je al hebt gelezen, was de nacht geen succes. Ik werd om 03:00 wakker van de pijn en kon niet meer slapen. Ik heb het gerekt tot 04:00 en toen toch maar weer aan de pillen, die ik eigenlijk om de acht uur mag slikken. Om 07:00 word ik weer wakker van de pijn, dus we staan op en lopen wat rond door de uitgestorven straatjes en langs de boulevard. We genieten van de mooie zonsopkomst en om 08:30 zijn we weer terug in ons hotel, waar we worden verwend met een Engels ontbijt.
 

Het uitstapje van Jan

Na het ontbijt ben ik afgepeigerd en ga ik weer naar bed met paracetamol en brufen. Jan gaat dus alleen op stap en loopt naar het Balcó del Mediterrani.
?Neem plaats op een van de aanwezige bankjes en geniet van alles wat aan je blikveld voorbijtrekt. Bij zonsopgang en zonsondergang heb je kans om lichtgevende kwallen te zien in het water.
Hij geniet daar een tijdje van het schitterende uitzicht en maakt me om 11:00 weer wakker.
 

Weer naar het ziekenhuis

Ik voel me zo beroerd dat ik een afspraak maak met een Nederlandse huisarts om nog eens naar mijn nek te laten kijken.
De Euro Clinica Rincon ligt nog verder weg dan die van gisteren, dus beginnen we ruim op tijd aan onze wandeling. We kunnen het niet goed vinden en lopen eerst bij het verkeerde ziekenhuis naar binnen, waar ze geen woord Nederlands spreken en zelfs geen Engels. We bellen met het ziekenhuis en later nog eens, uiteindelijk arriveren we toch nog te laat, maar gelukkig loopt de arts ook uit.
Ze onderzoekt me en vraagt me helemaal te ontspannen terwijl zij mijn hoofd ondersteund. Ik doe vreselijk mijn best, maar er zit geen beweging in. Ze probeert mijn hoofd toch iets te draaien, wat vreselijk zeer doet. Ik barst in tranen uit, ik voel me zo ellendig. Ze constateert dat ik spit heb in mijn nek en dat de pijnstillers zeker niet afdoende zijn, dus weer andere pilletjes. Terug besluiten we de bus te pakken, die ons weer bij de Avenida de Europa afzet. We gaan eerst op zoek naar een farmacia, maar ik kan de medicijnen bijna niet weg krijgen, want slikken wil nog steeds niet goed.
 

Glibberige lunch

Toch helpen deze pillen beter en proberen we weer een lunch bij La Casona. Vooraf iets met asperges, die glijden makkelijk naar binnen, daarna spaghetti die ook niet veel ruimte nodig heeft en als toetje een soort pudding. Samen met de wijn gaat het ontspannen steeds iets beter. Ik ga direct daarna weer naar bed en slaap goed, zodat Jan weer genoodzaakt is alleen op pad te gaan. Daarna drinken we lekker samen koffie op het dakterras en voel ik me weer wat beter.
Als de zon onder gaat, wordt het frisser op ons dakterras en doen we weer een rondje door het centrum. De straten zijn prachtig versierd en uit de speakers klinkt kerstmuziek. Jan verbaasd zich over de duo-scootmobielen die hier rijden, je ziet er hier echt veel.
 

Entertainment

‘s Avonds drinken we bij de buurman nog wat en genieten we van het ophangen van de kerstverlichting aan de overkant van de straat. Dit is echt top-entertainment! Daarna eten we ergens een patatje en later in het tapasstraatje nog wat kip-kluifjes, dat moet voldoende zijn tot morgen.

Geschreven door Hazenreizen