We starten rustig op vandaag, Jan doet het ontbijt en de boodschappen en ik schrijf mijn verslag. Gisteren is het er niet van gekomen en ik wil graag iedere dag één verslag schrijven. Ik zie Jan in de weer met de koekenpan en verheug me al op gebakken eieren, maar dan komt hij vertellen dat de stroom is uitgevallen. Inderdaad, ik kan nog wel typen maar niks uploaden, want de wifi doet het ook niet. De thee was al wel klaar, dus ontbijten we zonder eieren.
Als we alles hebben gedaan bespreken we de route van vandaag. Jan wil graag de route van de excursie nog eens rijden en ik heb daar zo mijn twijfels bij: daar zijn we toch al geweest? De weersvoorspelling is wat matig met kans op regen en onweer en eigenlijk begrijp ik ook wel dat Jan niet twee dagen achter elkaar zoveel kilometers wil maken. We vertrekken dus richting het zuiden.
We nemen de afslag richting Pigi en rijden dan naar Milea waar we even stoppen. Eigenlijk is daar niets te doen, dus Jan maakt een foto van een watertappunt uit ons bouwjaar en dan gaan we weer door. In Kato Chora vindt hij nog een fotogeniek watertappunt, maar ook daar is verder niets te beleven. We komen nu in het gehucht waar we tijdens de tweede excursie hebben geluncht en daar kunnen we een kopje koffie drinken. Geen ‘filtro’ of ‘Americano’, alleen Nescafé of Griekse koffie. Doe dan maar Griekse koffie.
We rijden het dorp uit en komen weer langs iets dat op een grotkerkje lijkt. We zijn nieuwsgierig en parkeren de auto even terug om lopend op onderzoek uit te gaan. Een geplaveid pad dat overwoekerd is door talloze planten en bloemen leidt naar een poort die opgetrokken is uit grote keien en voorzien is van een oude, houten deur. De deur kan open en via de ‘tuin’ lopen we naar de ingang van de grot. In de ‘tuin’ vinden we een oude stenen oven met een stapeltje koekenpannen en een grote, zwarte kookpan. De grot is ook afgesloten met een houten deur, maar ook die kan geopend worden. We komen nu in een open ruimte met links een stookplaats en een soort stenen bank met een, van stokken gemaakte, rugleuning. Rechts is een soort bed van steen met houten palen aan de zijkanten waar een doek overheen hangt. In de hoek kunnen we nog iets verder naar recht waar de toilet zich bevindt. Het is heel bijzonder om hier te lopen en het maakt veel meer indruk op me dan de hele Mystras.

We rijden verder en komen langs het Samouil klooster, volgens het bordje is het slechts 200 meter. Dat klinkt niet ver, maar het gaat wel flink omhoog en hijgend komen we bij de restanten van een vierkante toren en bij het klooster. De kapel is nog in tact en in de tuin staat een oude boom met een klok. Ik kan de verleiding niet weerstaan en heel zachtjes laat ik de klok één keertje luiden. Ook hier is het één grote bloemenzee.

Een paar honderd meter verder rijden we langs het volgende klooster: Iera Moni Baïdenitsas. Er loopt een mooi geplaveid pad die kant op, dus parkeren we de auto weer. Dit is een echte ruïne en alhoewel de kapel nog bijna nieuw lijkt, is hij afgesloten. We scharrelen wat rond en komen allerlei stenen hokje tegen, maar het is niet duidelijk wat het allemaal geweest is.

Na het tweede klooster komen we bij een verdedigingstoren, de Kitriniari toren. Jan klimt over de grote rotsen om hem van dichtbij te bekijken, maar ik blijf op veilige afstand. Na de toren rijden we verder naar huis om te lunchen, we hebben nog eieren, ham, een portie briam en een stuk rundvlees. Gelukkig is de stroom weer hersteld en kunnen we alles warm maken.
We lassen een rustmomentje in, dus ik begin met mijn derde boek in deze vakantie: De Verbouwing van Saskia Noort. Ik heb al snel in de gaten dat dit niet mijn favoriete schrijver/schrijfster is, maar ja, ik wil toch weten hoe het afloopt.

Om half zes rijden we weer naar Kardemyli om de toren te bezichtigen. De openingstijden zijn van negen uur ’s morgens tot acht uur ’s avonds dus we zijn ruim op tijd. Eenmaal daar blijkt dat alles toch gesloten is, waarschijnlijk hadden ze geen zin om te werken. We lopen wel even over het complex en beklimmen wat trappetjes die naar gesloten deuren leiden. Daarna snel weer terug naar huis.

Ik lees het boek van Saskia Noort snel uit en dan we voor de verandering eten bij Dionysos, dat zit in een achteraf straatje hier vlakbij. Ze hebben eindelijk de tuin ingericht met stoeltjes en tafeltjes met geruite kleedjes en er staan zelfs bloempotten op het terras, zodat het er een stuk gezelliger uitziet dan vorige week. We eten binnen, want buiten is het te koud, maar door de glazen pui hebben we toch goed zicht op de tuin. Ze verkopen hier ook kleine porties, wat goed uitkomt bij kleine eters zoals wij. We nemen vooraf de courgette balletjes met tzatziki en als hoofdgerecht rundvlees in cognacsaus en lam uit de oven. Het smaakt niet verkeerd, maar toch missen we iets. Geen idee wat het is, misschien hebben we gewoon de verkeerde gerechten gekozen. Morgen hebben ze live muziek, misschien kunnen we het dan nog eens proberen.

Geschreven door Hazenreizen