Het weer

We worden wakker met een stralend blauwe lucht en zon. Dat gaat mij nooit vervelen, geloof ik.

Koffie
Boulevard staat nog steeds in de steigers, maar Kathy zegt dat ze bijna klaar zijn en dat ze om 14:00 gaan schoonmaken.
Daarna vertelt Kathy dat haar dochter gaat helpen om de zaal te versieren voor het doopfeest.
Ik kijk om me heen en zie Charoulis aan de bar zitten.
Hij lacht vriendelijk, maar ook hier kan ik niet behulpzaam zijn. Er zit dus niets anders op dan mezelf bezig houden.

Ontbijt
We kopen een lekker vers meergranen brood bij de bakker en ontbijten op ons balkon. Ik doe ook even een was, die ik deels ophang en deels in de droger gooi. Met het dienblad eronder zou het goed moeten gaan.
Kathy heeft gevraagd of we nog een keer koffie komen drinken vandaag, dus dat doen we als we klaar zijn met ons dagelijks ritueel.
Wanneer we de deur uitlopen zien we daar Maria met haar gezin en haar broer Nikos.
En samen lopen we die kant op. Onze koffie wordt betaald door Maria, want dat is gebruikelijk hier. Iedereen betaalt voor iemand anders, alleen wij kunnen nooit voor iemand anders betalen en ook niet voor onszelf. Ik heb me er overheen gezet, maar het erg on-Nederlands 😊.

Pareskevi
Vanmorgen kwamen we Karlos tegen (de visboer met het rode bestelautootje) en hij riep iets tegen ons met ‘pareskevi’ erin. Ik had op dat moment geen idee wat het ook alweer betekende. Nu hoor ik hier ik Boulevard weer iemand dat woord zeggen en ineens weet ik het weer: vrijdag! Natuurlijk riep hij ‘vrijdag’, want vrijdag gaan we weer naar Asteri. Ik realiseer me dat het onze laatste vrijdag hier is, de tijd gaat snel.

Het oog wil ook wat
Na de koffie gaan we op weg naar een nieuwe verpakking voor de konijntjes…eh sorry…voor de haasjes. Ze zitten nu in schreeuwend blauw papier met allemaal volwassen, kale mannen met grote snorren. Dat kan echt niet voor een baby cadeautje.
Bij de Chinese winkel ligt van alles, maar het ene tasje is te klein, het andere tasje is te groot en weer een ander tasje vind ik gewoon niet mooi.
Dat komt in mijn woordenlijst niet voor, hoe kun je nu té kritisch zijn. Natuurlijk ben ik kritisch, zeker in dit geval. Het moet passen bij de gelegenheid en het moet ook mijn smaak zijn. Onverrichter zake gaan we de winkel weer uit.
We proberen het nog eens bij de volgende Chinees. Dit keer vraag ik of ze cadeautasjes hebben voor een baby-cadeautje en er wordt iets onder de toonbank uitgehaald. Prachtige tasjes van natuurlijk bruin met een simpele teddybeer erop getekend met een rode strik om. Dat is precies wat ik zoek! De tasjes zijn eigenlijk voor eigen gebruik, zegt de man, maar ik mag er toch twee kopen.
Thuis blijkt het formaat exact goed te zijn, de haasjes passen precies op de bodem van het tasje. Ik ben helemaal blij!

Kunst
Als we door de winkelstraat lopen, zie ik een prachtig schilderij; een vrouw met een mooie jurk waarbij ze de jurk van echte stof hebben gemaakt. Voordat we naar Rhodos gingen hing er een ander schilderij, van een balletdanseres, die vond ik ook fantastisch mooi. Ik vroeg toen of Jan er een foto van kon maken en dat was dus precies op tijd. Misschien ga ik thuis nog eens een cursus schilderen doen en dan wil ik deze stijl wel proberen.
 

Weer

Het begint inmiddels flink te betrekken en het ziet er dreigend uit. Nu hebben we dat al vaker meegemaakt, dus daar schrikken we niet meer van. Het is hier net zo als in Heimborn-Ehrlich; je ziet de buien naderen op de weer app en vlak voordat ze er zijn splitst de bui zich op en gaan aan twee kanten rakelings langs Pigadia.
We zijn dan ook best verrast als het ineens toch regent. Volgens de app wordt er de komende twee uur geen regen verwacht, maar daar denken wij toch anders over, want het regent best stevig.
Het fijne hier is dat het maar een minuut of vijf tot tien duurt en daarna klaart het weer op, zodat we later toch weer in de zon zitten.
 

Pannenkoeken

In de kast staat nog bloem, in de koelkast staat een aangebroken pak melk van de bechamelsaus, dus halen we een doosje eieren en dan kunnen we pannenkoeken bakken. Het gaat wel anders dan thuis, want we hebben geen beslagkom én geen garde. Het wordt dus lekker improviseren.
We gooien de bloem in de grote pan en maken er een kuiltje in, daar gooien we de eieren in. Met de spatel roert Jan voorzichtig de eieren door de bloem, zodat we geen klontjes krijgen. Daarna giet ik heel voorzichtig de melk erbij, terwijl Jan blijft roeren. Het is ongelooflijk, maar het werkt! Leuk joh, een soort kamperen in je appartement 😊.
Jan is de pannenkoekenbakker bij ons en hij bakt heerlijke pannenkoeken met bacon en kaas en als finishing touch: oregano. Hier hadden we zin in, iets warms en hartigs voor de lunch.
 

Op het droge

’s Middags lopen we een rondje door het dorp en we zien hoe een auto met trailer achteruit het water in rijdt om een boot op te laden. We blijven even staan kijken en we zien dat Vasilis achter het stuur van de boot staat en Charoulis op de voorplecht aanwijzingen geeft. Het is een spectaculair gezicht.
Als de boot op de trailer ligt, probeert de vrachtauto weg te rijden, maar de achterwielen graven zich in. Er wordt nu een shovel bijgehaald en die trekt aan de vrachtwagen. Een stukje achter de shovel staat een leuk, klein, wit autootje…hij ziet er nog nieuw uit. Het zal toch niet…?
Helaas, alles gaat goed. De chauffeur van de heftruck houdt het goed in de gaten en ik heb bijna de neiging om te klappen als het gelukt is.
Wanneer we terug lopen naar huis, zien we dat de steigers weg zijn bij Boulevard. Er is iemand druk aan het schoonmaken, maar het blijkt Minas te zijn, de vriend van Kathy. Of ze die nou zoveel betaald? Ik breek mijn hoofd er maar niet over, het wordt in ieder geval weer lekker schoon.
 

Spetsofai

’s Avonds eten we uit de vriezer; spetsofai en orzo met spinazie. Het smaakt nog steeds goed en het is lekker makkelijk.
Vanavond ga ik lekker vroeg naar bed, dus welterusten!

Geschreven door Hazenreizen