Het doopfeest

Vandaag is de kwalificatie van de Formule 1 in Las Vegas. De start is om 8 uur, dus dat wordt geen koffie bij Boulevard voorlopig.

Formule 1
Jan maakt een heerlijk ontbijt van roereieren en worst met een kop koffie en toast. Bij wijze van uitzondering eten we ons ontbijt voor de televisie. Het is tenslotte formule 1 weekend. We zien hoe Max het weer niet redt en hoe Russel verrassend de pole position pakt.
 

Koffie

De kwalificatie loopt iets uit en om half tien zijn we bij Kathy voor onze Griekse koffie. Manolis zit op zijn vaste plek in de hoek van de bar en aan een tafeltje zit Pavlakos. Er barst een golf van commentaar los als we binnen stappen. Ze vragen waarom we zo laat zijn, want Kathy was vreselijk druk en ze miste mijn hulp. Aan de gezichten zie ik dat ze me zitten te voeren, maar Kathy is wel wat kortaf.
Het blijkt dat er koffie over de vloer is gegaan en dat iedereen heeft geknoeid met koekjes en sigarettenas.

Buiten zitten
Als we binnen aan een tafeltje willen gaan zitten, zegt ze:
Manolis trekt een gezicht naar me en Jan en ik vluchten naar buiten 😊. Buiten staan nog wat kopjes en waterglazen. Ik breng ze naar binnen, maar ook dit wordt niet gewaardeerd.
Op het gezicht van Manolis verschijnt een grote grijns en ook Pavlako zit zichtbaar te genieten. Kathy staat met haar rug naar me toe en nu maak ik een gebaar alsof ik het angstzweet van mijn gezicht veeg. De mannen kunnen er wel om lachen.

Water halen
Ik heb mijn koffie bijna op als ik mijn naam hoor roepen en net als ik besef dat ik geroepen wordt, roept ze nog een keer: ‘Janet!’ Ik stap naar binnen en salueer als vanzelf. Manolis glijdt bijna van zijn kruk van het lachen, maar Kathy ziet het niet eens.
‘Gaan jullie met de auto weg?’
Ik antwoord bevestigend.
‘Halen jullie dan even water voor mij bij de bron op de doorgaande weg bij dat oude huis.’
Ik zeg dat we dat best willen doen, maar dat ze dan wel moet uitleggen waar die bron is, want ‘dat oude huis’ kan ieder huis zijn in Pigadia. Ze zegt dat het zo uitlegt, maar dat ik eerst mijn koffie op moet drinken. Als ik naar de deur loop, word ik geroepen door Manolis. Hij geeft me een servetje, dat is om het zweet van mijn voorhoofd te deppen gebaart hij.

Even later rijden we met een plastic tas vol lege flessen naar de bron. Manolis en Pavlako hebben uitgelegd waar het is, tegenover hotel Constantinos. Die omschrijving is veel duidelijker en we vinden de bron in één keer. Jan draait de kraan open en dan weten we waarom wij water mogen halen. Het water spuit alle kanten op, behalve de goede kant. Zo goed en zo kwaad als het gaat, vullen we alle flessen en rijden ermee naar Kathy.

Oud brood
We worden vriendelijk begroet en daarna vertelt Kathy dat een groep heel vervelende klanten had ’s morgens. Mensen die ze niet kent, van een ander eiland. ‘Ze moesten ook nog allemaal naar het toilet’, voegt ze er afkeurend aan toe. Daarna komt ze met een plastic zak aan voor ons. Hij is gevuld met brood, van dat droge brood dat je eerst even door het water moet halen en dan moet eten met olie en kaas. Er zitten ook broodjes in uit Volada, daar kun je iemand lelijk mee verwonden, dus daar moeten we voorzichtig mee zijn. Als je hem op je voet laat vallen, heb je vast en zeker je teen gebroken.
 

Toeren

Om 11:30 gaan we een stukje toeren. Het is licht bewolkt en we rijden richting Aperi. Daarna rijden we door naar Achata Beach, ’s zomers een druk bezocht strand, maar nu ligt het er totaal verlaten bij. Jan geeft een demonstratie van ‘roeien met de riemen die je hebt’ in een vervallen, houten sloep die op het strand ligt. Ik ben blij dat onze riemen in het dagelijks leven beter zijn.
Ineens zien we boven op de enorme klif, die naast het strand steil omhoog rijst, twee geiten. Ze staan helemaal op het randje en het is een schitterend gezicht. Natuurlijk ligt mijn camera nog in de auto en als Jan besluit het met zijn telefoon te proberen, is hij net een seconde te laat. De geiten springen weg en het fotomomentje is voorbij.

Volada
We rijden langs dezelfde weg weer helemaal terug naar Aperi, dat er verlaten bij ligt. In Volada proberen we het nog eens. We parkeren de auto en dit keer vinden we wel paadjes tussen de huizen door. Het gaat in rap tempo omlaag en we houden goed in de gaten dat we niet te ver afdwalen, want we moeten ook weer helemaal omhoog. Het zijn leuke, kleine paadjes waar we mooie details zien. De kerstster groeit hier gewoon buiten en is een echte boom, hij groeit helemaal over de weg heen.
De kerk is open, maar we gaan er niet naar binnen want we horen stemmen en voelen ons daardoor wat geremd. Ook lopen er mensen met grote manden met strikken en folie, ze hebben hier vast ook een doopfeest.
We komen bij een doodlopend weggetje, dat toch nog verder blijkt te gaan onder de huizen door. Zo komen we weer bij de parkeerplaats waar de auto staat.

Othos
Vlak voor Othos zien we een huis te koop staan, het staat op een schitterende locatie en we besluiten even een kijkje te nemen. Het huis is in erbarmelijke staat, maar heeft zeker de potentie om iets heel moois te worden. Ik stel voor om een bezichtiging aan te vragen, maar Jan ziet het toch niet zitten.
In Othos zelf lopen we ook wat rond en we zien hier overal de kunstwerken van Minas, de kunstenaar die veel te vroeg overleden is.
Na Othos gaan we weer naar huis, want hier in de dorpen is niets te eten.
 

Lunch

Als lunch bakt Jan weer pannenkoeken, want we hebben nog steeds bloem. Ik snij het fruit in kleine stukjes en bak het met suiker en kaneel als beleg voor de pannenkoek. Een flinke schep Griekse yoghurt erbij en dan kunnen we er voorlopig weer tegen.

De lucht wordt dreigend en de wind begint flink aan te trekken en het regent zelfs even. Ik stel het omkleden dus zo lang mogelijk uit, zodat ik beter weet of ik warms aan moet trekken.
Als het stopt met regenen en de wind iets afneemt, kies ik toch maar voor zwarte lange broek met een roze twinsetje met glitters. Een goede keus, blijkt later, want Grieken zijn gek op glitters 😊.
 

Doop

We zijn netjes op tijd in de kerk en worden opgevangen door Maria, die enthousiast de tasjes met de hazen in ontvangst neemt. Ze zegt dat we niets hadden hoeven mee te nemen, want dat ons heeft uitgenodigd omdat ze dacht dat we het leuk zouden vinden om een Grieks doopfeest mee te maken. Dat vinden we natuurlijk ook, maar dan nemen we wel een cadeautje mee 😊.
Kathy zegt dat we haar kunnen zitten en dat doe ik. Nu zit ik aan het gangpad en kan ik alles goed zien. Jan neemt een hoge stoel aan de zijkant naast Henk, die vertelt dat de mannen en de vrouwen vroeger altijd gescheiden van elkaar in de kerk zaten. Riet zit keurig aan de overkant, de ‘vrouwenkant’.

Naamgeving
Het is nog niet zo druk als de plechtigheid begint. Eerst is er een deel helemaal voor in de kerk, of helemaal achterin, het is net hoe je het bekijkt. In ieder geval gebeurt het vlak na de ingang van de kerk. Daar heeft de papas een ritueel met de ouders en de peetouders. Ik kan het niet verstaan, maar na een tijdje gaan ze de kerk uit en daarna komen ze weer binnen. De baby’s hebben nu hun naam gekregen: Sofia en Stavroula.
Nog een onderonsje met de peetouders. Eén van de peetvaders heeft een baby aan het eind van zijn arm hangen alsof hij een zak aardappelen sjouwt, maar hij kijkt nog wel blij.

Nu komt het hele gezelschap naar voren en begint het doopgedeelte. De papas ziet er precies zo uit als de bikers bij Boele’s Place en het zou me niets verbazen als hij grote tattoos verbergt onder zijn gewaad.

De doop
De baby’s worden uitgekleed, geolied en de papas tekent kleine kruisjes op hun voorhoofd, wangen, nek, armen en benen. Daarna worden ze drie keer ondergedompeld en na de doop worden de baby’s weer aangekleed, dit keer in een prachtige jurkje met voile en veertjes.
Eén van de peetmoeders heeft kunstnagels van wel vijf centimeter lang met gemene hoeken eraan. Ik vind het maar een griezelig idee dat zij haar klauwen in die baby zet. Ze loopt ook nog in haar strakke jurk op tien centimeter hoge stiletto’s en dan moet ze met die baby in haar armen een afstapje af. Ik hou mijn hart vast!

Fascinerend
Kathy tikt me aan en lacht:
Ja dat is natuurlijk zo en is besef dat ik ongelooflijk ingespannen alles probeer te volgen. Ik weet dat ik een erg expressief gezicht heb, dus waarschijnlijk zijn alle wisselende emoties duidelijk van mijn gezicht af te lezen.
Als de Sofia en Stavroula helemaal klaar zijn, worden ze nog drie keer aan hun armpjes omhoog gehesen door de papas en getoond aan de belangstellenden. Het doet me vaag denken aan het ritueel bij de geboorte van Simba in The Lion King en ik vraag me af of ze na dit ritueel direct door kunnen naar fysiotherapeut om de gewrichtjes weer op hun plek te krijgen.
Na het officiële gedeelte krijgen de peetouders een soort zakdoekje opgespeld en alle belangstellende krijgen een speldje. Dat is een soort aandenken, net zoals ze bij een bruiloft wel doen.

Overvloedig zoet
Tijdens de dienst is de kerk aardig volgelopen en nu moet iedereen weer de kerk uit en dan naar beneden, naar de eetzaal. Buiten de kerk staat een tafel met flessen limonade en bekers, we lopen door en dalen de brede trap af. Halverwege staan tafels vol met allerlei zoetigheid en iedereen pakt wat hij of zij wil. Helemaal onderaan de trap staan nog meer tafels met nog veel meer zoetigheid.

In de grote zaal staan prachtig gedekte tafels met rijk gedecoreerde, roze onderborden en gouden bestek, grote kristallen roemers en kaarsenstandaards met (elektrische) kaarsen. Het is niet helemaal duidelijk wie, waar moet zitten en dan zegt iemand dat we niet op de lijst van genodigden staan. We moeten maar even wachten bij de andere toeristen (die door Olga van Pigadia restaurant zijn uitgenodigd) , zegt de dame in kwestie. Daar heb ik geen zin in, want ik verga van de dorst en ik heb het inmiddels heel erg warm. We lopen dus weer naar boven en drinken bij de ingang van de kerk wat van de limonade. Wat we niet weten is dat Christiana dacht dat we weer naar huis wilden gaan, ze heeft snel met de broer van Maria gebeld om hem te waarschuwen dat we niet weg mochten gaan.

Het menu
Even later worden we door een tweede dame, in een schitterende glitterjurk, weer naar beneden gebracht. De man van Christiana staat al te zwaaien, we mogen bij hen aan tafel zitten. Het is heel krap, maar iedereen is erg aardig.
Christiana vertaalt wat er allemaal op ons menukaartje staat. We beginnen met een salade van kool, wortel, ui en appel. De volgende gang is een zoete aardappel met rucola, granaatappelpitten, feta en pompoenpitten. Het is echt heerlijk, dit moet ik beslist thuis ook eens proberen. Als laatste krijgen we nog varkensfilet op een bedje van aardappelpuree.

Met een tick
Op de tafels staan flessen water en wijn, maar naast onze tafel is een soort barretje waar je ook nog frisdrank kunt halen. In eerste instantie lijkt er veel belangstelling voor de frisdrank, maar als ik goed oplet zie ik iets anders. In iedere beker gaan eerst wat grote blokken ijs, daarna een flinke hoeveelheid wodka, gin of whisky en daarna nog een klein beetje frisdrank voor de kleur. Vandaar die stormloop op een plastic bekertje fris.

Na het eten komt aan de tafel waar Kathy zit wat plek vrij en ze wenkt ons dat we bij haar moeten komen zitten. We verhuizen naar de ronde tafel, waar veel meer plek is dan bij ons. Behalve Kathy zit hier ook nog haar dochter Sofia en een mevrouw die we niet kennen, maar die goed Engels spreekt en erg gezellig is.

Ik loop even langs Henk en Riet, die aan een andere tafel zitten en ze wijzen me op de prachtige versierde manden met lekkers die op het podium staan. De familie neemt allemaal een mand met lekkers mee en dat wordt aan het eind uitgedeeld. Je krijgt dan zelfs een papieren tasje om het mee te kunnen nemen.

Dansen
Ze kijkt me vragend aan en sleept me dan mee de dansvloer op. Dit is alleen niet dansen zoals in Nederland, dit is traditioneel dansen, Dicht bij elkaar op een rij en allemaal dezelfde passen doen. Je gelooft het niet, maar ik ben groot in verhouding tot Kathy en aan mijn andere zij staat ook een klein vrouwtje (dat ik dit nog eens mag en kan zeggen 😊). De armen zijn voor elkaar langs gekruist, dat betekent dat ik niet de hand vasthoud van mijn buurvrouw, maar van degene daarnaast. De handen van Kathy en mijn andere buurvrouw zijn dus voor mijn buik. Omdat ik een stuk groter ben, schuur ik constant met mijn arm over de borsten van de beide dames. Ik probeer het echt te ontwijken, maar het is onbegonnen werk, ik laat het maar zo. Het duurt even voordat ik het ritme te pakken heb, maar dan gaat het goed en als ik moe en bezweet ben piep ik er gewoon tussenuit. Dat kan allemaal.
Ik probeer veel dansen mee te doen en ik klap vrolijk mee als er iemand een solo geeft. Ik heb keffie laat maar zeggen, want ik heb het vreselijk naar mijn zin. Onze tafeldame komt regelmatig met restje rode wijn aan, omdat onze fles allang leeg is en zo komt het dat ik zelfs met Jan op de dansvloer sta.
Hij krijgt daarna zelfs een compliment van Minas (de vriend van Kathy), dat hij zo goed kan d… drinken. 😊

Als Kathy en haar dochter ook vertrekken, wenken wij Henk en Riet dat ze bij ons moeten komen zitten. Dat is wel zo gezellig en we zitten op een mooie plek dichtbij de dansvloer. Henk geeft nog een schitterende solo en de Grieken kunnen dat bijzonder waarderen. Hij doet zeker niet voor ze onder, sterker nog: die Grieken kunnen er nog iets van leren haha.

Op een gegeven moment komt de vader van Maria op de dansvloer voor een solo. Het is zo leuk om te zien. Als hij moe is wordt hij afgelost door de moeder van Maria. Dat is heel bijzonder, want haar moeder is terminaal en daarom hebben ze het doopfeest vervroegd van het voorjaar naar nu. Het is zelfs voor mij best een emotioneel moment.

Als de band stopt, gaat de elektronische muziek verder met een medley van moderne Engelstalige muziek. Ik ga weer lekker los met een stel andere vrouwen, waaronder Olga en Maria. Dit is echt mijn soort conditietraining.
 

Storm

Tijdens het feest blikken we wel af en toe even naar buiten, want ook daar gaat het helemaal los. Twee zeilboten die aan de buitenkant van de haven liggen, zijn aan één kant losgeslagen en zijn een speelbal van de hoge goven geworden. Van één boot is het zeil losgekomen en dat wordt aan flarden gescheurd door de harde wind. Het is windkracht 8 en de baai van Pigadia ligt precies op de wind.

Stroomuitval
Uiteindelijk zijn zelfs Jan en ik het een beetje zat en besluiten we naar huis te gaan. We gaan toch nog even op ons balkon zitten met een afzakkertje. Je moet wel direct gaan zitten, anders waait je stoel weg en je moet een dik vest aan. Ineens knippert het licht en even is alles in het donker gehuld. Vlak daarna is er weer stroom en net als we naar bed willen gaan valt het licht weer uit. Dit keer duurt het langer en als het licht weer aan gaat is het bij ons weer mis. Jan zet de schakelaar weer om en nu doet alles het weer.
Wat een enerverende dag!

Geschreven door Hazenreizen