We staan om half negen op en pakken onze spullen in. Gisteren hebben we uitgerekend dat we er hooguit een half uur over doen om in de haven te komen, dus we hebben alle tijd om in Korissia te ontbijten. Vóór Korissia staan we echter al in de file, want we hebben met één dingetje geen rekening gehouden: gisterenavond vertrok er geen veerboot en nu wel. Jan blijft in de auto zitten, om in slakkentempo richting de veerboot te rijden en ik stap uit voor broodjes en koffie. Natuurlijk is het niet alleen druk op de weg naar de veerboot, maar ook bij de bakker en al helemaal bij de koffietent in de haven. Tien minuten voor vertrek ben ik dan toch op de boot en Jan blijkt ook net gearriveerd te zijn. Het is een lekker tochtje en een uurtje later zijn we weer in Lavrio.
We rijden direct door de stad uit en overleggen op een rustige plek wat we gaan doen. We besluiten eerst een stuk snelweg te pakken, want met een kaart van 1:700.000 zijn kleine weggetjes lastig. We blijven op de snelweg tot Chalkida en nemen dan de eerstvolgende afrit. We blijven richting het noorden rijden en in Loukisia drinken we koffie. Ineens spreekt er niemand meer Engels en toeristen kom je hier niet tegen. Een wegenkaart kopen is dan ook geen optie hier.
 

Ploeteren

We willen niet gelijk weer de snelweg op, en nemen een mooie weg langs het water. We hebben dan misschien geen geschikte kaart, maar wel Google Maps. Na enig aandringen neemt ze onze route en ik leg de telefoon weg, zodat ze ons gewoon vertelt wat we moeten doen. Het gaat prima tot de weg onverhard wordt. Er rijdt een auto voor ons, dus misschien valt het allemaal wel mee. Waar de auto afslaat, rijden wij rechtdoor. In eerste instantie lijkt het best te gaan, er is niet veel hoogteverschil en er zitten geen grote gaten in de weg. We komen zelfs bij een dorpje en Google zegt dat we linksaf moeten slaan. De wegen blijven onverhard en inmiddels beginnen we ons toch wat ongemakkelijk te voelen. Het lijkt een grote steengroeve met veel wegen, waarbij je wegen moet zien als diezelfde zandvlakte maar dan met bandensporen. Even later kom ik er achter dat Google Maps de route blijkt aan te passen zonder waarschuwing, wanneer je per ongeluk verkeerd rijdt. Daar is het waarschijnlijk verkeerd gegaan. Na ruim een half uur ploeteren komen we langs een prachtig Byzantijns kapelletje. We besluiten hier te stoppen en even rond te kijken, het is tenslotte vakantie.
 

Spellen

Even later verandert de weg weer in asfalt en we komen in de bewoonde wereld. Het is inmiddels wel tijd om iets te eten en we rijden naar het kustplaatsje even verderop: Lamnia. Als je ooit van plan bent om hier je vakantie te vieren...niet doen. Een troosteloos gehucht met uitzicht op een gigantische fabriek. We nemen dus maar de oprit van de snelweg en gaan richting Glyfa. Google heeft er moeite mee en begint de plaatsnamen inmiddels voor ons te spellen, wat het niet makkelijker maakt. "Sla linksaf richting G-L-Y-F-A EN N-E-E-S P-A-G-A-S-E-S." Het gaat zo snel dat je hersens moeten overschakelen naar de turbo-modus om het nog enigszins te kunnen volgen. Daarbij komt nog dat je de afslag al bijna voorbij bent, voordat ze klaar is met spellen.
 

Steven Seagal

We vinden in Glyfa geen onderdak, maar wel heerlijk eten: tomatensalade, aubergine-fettadip en een paar patatjes. Er blijkt ook een ferry naar Evia te zijn, een goede tip voor de terugreis. Dan kunnen we misschien door Evia terug in plaats van via een snelweg en een steengroeve. We zetten dus nog even door en rijden naar Nees Pagases (wat onder Volos valt). Ons hotel heet Hotel To Giouly. Het is leuk, er werken aardige mensen en het heeft een mooi uitzicht. We lopen nog een rondje langs de boulevard en besluiten dan toch te eten vlakbij ons hotel. De ober lijkt sprekend op Steven Seagal (je weet wel van die actiefilms). We bestellen wat salade, souvlaki en pancetta en als afsluiter een Tsipouro, omdat iedereen dat doet 😁.

Geschreven door Hazenreizen