Het voorbereidende werk

Het was weer een vroegertje vandaag; om 02:30 opstaan, 03:00 naar Schiphol en om 06:15 vliegen.
We hebben al een tijdje niet meer op P6 geparkeerd en het gaat dan ook niet zo soepel. Na een rondje van de zaak komen we er toch en kunnen we met de koffers richting de incheckbalie. We zijn al blij dat we het allemaal gered hebben, want alleen al het invullen van de digitale formulieren voor de Spaanse overheid was een drama. Het formulier is het Engels en de datum moet achterste voren geschreven worden, er moest iets geüpload en je moest keuzes maken. Lastig dus, maar hopelijk hebben we het goed gedaan.
Wanneer we in de buurt van de incheckbalie komen, worden we tegen gehouden.
Jan laat een keer op zes zijn telefoon scannen, drukt diverse keren op 'Ja, ik wil een bagagelabel', maar alleen de allerlaatste keer is het succesvol. Hij wil ook graag een label voor de handbagage, maar het apparaat weigert stug. Op het display staat nog net niet: 'Zoek het even lekker zelf uit!'
We sluiten met onze bagage en één kofferlabel aan in de rij. Er zijn ongeveer 15 zelf-check-in kastjes voor je bagage, maar omdat niemand met die kastjes overweg kan, staat iedereen in de rij bij de twee bemande check-in balies. We laten onze papieren zien en alles blijkt te kloppen. Nu kan er niets meer misgaan, toch?
We nemen onze handbagage mee naar de douane en Amber wordt een beetje nerveus. Ze is altijd aan de beurt voor een grondige fouillering en daarnaast verwacht ze dat er stiekem iemand iets in haar bagage heeft gestopt. Ze heeft geluk, want ze komt foutloos door het scanapparaat en hoeft niet gefouilleerd te worden. Nu alleen haar handbagage nog. Het koffertje komt keurig onze kant op, maar haar handtas is een probleem. Ze moet hem open maken en met de grootste voorzichtigheid wordt er een doosje uit haar tas verwijderd. Met een speciaal sponsje wordt het doosje helemaal afgestoft en daarna wordt het geanalyseerd... Niks aan de hand...toch gewoon een pak speelkaarten zonder drugs of andere gevaarlijke stoffen. Opgelucht vervolgen we onze weg.
We verdoen onze tijd met het kopen van een flesje water, koffie drinken en een rondje door de drogist en dan is het al tijd om richting de gate te gaan. Het is flink druk en het boarden kost veel tijd, omdat ze van iedereen de papieren extra goed moeten controleren. Voordeel is dan wel dat je niet met z'n allen in de slurf in de file staat en zelfs in het gangpad in het vliegtuig valt de wachttijd nu mee. Spain here we come!
 

Aankomst op Alicante

Om 09:00 uur landen we op Alicante. Jan en Amber gaan eerst een toilet opzoeken en ik ga de koffer vast halen. Met de twee kleine trolleys volg ik de bordjes met de koffer, rechtdoor, nog een poosje rechtdoor, rechtsaf, linksaf, door een sluis, nog eens linksaf en nog eens linksaf... Het lijkt de avondvierdaagse wel. Ha, de bagagebanden komen in zicht en op het bord zie ik dat ik bij band 10 moet zijn. Ho, stop, eerst een controle of mijn Spaanse formulier wel goed is ingevuld. Daarna moet ik kiezen voor het linker of het rechter pad. Ik zie dat ik links moet aanhouden, want ik heb bij het uploaden van mijn QR code een probleempje gehad en nu moet ik de rij voor extra controle gaan staan. Daarna word ik nog getempt en dan mag ik naar mijn koffer. Dat tempen gaat trouwens zonder dat je het merkt, tijdens het lang lopen, dus dat valt reuze mee. De koffers zijn er snel en ook Jan en Amber zijn inmiddels gearriveerd. Weer een hindernis overwonnen, nu alleen de huurauto nog.

Goldcar
Ik bied aan om op de koffers te passen en Jan en Amber mogen de auto regelen. Van een afstandje sla ik ze gade en ik ben blij dat ik daar niet sta. Het duurt en duurt, ik ben bang dat Jan de auto op zijn naam laat schrijven. Voor mijn gevoel een paar uur later komen ze dan toch met de papieren mijn kant op. Het is gelukt en we zijn géén eigenaar geworden van een dikke Spaanse auto, maar we hebben er gewoon één gehuurd, zoals afgesproken. Het blijkt een mooie, zwarte auto te zijn die ruim is en vier wielen heeft en een stuur. Geweldig! Laten we maar gauw op pad gaan, want ik verga inmiddels van de honger.

De zon schijnt...soms
Het blijkt buiten aardig weer te zijn, het is bewolkt maar de temperatuur ligt een graad of tien hoger dan in Nederland en dat is aangenaam. De zon komt er zelfs af en doorheen.
Net voorbij Alicante zoeken we een plekje om te ontbijten, maar het is er razend druk. Er schijnt één of andere regatta te zijn en iedere parkeerplek is bezet. We houden het voor gezien en rijden snel verder richting Benidorm. Ik val aan op de laatste krentenbol en Amber zet haar tanden in een koek, zo kunnen we het nog wel even vol houden.
 

Benidorm

We parkeren de auto bij hotel Michel Angelo op de parkeerplaats, naast een opper bakstenen en zakken cement, want ze zitten volop in de verbouwing. Bij de receptie is niemand te zien, dus lopen we het centrum in om daar wat rond te kijken. Het is er doodstil en bijna alle winkels zitten dicht, maar het is dan ook zondagmorgen. We nemen een kopje koffie bij een klein tentje aan de haven, met een bijzonder vriendelijke ober. Ik vergeet Americano te bestellen en zo zitten we even later alle drie aan een espresso die ons waarschijnlijk de eerste tien uur nog wel wakker houdt. Even verderop repeteert het plaatselijke koor, of misschien zijn het wel wat vrijwilligers die gewoon graag een keer hardop zingen. Gelukkig is het Spaans en dat maakt alles weer goed.

Cerveceria La Casona
Na het bezichtigen van het kerkplein, waar vroeger een kasteel heeft gestaan, en gezellig geslenter langs de winkels strijken we neer bij Cerveceria La Casona in Calle Alameda, de hoofdstraat. We nemen allemaal een glas wijn en krijgen er een schaaltje bij met drie verschillende pinchos. Voor de lunch moeten we nog even wachten, want die is pas vanaf half twee. Natuurlijk gaan we voor het Menu del Dia. De ober begrijpt direct dat we alles willen proeven, dus beginnen we met drie verschillende voorgerechten: een gemengde salade, een Russische salade (die echt heerlijk is) en een tonijnsalade. Daarna krijgen we als hoofdgerecht zwaardvis, een soort Lamhaxe maar dan van varkensvlees én vegetarische paella. Het smaakt allemaal heerlijk en na nog een wijntje en een kop koffie rekenen we 35 euro af. Daar kun je toch niet zelf voor koken?

Kerst(ker)mis
Na de lunch kakken we aardig in en we besluiten terug te gaan naar het hotel om in te checken. Dat kan helaas pas vanaf 16:00 uur, dus nog maar een rondje lopen.
Na het inchecken houden we een kleine siësta en dan is het tijd om Amber te introduceren in het tapasstraatje. We lopen via het park en slaan daar linksaf over het plein bij het gemeentehuis, waar de kerstkermis is. We kijken even binnen bij het gemeentehuis naar het kerst tafereel en als we weer buiten komen, staat de muziek ineens op standje 10. Op het gemeentehuis telt een klok af, over drie minuten is het zover. Toch wel nieuwsgierig wachten we tot de laatste seconden aftellen. Drie, twee, een … hmm. Er volgt een soort kakafonie van heel korte stukjes van kerstliedjes met daarbij wat knipperende lampjes in Packman stijl. Nou ja, we weten in ieder geval wat er gebeurt na het aftellen.

Tapasstraatje
We gaan bij Saltoki zitten (bij Diego natuurlijk) en nemen wat tapas, om daarna alle voorbijgangers onder de loep te nemen. Het is er erg stil en de sfeer die altijd zo gezellig was ontbreekt een beetje vandaag. De vermoeidheid van zo’n enerverende dag eist zijn tol en we liggen allemaal vroeg in bed. Morgen gaat het vast beter.

Geschreven door Hazenreizen