Tossal de La Cala

Vandaag is alweer onze laatste echte dag in Benidorm, dus toch maar eens kijken bij Tossal de La Cala. We rijden met de auto die kant op en in een wirwar van kleine straatjes en eenrichtingverkeer zijn we het spoor al snel bijster. Met behulp van de navigatie gaat het beter, maar één keer verkeerd afslaan en je kunt gelijk drie kilometer omrijden. We parkeren dus onderaan de berg en geven dan in dat we lopend zijn ... hm ... misschien kunnen we dat uitzichtpunt ook wel vanaf hier bezichtigen. Zelfs vanaf hier is nog een flink eind lopen met alsmaar rechtsaf en linksaf slaan.
 

Villajoyosa

We hebben het al snel gezien en rijden door naar Villajoyosa, het dorp met de gekleurde huisjes. Ik heb het adres van de parkeergage ingevoerd, maar die kunnen we niet vinden. Wel de uitrit en de trap voor de voetgangers, maar geen inrit. We parkeren dus gewoon bij het strand en lopen dan naar de boulevard voor een ontbijtje. Op het strand is een ouder echtpaar bezig om een gordijn uit te spreiden dat als kleed moet dienst doen. Volgens mij zitten de haken er nog in.
We ontbijten voor ons doen heel duur bij La Caña Marinera en zigzaggen daarna door het dorp met zijn smalle steegjes, kleine gekleurde huizen en heel veel bloemen. Terug lopen we langs de rivier, waar de eenden zich prima vermaken in het water met grote hopen brood.
 

Orxeta

We rijden nu verder richting Orxeta via kleine weggetjes tussen de citrusboomgaarden door, zodat de lucht vervuld is van de heerlijke geur van citrusbloesem. We gaan steil omlaag, nemen scherpe bochten rijden tussen hoge rietpluimen door en langs bossen mimosa. Dan komen we op de CV770, die we al eerder hebben gereden. We slaan dus gewoon linksaf langs het stuwmeer en zien wel waar we terecht komen. Plotseling valt de navigatie uit en ik krijg hem niet meer aan de gang. Op dit stuk zijn gelukkig geen afslagen en we hebben nog een kaart 😊.
Op een rustig plekje krijgt Jan weer leven in de navigatie en nu rijden we via de CV775 naar Aigües.
 

Aigües zonder zonnebril

We drinken koffie bij een klein cafeetje, waar we ook van de toilet gebruik maken. Het is dat we al koffie hebben besteld, maar we weten zeker dat we hier niets hoeven te eten. Ik zal je een beschrijving van de toilet besparen, maar het is inderdaad vreselijk. We lopen nog een rondje om de kerk en ik mis mijn zonnebril enorm, nu het zonnetje zo stralend schijnt. O ja, dat wist je nog niet, maar gisteren ben ik mijn zonnebril kwijt geraakt. Je weet wel, die nieuwe, die speciaal op sterkte is gemaakt. Ik heb geen idee waar en wanneer, maar we hebben allebei de auto doorzocht en hij is echt verdwenen. Dat wordt een gevalletje voor de reisverzekering.
 

Busot

Na het rondje om de kerk stappen we weer in en rijden we richting Busot. Ik doe een greep in het vakje achter de navigatie om mijn pen te pakken en dan heb ik ineens mijn zonnebril weer gevonden! Wat zijn we toch een stel kneuzen! Maar ja, wel lekker dat hij weer terecht is.
In Busot starten we een wandelroute die naar een uitzichtpunt loopt en wanneer ik mijn arm op een balustrade legt om een foto te maken, geeft ik een gil. Ik ben gestoken door iets (waarschijnlijk een insect 😁) en dat doet flink zeer. Ik zuig op mijn onderarm in de hoop dat het zo minder wordt. (Volgens mij had je dit moeten zien, ik denk dat het er heel onnozel uit zag. Het zit een centimeter of twee onder de knokkel van mijn elleboog). Na een minuut of vijf wordt de pijn minder, zolang ik er niet aan kom tenminste. Het paadje bestaat wisselend uit traptreden en kiezels en we merken dat we dit nu ineens een 'Boele's paadje' noemen. Dat betekent zoveel als: echt een paadje voor Jan Boele, smal, steil en oneffen.
Na de wandeling nemen we een menu bij Restaurant Ca Tona. Het gaat weer in rap Spaans en dit keer krijgen we bouillon met in het midden van het bord een grote bal gehakt, heel smaakvol. Voor mij vier kroketjes, twee met kabeljauw en twee met spek. Als hoofdgerecht krijgt Jan kleine, gefrituurde visjes en voor mij is er een stoofpotje met konijn en kip. Het toetje is dit keer tiramisu.
Wanneer we in de auto stappen volgen we eerst nog even de bordjes die naar een grot verwijzen, maar die bewaren we toch maar voor een volgende keer.
 

De (ex)tolweg

Nu rijden we lekker naar huis voor een siësta. We nemen de route over de tolweg of liever gezegd de ex-tolweg, want ze hebben alle tolpoortjes gesloopt. We rijden dus de tolweg op en ineens zien we dat ze op dit gedeelte van de tolweg de poortjes nog niet hebben weggehaald. Jan rijdt zelfverzekerd op de slagboom af met het idee dat deze vanzelf zal opengaan wanneer hij dichtbij is. Nee dus. We blijven even staan om het poortje de tijd te geven te bedenken dat we geen tol meer hoeven te betalen, maar er gebeurt niks. Jan rijdt achteruit en dan ziet hij een ticket uit de tolpoort steken. Hij trekt hem eruit en ja, dit keer gaat de slagboom omhoog. We hoeven evengoed niet te betalen, want bij de afrit zijn de poortjes al wel gesloopt. Een beetje vreemd dus, maar wel grappig.
 

De laatste avond in Benidorm

's Avonds krijgen we toch wel weer trek en we sluiten de avond af in het tapasstraatje. Niet bij één van de vele tenten van Saltoki, maar bij de concurrent die helemaal aan het eind van het straatje zit. We bestellen hier paella met kip en chorizo. We zitten hier zo'n beetje op de kruising met drie drukke winkelstraten, dus er is van alles te zien. Hoogtepunt van de avond is wel een groep Engelsen die vrijgezellenavond gaat vieren. Ze zijn uiteraard allemaal heel bijzonder uitgedost, maar één van de jongens is een soort superman met alleen een kort broekje aan en een cape. Ik zit met mijn jas aan en een sjaal over mijn benen, dus hij zal het beslist niet warm hebben.
We nemen nog een laatste afzakkertje op ons balkon, want de fles moet leeg, en dan gaan we ons bed in.

Geschreven door Hazenreizen