Het is woensdag en vandaag kunnen we uitslapen, want het is eerste kerstdag en er staat niks op planning!
Jantien gaat op zoek naar een bakker die open is en komt terug met lekkere verse broodjes. We ontbijten op ons terras en maken de koelkast leeg, want de vakantie is bijna voorbij.
 

1e Kerstdag

We lopen naar de haven en verbazen ons over het aantal winkels dat open is. De meeste echt Spaanse winkeltjes zijn gesloten, maar veel toeristenwinkels zijn open. In de haven willen we een boottocht boeken, maar het kantoor is gesloten van 26 november tot 26 december. Annemarie probeert van alles te vinden op internet, maar de enige optie is een dag fietshuur en dat zien we niet zitten. Wel vinden we een heel klein steegje die je naar het strand leidt.
 

Portier spelen

We brengen de dag door met koffie drinken en het zoeken naar een restaurant voor de lunch. Uiteindelijk opper ik om Andaluz te proberen. Het blijkt helemaal aan de andere kant van Benidorm te liggen, maar we proberen het toch, want alles is vol of dicht. Net als Andaluz dus, die is ook dicht. Onze trek is inmiddels behoorlijk toegenomen en we nemen genoegen met een restaurant in de buurt, waar we buiten in de schaduw zitten. Het kan net qua temperatuur, want het is een graad of vijftien. De bediening is gezellig en het eten smaakt heerlijk. Vooraf krijgen we een heerlijke salade met gerookte zalm, avocado, garnalen, ham en nog veel meer. De tweede gang kiezen we allemaal iets anders dat varieert van paella en zalmbrood inktvis in eigen inkt.
Het restaurant heeft veel reserveringen en binnen korte tijd is het binnen vol. Een van de gasten wil perse dat de deur dicht blijft, niet bijna maar helemaal. De ober moet nu telkens een hand vrij houden om de deur open te kunnen doen voor de bediening op het terras. Ik offer me graag op als portier en ‘vergeet’ dan steeds om de deur weer achter hem dicht te doen. De baas zelf sluit de deur ook telkens net niet en het wordt een soort sport. Top entertainment dus. Bij het afrekenen hoeft Annemarie alle extra's die we hebben gehad niet te betalen, als dank voor onze ‘hulp’.
 

Verjaardag vieren

's Avonds maar weer naar de ‘zoon’ van Gert voor een drankje en een hapje. We willen nu wel eens weten hoe oud hij is en proberen het te vragen. De arme man begrijpt er niks van, dus wijs ik op Gert en zeg dat hij 57 is. De man begint te glunderen en gaat snel naar binnen. We voelen dat het mis gaat en inderdaad: even later komt hij naar buiten met een stuk gebak met een brandend sterretje en zingt hij Happy Birthday. Gert voelt zich opgelaten en weigert het gebak op te eten, dus offeren we ons allemaal op en delen het eerlijk. We durven niet meer uit te leggen dat het een vergissing is. Jan Boele dringt nog even aan op de leeftijd en dan begrijpt hij het, hij is 43. Veertien jaar jonger dan Gert dus, dat hadden we niet verwacht (behalve Jan Boele).
Het is wat stil in dit straatje dus verhuizen we nog een keer naar het tapasstraatje voor de volgende ronde en dan gaan we weer terug naar het appartement, waar we de laatste restjes drank opmaken.

Geschreven door Hazenreizen