Gelukkig zijn we vandaag vroeg wakker, omdat de klok een uur terug gezet is. Ik zeg gelukkig, omdat we tegenover een grote kerk slapen op de vijfde etage. Dat is zo ongeveer gelijk met de klokketoren. Om tien voor half acht schrikken we op van een oorverdovend klokgelui en we zijn niet de enigen, ook de vogels die aandachtig hun veren aan het oppoetsen waren vliegen geschrokken op.
Zo, nu we allemaal wakker zijn kunnen we het hotel onder de loup nemen. We zitten dus vijf hoog en we namen gisteren de lift. Het is zo’n lift met aan de binnenkant extra deurtjes die eerst dichtgaan en daarna ga je omhoog (of naar beneden). Zo gaat het normaal gesproken. Bij deze lift is het zo dat zodra de ene deur achter je dichtvalt, schiet je omhoog en ondertussen gaan de binnendeurtjes nog een keertje dicht. Het schiet zijn hele doel voorbij, maar het is wel spectaculair!
De kamer oogt op het eerste gezicht als een rechthoekige kamer, maar de wanden staan geen van alle loodrecht op elkaar. Op de vloer liggen rechthoekige tegels die dus ook nergens evenwijdig met de muur lopen. Het bed staat met het hoofdeind tegen de muur, zodat de tegels schuin onder het bed weglopen, waardoor ik de neiging moet onderdrukken om het bed te verschuiven zodat het wel evenwijdig loopt aan de voegen. Het plafond is voorzien van een mooie sierlijst, maar in het midden van het plafond heeft een creatieve geest een langwerpig, groen panneel gemaakt, eveneens met een sierrand. Je begrijpt het al, dit paneel loopt dus ook aan geen enkele kant evenwijdig met de muur. Waarom ze niet voor een rond paneel en zeil op de vloer hebben gekozen weet ik niet.
Dan de badkamer. Er is een steun voor de douche, maar wanneer ik douche ophang, hangt de douchekop slap naar beneden. Ik probeer de schroef aan te draaien met mijn nagelvijl en daarna met mijn pincet, maar het mag niet baten. Nu ben ik niet voor één gat te vangen en ik heb nu eenmaal in mijn hoofd dat ik wil douchen onder een douchekop die ik niet hoef vast te houden. Dat is ook helemaal niet makkelijk wanneer je je haar wilt wassen. Ik vind een paar wattenstaafjes in het pakketje met sanitaire spulletjes uit het hotel in Kalambaka. Ik probeer hiermee de douchekop vast te zetten, maar tevergeefs. Nu probeer ik om er een soort steuntje van te maken die de douchekop tegenhoudt. Dat lukt ook niet. In het pakketje vind ik ook een kartonnen nagelvijltje Ik breek de vijl in stukjes en duw die stukjes aan de zijkant van het scharnierpunt van de douchekop… ja, dat helpt. Nu snel douchen voordat de vijltjes doorweekt zijn en het begeven.
Het ontbijtbuffet is op de eerste etage en we verheugen ons al op de diverse lekkernijen. We zien verschillende soorten cake, yoghurt en honing. Daar beginnen we mee. Het is misschien een krinkel van mij, maar ik vind chocoladecake in combinatie met Griekse yoghurt en honing echt heerlijk! Dat heb ik overgehouden aan een hotel op Karpathos, waar ze iedere ochtend een versgebakken chocoladecake hadden.
De cake lijkt van gisteren, maar samen met de yoghurt gaat het best. Nu proberen we de pancakes, maar die zijn koud en stug. Een stukje bladerdeegpie dan? Ook van gisteren. Een gekookt ei is altijd goed, toch? Koud en blauw, waarschijnlijk ook van gisteren net zoals de koude knakworstjes en eigenlijk alles wat hier op het buffet ligt. Zo teleurstellend ☹. Ach we blijven hier maar één nachtje, dus dat scheelt.
Wanneer we willen vertrekken, zien we dat onze auto lekker ingesloten is door twee andere auto’s. Ze staan bijna bumper aan bumper. Ik sta als een soort verkeersagent op de straat en geef Jan aanwijzingen hoever hij naar achteren en naar voren kan. Tot mijn verbazing is het met drie keer steken gebeurd. Nu kunnen we op weg naar Parea. Gisteren heeft Jan nog wel een mailtje gekregen van de host dat het appartement dat we hadden uitgekozen geen warm water heeft en dat we daarom een vervangend appartement krijgen. We zullen wel zien.
Vandaag gaan we via de snelweg in één keer door naar de eindbestemming, want deze regio is erg druk en daar wil je niet tussen rijden met je huurauto. We komen in Parea en daar voer ik het adres in van het appartement. Nog vijf kilometer! Ik wist niet dat Parea zo groot was! We rijden door het stadje en daarna rijden we het stadje weer uit, nog iets verder en nog een stukje en dan rechtsaf tot het strand en linkaf langs de kust en dan links een doodlopend straatje in. Nu wordt het een soort escapespel, want aan de hand van foto’s moeten we ons appartement vinden. Eerst zien we foto van het gebouw, waar ons appartement met rode stift omcirkeld is. Ja, die hebben we gevonden! Nu volgt een foto van de toegangsdeur van het complex en de code die we moeten gebruiken. Dat lukt ook! Dan zien we een foto van de deur van het appartement, ja dat klopt, die zien wij ook in het echt. Als laatste een foto van het sleutelkastje met een code. Dat is minder simpel dan het er uit ziet. Eerst zijn we een poos aan het klunzen voordat dat stomme kastje open gaat, maar uiteindelijk lukt het. Dan steek ik de vreemde, platte sleutel in het grote slot en begin te draaien. Voor ik het weet steekt de sleutel schuin in het slot en is er geen beweging meer in de krijgen. Ik kan er niet meer aan draaien, maar ik krijg hem ook niet recht en verder erin of eruit wil ook niet, hij zit muurvast. Jan probeert nog wat en daarna ik weer, nu ben ik minder voorzichtig en dat helpt. De sleutel komt vrij en is nog heel en recht. We klunzen nog wat en dan bel ik de host. We begrijpen elkaar totaal niet en de lijn is slecht en ik word zo chagerijnig van haar dat ik de verbinding verbreek. Jan heeft intussen de deur open en we lopen blij verrast het appartement in. Het is ruim, heeft een mooi balkon en twee slaapkamers… die nog niet schoon zijn. Op dat moment word ik gebeld, het is de host. Ze heeft inmiddels door wie ik ben, maar ik ben nog veel te vroeg! Het is pas elf uur en het appartement mag ik pas om twee uur betrekken. Oeps! Ik vertel niet dat ik inmiddels binnen maar, maar we sluiten de boel weer af en rijden nog eens naar het appartement dat we in eerste instantie geboekt hadden.
Dit gebouw ligt een eind van zee af en ook nog een eind van het centrum. Bovendien is het hier druk en lawaaiig. Toch geen slechte deal dus, om te wisselen. We rijden weer terug en lopen het autovrije straatje in bij ons appartement om daar iets te eten. Het is er gezellig druk, want de Grieken hebben allemaal een lang weekend vrij in verband met ochie-dag. We nemen plaats op vrolijke gele stoeltjes en bestellen biera me meze, bier met hapjes dus. Eén keer? Nee, twee keer. De man gaat weg en komt even later terug met twee borden met puntjes kaas en plakjes ham. Ze hebben ook rolletjes van ham en kaas, de ene keer met kaas buiten en de andere keer met de ham buiten, zodat het anders lijkt. Het is een zware teleurstelling, maar ik kan er nog wel een kat blij mee maken.Ik ga binnen informeren wat er mis is gegaan en ze verklaart dat ik een schotel heb besteld voor bij mijn bier, dat is anders dan een schotel voor bij mijn tsipouro. Zij vinden dus dat je bij bier ham en kaas hoort te eten. Nu begrijpen we waarom er niemand bier dronk op het terras en iedereen aan de tsipouro zat. Mijn Grieks is duidelijk nog niet goed genoeg 😊.
We komen op twee uur bij het appartement, maar de dames zijn net gearriveerd en moeten het appartement nog schoonmaken. ‘Hooguit 20 twintig minuten!’, zegt ze. Een half uur later gaan we terug en de dames zijn net klaar, goede timing dus 😊. Nu kunnen we ons installeren. Omdat het nog zo vroeg is rijden we nog een rondje in de omgeving en komen uit in Nea Mychaniona. Daar drinken we koffie met loukomades op een gezellig terrasje dat uitkijkt over de haven.
Weer thuis kijken we een stukje van de herhaling van de kwalificatie van de GP van Mexico en dan gaan we een adresje zoeken waar we kunnen eten. We belanden bij een tentje aan het eind van de boulevard en bestellen zwaardvis, salade en pikilia. Ook dit is een beetje een teleurstelling, de pikilia is een schotel met allerlei smeersels. We zijn duidelijk verwend de laatste weken en we besluiten lekker naar het appartement te gaan. Daar hebben we een grote bank en het is er lekker warm.

Geschreven door Hazenreizen