Voor het ontbijt maak ik vandaag een fruitsalade van appel, peer en kiwi. Samen een flinke schep Griekse yoghurt een goed begin van de dag. De schillen van het fruit bewaar ik in een plastic zak voor mijn paard. Na het ontbijt stuur ik eerst een whatsappje naar Annemarie, om haar te feliciteren met haar verjaardag, want vandaag is ze 65 geworden!

Tegen tienen rijden we het smalle weggetje in dat naar ons paard leidt (en naar Maria en naar Huize Takos). We parkeren de auto langs de weg en ik buig voorover om de zak met brood en de zak met fruitafval te pakken... Helaas. De plastic zakken staan waarschijnlijk nog op tafel, dus zullen we het vanmiddag nog eens moeten proberen.

We rijden verder naar Milies en parkeren niet bij het station, maar boven in Milies bij de kerk. Dat scheelt een aanzienlijke hoeveelheid traptreden. Het is nog stil en we beperken ons tot een rondje om de oude kerk, omdat de andere straatjes toch wel erg steil zijn.
Na Milies rijden we verder naar Neochori. Daar parkeren we de auto wel net buiten het dorp en vandaar lopen we naar boven om even door het dorp te dwalen. Het dorpsplein nodigt niet echt uit voor een kop koffie, dus lopen we terug naar de auto en pakken het terrasje dat tegenover de parkeerplaats ligt. De koffie bestaat uit een soort warme frappe met een plakje opgerolde cake met chocoladevulling. Het is een flinke mok vol, dus we kunnen even vooruit. Op het terras krijgen we onmiddellijk de aandacht van een grote hond, die even zijn neus tegen mijn hand duwt als ik vergeet het te aaien. Hij komt zo te zien niets te kort, want hij lijkt aardig over zijn streefgewicht heen te zitten.
Wanneer ik naar de toilet ga, valt het me op dat de houten deur precies langs de toiletpot past. Pas als ik de deur weer sluit zie ik dat ze een stukje uit de deur hebben gezaagd om dit voor elkaar te krijgen. Tja, dat is ook een oplossing.

We rijden nu terug en slaan dan af richting Siki. We zijn al eens bij het klooster van Siki geweest, maar vorig jaar waren ze een nieuw klooster aan het bouwen en we zijn wel benieuwd hoe het daarmee staat. We rijden de oprijlaan op en het lijkt alsof er niet veel gebeurd is in de tussentijd. Het nieuwe klooster is nog steeds een bouwput, dus misschien is het geld op. We maken wat foto's van de tuin en dan gaat de poort van het oude klooster open. Ik vraag of ze gesloten zijn, maar we mogen binnen komen om rond te kijken. Alhoewel we dit klooster al eerder hebben bezocht, gaan we toch weer naar binnen. Een vrouw die goed Duits spreekt opent de deur van het oude kerkje voor ons, zodat we binnen rond kunnen kijken. Het is een heel klein kerkje, maar wel prachtig versierd met geschilderd houtsnijwerk. Van de muren is geen plekje wit gelaten, alles is beschilderd met religieuze afbeeldingen waar ik de betekenis niet van ken. Als we uitgekeken zijn, nodigt de vrouw ons uit voor een kopje koffie. Ze verdwijnt naar binnen en een krolse kater houdt ons gezelschap. We praten een tijdje met de vrouw, die jaren in Duitsland heeft gewoond en zelfs nu nog af en toe in Duitsland woont. Ze wijst naar de zee en vertelt ons dat het Egeïsche zee is met even verderop de eilanden Skiathos, Skopelos en Alonnissos. Als het donker is kun je de lichtjes op de eilanden vanaf het klooster zien.
Wanneer we een kleine gift aan de kerk willen doen, neemt ze ons weer mee naar het 'voorportaal' van het kerkje. Ze adviseert ons twee kaarsen aan te steken, maar dan vraagt ze of we kinderen hebben. 'Ja, twee.', antwoord ik. Dan moet ik vier kaarsjes aansteken, zegt ze. 'Vier?', vraag ik voor alle zekerheid. 'Of hebben jullie ook kleinkinderen?' 'Ja, ook twee', antwoord ik. Voordat ze kan zeggen dat ik dan maar zes kaarsjes aan moet steken, zeg ik dat twee kaarsjes voldoende is voor de hele familie. Vanavond zal ze voor ons allemaal de kaarsjes nog eens aansteken tijdens het gebed.

Het is inmiddels 32 graden en we vervolgen onze weg naar Siki, waar we een klein rondje lopen. Het is toch wel warm om nu in dorpje rond te lopen. We besluiten om terug te gaan naar Kala Nera. Onderweg proberen we nog een afslag te nemen naar een meer dat we nog nooit hebben kunnen vinden, maar we hebben al gauw geen idee meer waar we naartoe moeten en de weg wordt steeds slechter, dus ook wordt hem niet. Gewoon terug naar huis en lunchen, dat is een beter plan.

Na de lunch (spaghetti en salade) en het ritueel van siësta en zonnebedje, gaan we weer wandelen. We slaan nu bij ons appartement rechtsaf richting het haventje waar we aan het begin van de vakantie met de auto zijn geweest. We lopen de straat uit tot restaurant Podia en steken daar met een pad een rivierbedding door. Dan lopen we door een olijfboomgaard naar het strand en het haventje blijkt maar honderd meter verder te liggen. We lopen slingerend door de boomgaard weer terug en dan blijkt (volgens de app van Jan) dat we al met al toch best veel gelopen hebben vandaag. Mijn conditie gaat iedere dag vooruit.

's Avonds eten we Beef Pagasitikos met groene bonen. Beef Pagasitikos blijkt een uitgeholde aubergine, gevuld met runvlees en gegratineerd met kaas. We bestellen trouwens altijd maar één portie, dus één voorgerecht en één hoofdgerecht of zoals nu één hoofdgerecht en één bijgerecht. Daarna zitten we helemaal vol. We krijgen wel iedere avond een ijsje na en een kopje espresso, maar dat kan er dan nog net bij.
Het wordt trouwens een vroegertje vandaag, we liggen al om half tien op bed.

Geschreven door Hazenreizen