Wanneer gaan we?

Vanaf een uur of vijf zit ik al klaar met de koffers, te wachten tot Jan thuis komt. Of ik niet even iets eten wil, vraagt hij.
Even later zitten we in de auto op weg naar het Ibis hotel in Badhoevedorp. We hebben daar een park-sleep-fly arrangement geboekt, je parkeert je auto, gaat slapen en de volgende dag word je met de shuttlebus gratis naar Schiphol gebracht terwijl je auto daar op het parkeerterrein blijft staan. Na je vakantie stap je gewoon weer op de shuttlebus en haal je je auto weer op. Een prima oplossing wanneer je even niet weggebracht kan worden.

In de auto halen Jan en ik herinneringen op aan vorige keren dat we de dag van tevoren in een hotel gingen slapen. Er was er niet één bij die vlekkeloos verliep.

• Eén keer ging er helemaal geen shuttlebus op het tijdstip dat wij op de luchthaven moesten zijn,
• één keer hadden ze onverwacht de snelweg afgesloten en was er geen omleiding (in Duitsland) navigatie hadden we toen ook nog niet en het was aardedonker daar.
• Een andere keer lagen onze vliegtickets klaar op Schiphol, terwijl wij in Düsseldorf op de luchthaven stonden
• en één keer waren er heiwerkzaamheden ’s nachts, waardoor we geen oog dicht deden.

Wat zou er deze keer fout gaan?, denk je dan.
Bij de receptie blijken we te worden verwacht, is de betaling binnen en weten ze van ons parkeerarrangement. Dat is een hele opluchting. We worden even gewezen op de vertrektijden van de shuttlebus: acht minuten over half … ieder uur. Aangezien we om half zes op Schiphol moeten zijn, komen we dus of 35 minuten te vroeg of 25 minuten te laat. Dan maar te vroeg, dat is veiliger.

Op de vierde etage kunnen we dineren, maar als we boven komen blijk je te kunnen kiezen tussen hamburgers en pizza. Daar heb ik niet zo’n zin in, want dan zit je verder de hele avond op je hotelkamer. We googelen wat en besluiten naar De Schuilhoeve te lopen. Gelukkig loopt er een fietspad over en onder alle snelwegen door en even later staan we in een groot gebouw van Corendon. Natuurlijk kunnen we komen eten, maar de volgende shift is om half negen en het is nu tien minuten voor acht. Dat duurt nog veertig minuten en we hebben inmiddels behoorlijk trek gekregen. Terug dus naar het hotel voor een hamburger.
We zijn weer op de vierde etage en besluiten niet eerst te bestellen aan de corner, maar door te lopen naar het restaurant en eerst een plekje te zoeken. In het restaurant blijken alle tafels bezet. Twee tafels zijn bezet met mensen die uit een piepschuim bakje eten en alle andere tafels staan vol met afval: papieren tassen, plastic bekers, lege flessen, piepschuim bakjes en verfrommelde servetten. Nope! Hier ga ik echt niet eten! Jan oppert nog om iets te bestellen en het dan buiten op het terras op te eten, maar ik zie al voor me hoe het er in de keuken aan toe gaat wanneer je er zo een zooi van maakt in je restaurant. Ons humeur wordt er niet echt beter op, maar ik googel nog even verder en we doen een nieuwe poging: …Later aan het water.

Dit keer nemen we de auto mee en rijden langs Corendon om een weg verder rechtsaf te slaan. Het is een stukje door het ‘centrum’ en na een minuut of tien wachten voor een rood verkeerslicht, rijden we toch maar gewoon door om langs het kanaal te parkeren. We worden vriendelijk ontvangen en het restaurant blijkt heel gezellig ingericht met dikke houten balken, veel schilderijen van ‘Dikke dames’ en allemaal hoekjes met zitjes.
We beginnen maar vast met brood en een fles wijn en als hoofdgerecht krijgen we een Plate van de Chef met verschillende stukken vis en vlees. We drinken één glas wijn en nemen de rest mee voor op het terras bij ons hotel.

Het hotel heeft een nette badkamer en prima bedden en om een uur of elf rollen we voldaan ons bed in met de wekker op 04:20. (Gelukkig zet Jan ook zijn wekker, want die van mij doet het om een of andere vage reden niet meer).

Geschreven door Hazenreizen