Vanmorgen gaan we met de bus van 9.00 uur naar Mylopotamos. Nou ja, ongeveer dan. De bus rijdt alleen over de hoofdweg en zet ons af in niemandsland tussen Aloizianika en Karvounades, ongeveer 3 kilometer ten oosten van Mylopotamos. We beginnen enthousiast te lopen, ondanks het feit dat het (zo vroeg al) 30 graden is. De weg wordt omzoomd door grote naaldbomen en het is er vergeven van de spinnen. We hebben nog geen auto gezien en vrezen dat we een grote vergissing hebben begaan. Ineens horen we het geluid van een naderende auto, we draaien bij en steken onze hand op. Even lijkt het er op dat de chauffeur van de pick-up vrolijk terug zwaait, maar dan stopt hij toch. We mogen instappen en hij brengt ons naar Mylopotamos. Hij zet ons af bij een gezellige taverne met een lommerrijk terras en adviseert ons om daar te pauzeren. We bedanken hem vriendelijk en zodra hij wegrijdt lopen we het terras voorbij. Ik ben namelijk vergeten te pinnen en wanneer ik het geld voor terugweg apart leg, heb ik nog precies 8 euro over om de dag door te komen.
We lopen door het plaatsje dat zo uit een sprookjesboek lijkt te komen en gaan op zoek naar de waterval. Een trappetje leidt ons naar beneden, tussen grote oleanders en vijgen door. Helaas is de waterval drooggevallen doordat het afgelopen winter bijna niet heeft geregend, maar in het kleine meertje leeft van alles: krabbetjes, schildpadden, grote (goud)vissen, libellen ... Als we eindelijk uitgekeken zijn, lopen we verder naar de watermolens. Een spin doet ons twijfelen, maar we zetten toch nog even door. Even later komen we bij een mooie tuin met een soort taverne. Een vrouw gaat onmiddellijk de sleutel van de watermolen pakken en neemt ons mee naar beneden om ons alles te laten zien. Ze vertelt van alles over de molen en wijst ons daarna het pad naar de overige molens. De tuin is prachtig en het pad loopt door een soort Amazonegebied. Wanneer we een flink stuk hebben gelopen komen we weer bij een pad met spinnen en keren we om. Die molens zijn vast heel mooi, maar deze was misschien toch wel mooi genoeg. Op de terugweg komen we een echtpaar tegen dat het appartement boven ons bewoond. Ze vragen hoe we hier terecht zijn gekomen en hoe we van plan zijn terug te gaan. We vertellen dat de bus om 13.10 weer vertrekt vanaf het kruispunt drie kilometer verderop. Daarop bieden ze aan om ons mee te nemen wanneer ze ons toevallig zien lopen. Wij maken gretig gebruik van dat aanbod en gaan terug naar het dorp voor een freddo espresso en een wafel met ijs, we hoeven nu geen geld voor de bus meer apart te houden.
Wanneer we genoeg rond gelopen hebben, gaan we richting de parkeerplaats om te kijken of het echtpaar nog in Mylopotamos is. We herkennen hun auto en nemen nog even een paar slokken water voordat we (heel langzaam) terug gaan lopen. Net op dat moment komen ze naar de auto toe lopen. Ze vertellen dat ze eigenlijk nog even bijzet klooster van Myrtidiotissas willen kijken en of we misschien mee willen. Nou dat willen we wel!
Het klooster is erg mooi en indrukwekkend, van ons laatste geld branden we een kaarsje voor onze (o)pa's en oma's en daarna stappen we weer in. We weten inmiddels dat het echtpaar John en Agnes heet. Agnes vertelt dat ze vandaag uitgebreid hadden willen lunchen en of we dat een probleem vinden. Ik zeg dat het geen probleem is, wanneer ze de lunch kunnen voorschieten omdat ik blut ben. Zo gezegd zo gedaan. Agnes wil dan wel in Avlemonas lunchen, wat aan de andere kant van het eiland ligt. Leuk, zeg ik, daar zijn we ook nog niet geweest.
Met mijn hulp (ik heb tenslotte een fantastisch gedetailleerde wegenkaart) rijden we tien kilometer om (of misschien 5, maar het voelt voor mij als 10), maar we komen toch in Avlemonas. De taverne waar Agnes het over had is echt super, niet toeristisch en heerlijk eten. We nemen sardines, Griekse salade, melizana en een soort tomatenkoekjes. We kletsen over van alles en nog wat en om een uur of vijf stappen we weer in de auto. Ze laten ons ook nog even Avlemonas zelf zien. Het is een toeristenplaats die geen authentieke gebouwen heeft, maar het is er heel erg leuk. De plaats is architectonisch erg mooi opgezet en heeft langs de lagune plateautjes die met trappetjes te bereiken zijn. Mijn fototoestel heeft inmiddels de geest gegeven, omdat ik vergeten ben de accu op te laden, maar dat mag de pret niet drukken. Na Avlemonas stoppen we bij Limni Beach voor een verkoelende duik. Amber en ik hebben wel een bikinitop aan, maar geen bikinibroek. Gekleed in onderbroek en bikinitop trekken we ons nergens iets van aan en zoeken de heerlijke verkoeling van de zee op.
Wanneer we om 19.00 uur weer thuis zijn, wacht ons een grote verrassing. Een spin heeft zijn toevlucht gezocht bij de voordeur van ons appartement. Ik haal weer de eigenaresse erbij en ik vertel haar dat er een kleine spin bij de deur zit en of ze die kan weghalen. Geen probleem, zegt ze lachend, waar zit dat monster? Ik wijs haar de weg en dan geeft ze toe dat deze wel iets groter is dan 'een kleine spin'. Toch haalt ze hem keurig voor ons weg. Voor jullie beeldvorming: het is een soort rioolspin, maar dan drie keer zo groot.
Maar genoeg gekletst, ik ga nu even pinnen om de buren af te betalen.

We eten laat vandaag en kiezen weer voor Thea Thalassa, de pizzeria. Het is er zo druk dat we zeker een kwartier tot een half uur moeten wachten voor we aan tafel kunnen. We kiezen voor een pizza traditionele met feta, olijven, verse tomaat, ui, mozzarella en oregano. Één pizza is genoeg voor ons beide en terwijl het restaurant langzaam leeg loopt, genieten wij nog even van deze avond.

Geschreven door Hazenreizen