Gisteren heb ik mijn bed wat verbouwd, of liever gezegd: heeft Jan mijn bed wat verbouwd. Kussens onder de matras aan het hoofdeind zorgen ervoor dat ik wat meer rechtop lig en makkelijker kan adem halen. Een soort dekbedje onder mijn onderlaken zorgt ervoor dat mijn matras iets comfortabeler ligt. Vannacht ging het slapen al veel beter, totdat de blaflijn geactiveerd werd. Ik ben gek op beesten en vooral op honden, maar nu kwamen er na een uurtje toch wat verwensingen in me op.
Al met al toch best een redelijke nacht gehad en na het ontbijt lopen we wat op en neer door het dorp. Gelukkig is alles hier 'gelijkvloers', dus geen trapstraatjes en klimmen of dalen. Tegen een uur of elf vleien we ons weer neer op een strandbedje met een boekje en koffie. De zee is nog steeds behoorlijk ruig en wanneer het zeewater om ons bedje begint tespoelen, kiezen we toch voor ander plekje.
We rijden een rondje door de bergdorpjes Milies, Vizitsa en Pinakates. We stappen bij het station van Milies uit om even rond te kijken, maar de trein is er niet. Volgens mijn Griekse kennis zou de trein op zaterdag en zondag rijden, dus proberen we het dan nog eens.
In Vizitsa stoppen we bij het klooster midden in het dorp en kopen bij de Byzantijnse kiosk een doosje zoetigheid. We lopen nog een paar meter verder, maar dan hou ik het weer voor gezien.
Voorbij Pinakates is nog een uitzichtpunt met een picknickbank waar we even stoppen en dan rijden we weer terug naar Kala Nera voor de lunch. Dit keer kiezen we voor een Chef's Salade met sla, kaas, ham, eieren, tomaat en komkommer. Goed voor de broodnodige vitaminen. Het eten waait bijna van je bord, want er staat een windkracht vier. Gelukkig wel met een temperatuur van 26 graden, dus blijft het lekker om buiten te zijn.

Na de siësta vul ik het ligbad met heet water en verse eucalyptusbladeren, die ik vanmorgen heb geplukt. Er zit geen stop bij het bad, maar met mijn hak in de afvoer kan ik toch nog lang genoeg van dit heilzame water genieten.

Inmiddels kan ik boek twee afstrepen: Hersenspoeling van John Wainwright, 188 pagina's over één verhoor. Wel een intrigerend verhaal.

Vanavond eten we bij Pagasitikos gegrilde groenten als voorgerecht en daarna krijgen we van Kostas rundvlees met bonen. Weer zo'n heerlijk gerecht dat uren heeft staan pruttelen. Als we klaar zijn met eten komt er een poes bij me op schoot zitten, die na een tijdje treeën en spinnen zichzelf oprolt en als een klein bolletje in mijn arm in slaap valt. De beesten zijn hier allemaal zo ontzettend lief, je zou ze bijna meenemen naar huis.

We lopen weer naar het appartement als ik het gevoel krijg dat ik gestalkt word. Ik blijf staan en draai me om. Twee meter achter me loopt een grote, jonge hond, die ook blijft staan nu. Wanneer ik door mijn knieën ga en tegen hem begin te praten komt hij snel naar me toe en duwt hij zijn kop onder mijn arm. Zo zitten we een poosje te knuffelen. Als we weer doorlopen volgt hij ons op gepaste afstand en vlak voor ons appartement slaat hij ineens linksaf en vervolgt zijn eigen weg. Welterusten jongen en tot morgen.

Geschreven door Hazenreizen