Naamdag

Gisteren zei Kathy dat vandaag een feestdag is met zoetigheid. We wisten niet wat voor feestdag, maar ineens bedacht ik dat het misschien een naamdag was. We zoeken het op en inderdaad; vandaag is het de naamdag van Minas. We kennen wel wat Minassen; de vrolijke Minas, Minas Pavlakos die we Pavlos noemen en Minas de schoenverkoper die zo mooi kan dansen.
Koffie
De vrolijke Minas zit al binnen, dus we kunnen hem gelijk feliciteren. We hebben een kleine chocolade Sinterklaas voor hem meegenomen. Even later loopt Kathy ermee, maar we weten niet precies wat er gebeurd is. Waarschijnlijk heeft ze het zichzelf gewoon toegeëigend haha.
Bij de koffie krijgen we een grote bonbon, gevuld met karamel en een kers. Hij smaakt veel lekkerder dan ik had verwacht. Daarna krijgen we nog een soort dubbele digestive met chocola en dan nog vers gebakken loukomades. Eigenlijk wil Kathy ook nog dat we wat loukomades meenemen, maar dat weten we te voorkomen.
Als Takis binnenkomt, gaat hij naast ons zitten. Hij vraagt iets aan ons in het Engels, maar ik kan het niet verstaan. Het is erg rumoerig in het café, want iedereen zit binnen. Buiten is het fris en staat een stevige wind. Kathy komt bij ons staan om als tolk te dienen en het blijkt dat Takis alleen maar onzin te vertellen heeft. Hij vindt het heerlijk om mensen in de maling te nemen, maar wij doen daar graag aan mee.
Als hij even stil is, zeg ik tegen Kathy in het Grieks dat we gisteren Dinos hebben gezien en dat hij twee grote vissen heeft gevangen. Ze lacht om mijn Griekse gebrabbel, maar vertelt daarna wel aan iedereen dat Dinos twee grote vissen heeft gevangen. Het is net zo’n wandelend nieuwsblad 😊.
 

Schoenen

Na de koffie feliciteren we Minas Pavlakos, die buiten zit, en Minas van de schoenenwinkel. Daarna lopen we door naar de schoenmaker, die achter Manos Plaza zit. Ik laat de hakken van mijn laarsjes vervangen (of eigenlijk van de laarsjes van Amber) en hij zegt dat ik er op kan wachten, want hij is snel. Intussen loop ik in de winkel rond en zie een paar leuke ecru laarsjes, die passen precies bij mijn gebreide jurk! Ze zijn flink afgeprijsd en voor 40 euro heb ik een paar nieuwe laarzen én nieuwe hakken onder mijn andere laarzen. Hij heeft de laarsjes ook nog behandeld met een speciale spray, zodat alle beschadigingen weggewerkt zijn. Wat een topper!
 

Koffie en lunch

We lopen terug naar Nuevo, een koffiebar met uitzicht op de boulevard, daar hebben we een afspraak met Christiana. Christiana is onze contactpersoon van het appartement. Ze blijkt uit Duitsland te komen, maar heeft haar leven daar ingeruild voor een leven ‘onder de zon’. We kletsen even over onze ervaringen met Karpathos en over het appartement en ze geeft ons nog wat tips.

Na de koffie gaan we naar huis om het blog te schrijven en om te lunchen. Terwijl ik het blog schrijf (op het balkon, want de wind is weer gaan liggen) komt er een vlinder op mijn hoofd zitten. Als Jan een foto wil maken, vliegt hij weg. Vlak daarna landt hij weer op mijn hoofd en daar blijft hij lekker zitten. Een heel bijzondere ervaring moet ik zeggen.

Voor de lunch bak ik de worstjes van de slager, plakken ontbijtspek, roereieren en bonen in tomatensaus. Een lekker stevige lunch, want we gaan zo wandelen.
 

Wandeling KA2

Jan heeft de wandeling opgezocht op zijn telefoon en vlakbij de plezierhaven vinden we het eerste wegwijs bordje. We volgen de pijl en moeten volgens de telefoon daarna linksaf slaan. Geen bordje te zien, maar we proberen het toch. Eerst na de brug, maar daar is geen weg. Daarna voor de brug en dan op een soort kruising rechtdoor het zandpad op. Dit loopt langs een aardappelveld en buigt dan linksaf, dat is niet goed. Terug naar de ‘kruising’ en nu linksaf langs een appartementencomplex, dit loopt ook dood. We gaan nu een stukje terug, door een soort braakliggend terrein en dan met een betonnen trap naar beneden, de waterloop in. De waterloop is een enorm bouwwerk dat ervoor zorgt dat het overtollige water van het stuwmeer eventueel netjes terug naar zee geleid wordt. De wanden zijn aan weerszijden ongeveer drie of vier meter hoog. We vragen ons af hoe we hier straks weer uitkomen, maar dat zien we dan wel.
Ontsnapping
Een stuk verder moeten we linksaf volgens de telefoon, maar de waterloop gaat rechtdoor. Tijd dus om te ontsnappen. Aan de linkerkant loopt een waterslang langs de wand omhoog en als een volleerd bergbeklimmer hijsen we ons hieraan omhoog. Hij schiet niet los en we komen ongeschonden bovenaan uit.
Als we boven zijn, zien we een weg. We zijn toch wel nieuwsgierig of we gewoon via een weg hier hadden kunnen komen, dus we lopen een stukje terug. Misschien hadden we langs het aardappelveld kunnen lopen en dan over een muurtje en door een olijfboomgaard en rechts door een opening in het gaas… Maar misschien werkt dat ook niet. We zijn er nu en we vervolgen onze weg richting Menetes.
We komen nu bordjes tegen met de tekst KA3, richting Othos. Volgens Jan lopen KA2 en KA3 een stukje gelijk op en daarna slaat KA2 linksaf. We hadden dus ook vanaf het begin de bordjes KA3 kunnen volgen? Het is ons niet helemaal duidelijk.
Nog steeds geen bordje
Wanneer het bordje KA3 rechtdoor wijst en er een mogelijkheid is om linksaf te slaan, slaan wij linksaf…zonder bordje. We lopen een beetje evenwijdig aan de waterloop en ik bedenk dat we ook gewoon beneden hadden kunnen blijven.
De waterloop gaat even later stijl omhoog, maar de wanden zijn hier veel minder stijl dus kun je hier makkelijker omhoog komen. Wij vervolgen onze weg met behulp van de telefoon. Het is duidelijk dat ik mijn fototoestel vergeten ben, want we zien veel vogels en ze blijven ook nog rustig zitten. Af en toe horen we het geblaf van honden, maar verder is het hier erg rustig.
Kanelly
Ineens komt er een hond keihard onze kant op rennen.
De hond komt onmiddellijk naar me toe en gaat tegen me aan zitten. Ik aai haar een beetje tot ze weer rustig is en dat lopen we verder. De hond volgt ons op de voet. Of liever gezegd: ze volgt Jan op de voet. Jan is duidelijk het alfa hondje hier, een geboren leider. Kanelly (zo heten alle lichtbruine honden hier) loopt zo dicht achter hem dat hij bij iedere stap haar bijna tegen de bek schopt met zijn hakken.
Een bordje!
Wanneer we weer ergens linksaf slaan, zien we ineens een bordje KA2. Linksaf (de kant die wij kiezen) gaat naar Pigadia en rechtsaf naar Menetes. Blijkbaar is de route dus omgelegd vanwege de bouw van de waterloop. Menetes is ons nu te ver, dus we gaan richting Pigadia.
Kanelly loopt een poos met ons mee, totdat de blaflijn in werking wordt gesteld. Jan was al bang dat ze helemaal mee zou lopen tot thuis, maar nu volgt ze toch maar de roep van de natuur. Ze neemt een spurt, dwars door de olijfboomgaarden en we zijn helemaal gerust gesteld. Dat komt vast goed. Af en toe horen we de blaflijn nog een keer, dus ze kan gewoon op het geluid afgaan 😊.
Tempel van Poseidon
Wat verderop komen we langs een trappetje dat uitgehouwen is in de berg aan de rechterkant. Het trappetje voert naar de tempel van Poseidon die meer lijkt op de grot van Poseidon. Het is wel mooi om te zien hoe er figuren uitgehakt zijn in de grot. In de wanden vind je nog restanten van schelpen, wat best bijzonder is omdat je hier een stuk hoger zit dan zeeniveau.
We keren terug naar de weg en al snel komen we weer in de bewoonde wereld. Een groepje schapen schrikt van ons en rent over de weg om hun toevlucht te zoeken in een leegstaand huis. Tenminste, wij denken dat het huis leeg staat.
De lucht heeft bijzondere vlammende wolken, die aan de rand roze en groen gekleurd zijn. Met een zonnebril op kun je het heel goed zien, maar zelfs met het blote oog is het zichtbaar.
 

Vissig

Voor het avondeten hebben we de schoongemaakte visjes, aardappels en groente. De visjes heb ik niet ontschubt (of hoe dat heet) want wij eten het velletje toch niet op. Ik doe ze in een aluminium bakje en zet ze samen met de aardappels en de groente in de oven. De Red Pandora bak ik in de koekenpan.
Wanneer we de kleine visjes proberen van de graat te krijgen, begrijpen we ineens waarom je vissen ook van hun schubben moet ontdoen al eet je het vel niet op. Bij het verwijderen van het vel zit namelijk alles onder de schubben; je handen, je bord en het vlees dat je al van de graat hebt gehaald…alles. Het is een drama om die schubben kwijt te raken, dus vandaag hebben we weer een les geleerd: altijd de schubben verwijderen of vissen zonder schubben kopen.
Voedertijd
Het visafval verzamel ik op een bord en ik loop ermee naar het plateautje achter het appartement. Hier gooien ze van heet restaurant ook hun afval neer voor de katten. Met een vork schraap ik het afval van het bord en zodra ik met de vork tegen het bord tik komen de katten van alle kanten aanrennen. Gelukkig is het veel afval en is er genoeg voor iedereen.

Geschreven door Hazenreizen