Allereerst mijn excuus aan Henk en Riet. Ik was vergeten mijn verhaal up te loaden en daarna waren we de hele dag weg. Geen verhaaltje bij de koffie dus :(.

De eerste nacht in ons nieuwe onderkomen zit erop. We slapen nog steeds apart, want het zit nog niet zo mee. We hebben wel twee slaapkamers, maar in de ene staat een twijfelaar (1,20 breed) en in de andere een 1 persoons bed. Thuis hebben we een bed van 2,10 in het vierkant, omdat ik het altijd veel warmer heb dan Jan. We kunnen deze bedden ook niet tegen elkaar schuiven, want mijn bed (de kleinste) is ingemetseld. Hij is trouwens ook heel kort, want zelfs ik kom met mijn voeten tegen het voeteneind aan (nou ja, tegen de muur dan). De matrassen zijn erg hard, zodat ik wakker wordt van een dood gevoel in mijn armen, benen en andere delen van mijn lichaam. Alleen op mijn rug slapen dus, met het gevolg dat Jan zelfs in de andere kamer nog last heeft van mijn gesnurk. Het volgende appartement met dus een groter bed hebben, dat komt onze relatie vast ten goede :).

We beginnen de dag met een Engels ontbijt. Ik rooster twee sneetjes brood, bak de bacon uit, braad de worstjes en open het blik met iets dat op witte bonen in tomatensaus lijkt. In de supermarkt kon ik kiezen voor Heinz, maar een Spaanse variant leek ons leuker. Nou, die hebben we nu: kikkererwten in een lichtrode saus met twee schijfjes 'rookworst' en een klein stukje spek. De smaak is helemaal niet verkeerd, dus dat valt mee. Ik bak er nog vier eieren bij en dan kunnen we aan tafel. Prima ontbijtje, al zeg ik het zelf.

We starten daarna rustig op met een boekje bij het zwembad. Ik bereid al wel de tomatensaus, want die is het lekkerst als je de uien heel lang laat sudderen met een beetje zout, suiker en balsamico. Daarna de tomaten erbij met een flinke scheut rode wijn en dan weer lekker lang sudderen.

Als Maria langs komt vraag ik of ze Engels spreekt. Het antwoord is nee. In mijn beste pantomime probeer ik uit te beelden dat ik nog een extra dekbed wil. Ze kijkt me vragend aan, gelukkig begint ze niet onbedaarlijk te lachen. Ik lig inmiddels in zo'n strandstoel en doe alsof ik iets over me heen trek. Tja, hints is niet echt aan mij besteed geloof ik. Ze vraagt of het iets in mijn huis is en ik zeg ja. Zullen we daarheen gaan en kijken? Stelt ze voor. Wat een geweldig goed idee!
Eenmaal binnen is het snel opgelost, ik loop naar mijn bed, pak het dekbed en zeg: uno mas por favor. Even later heb ik een extra dekbed, dat ik vannacht op mijn matras kan leggen. Misschien gaat er dan niks mee dood 's nachts.

Wanneer de saus klaar is, pak ik de staafmixer. Ik doop hem in de maatbeker met saus en zet hem aan. De staaf schiet met een noodvaart naar de bodem van de maatbeker en als ik me niet snel aan het aanrecht had vastgehouden, had hij me meegesleurd in de tomatensaus. Oké er zijn dus twee dingen die bijzonder goed werken in dit appartement: de staafmixer en de douche. De douche kun je namelijk niet voluit zetten, want dan stroopt het vel van je botten. Gelukkig kun je hem goed afstellen en het water is snel warm. Heerlijk dus.
Even later lopen we door de haven. We doen en passant een cache en als we weer terug zijn lees ik weer verder. Thuis lees ik bijna nooit een boek, maar in de vakantie vind ik het heerlijk. Ik zit er echt helemaal in en dat is goed voor de ontspanning.
Dan komt George voorbij met een kleine oven. Gisteren heb ik Claus erop aangesproken dat we geen oven hebben, terwijl dat wel op Bookings.com vermeld staat. Ze hebben dus snel een oventje gekocht en dat wordt nu gebracht. Fantastisch!

Vanmorgen heb ik tussendoor ook nog even wat tosti's gemaakt en in de vriezer gedaan. Voor de lunch bak ik even twee tosti's op in de koekenpan met een beetje olijfolie. Dat heb ik van Manon geleerd, die noemt het een pantosti :).

Na de tosti duik ik weer in mijn boek tot Claus me roept. Hij staat aan de overkant van het zwembad en ik versta er niks van, dus ik loop maar even naar hem toe. Hij vraagt of hij nog iets voor ons kan doen, maar ik stel hem gerust: alles is onder controle. We praten nog even en dan zegt hij dat ik erg goed Duits spreek. Zo, mijn eerste compliment heb ik alweer in mijn zak deze vakantie!

Als ik mijn boek uit heb, ga ik met Jan op pad voor een adventure lab. Dat is een soort geocaching. Het is wel in het Spaans, maar we weten dat we naar een punt op de navigatie moeten lopen en dan opent er vanzelf informatie (die we niet kunnen lezen dus) en daarna krijgen we een vraag die we moeten beantwoorden. De vraag is ook in het Engels gesteld, dus we redden het ook nog.

We kopen nog wat dingetjes hier en daar voordat we weer naar huis gaan, waaronder een citroen, oregano, tijm ... alles om het koken beter te maken.

Ik heb vanmiddag de aubergines al met zout bestrooid en er een snijplank op gelegd. Later heb ik ze afgespoeld, droog gedept en gebakken in olijfolie. Ik heb ook een rode ui gebakken en een halve rode paprika. Nu doe ik alle groente in een kleine schaal en schuif het onder in de oven. De twee aardappelen heb ik vanmiddag al in parten gesneden en gekookt en nu doe ik ze in een aparte schaal met zout, citroensap, oregano en citroen. Ik bak het geheel eerst 20 minuten op 180 graden, maar dat doet niet zoveel. Nog maar eens 10 minuten op 200 graden en dan nog 10 minuten 220 graden. Ja, nu gaat het beter. De kipfilet snij ik in repen en ik bestrooi ze met zout, peper, paprikapoeder en tijm, daarna roer ik er een flinke eetlepel Griekse yoghurt door en dan laat ik het even intrekken. Nu nog snel in de koekenpan en dan kunnen we aanschuiven voor het diner :).

P.S. Ik heb alle boeken in het appartement gesorteerd op taal: Nederlands, Duits, Engels en een rijtje boeken die ik niet lezen kan... Noors, Zweeds, Pools zoiets. Ik ben er heel blij mee :).

Geschreven door Hazenreizen