De laatste maandag

We beginnen deze laatste maandag van de vakantie weer zonder energie. Dit keer is het voldoende om de schakelaar één keer om te zetten. We zeggen er niks meer van, want Maria en haar gezin betrekken dit appartement als wij weggaan. Ze komen er dus zelf wel achter wat er allemaal aan mankeert 😊.

Vrouwenzaken
Vandaag trek ik een ander soort panty aan. De vorige panty was een slim-shape, het was de juiste maat en de juiste kleur, dus ik dacht: een panty is een panty. Niet dus. Een slim-shape panty zorgt ervoor dat je met een maat 44 panty het gevoel hebt dat je een maat 36 panty hebt gekocht. Ik heb de maat wel drie keer gecheckt. Ik trok de panty dan hoog op, maar na één keer gaan zitten rolt het broekje op en zoekt het je slankste omtrek. Daar blijft het hij dan zitten als een soort kuisheidsgordel, want niemand die daar zijn hand nog tussen krijgt.
Oké, vandaag dus een andere variant: ladder resist, de naam zegt het al: bij deze panty hoef je niet bang te zijn dat je een ladder krijgt, want daar is hij tegen bestand. Ik wurm mijn linkerbeen er in en daarna mijn rechterbeen; oeps! Er zit ineens een gaatje in mijn panty, geen ladder…maar wel een gaatje. Het is een zwarte panty, dus het valt meteen lekker op. Voorzichtig trek ik de panty verder omhoog, terwijl ik me afvraag of ik volgende keer misschien maat 48 moet proberen. Jan komt de slaapkamer in en zegt: ‘je hebt een gaatje in je panty’. Hoe kan hij dat nu zien vanaf daar, vraag ik me af. Ik kijk naar beneden en zie nog een gaatje op mijn andere been. Koop dus geen panty’s van het kruidvat die zogenaamd ladder resist zijn, want het is echt bagger kwaliteit.
Ik hou de panty wel gewoon aan, want mijn jurk is lang en mijn laarsjes zijn hoog. Met een beetje geluk vallen die gaatjes dus ergens onder.
 

Koffie

We drinken koffie bij Kathy en we nemen een cadeautje voor haar mee, omdat het haar naamdag is vandaag. Het is een klein tafelstukje met twee houders voor waxinelichtjes. Ze doet alsof ze geen bekendheid wil geven aan haar naamdag, maar stiekem vindt ze het toch wel leuk als Pavlakos haar een doos koekjes komt brengen en alle mannen in het café haar feliciteren.
Bij de koffie wordt een koekje geserveerd dat vaag smaakt naar speculaas. Het schijnt vaak met Pasen te worden gegeten. Het heeft de vorm van een paasei met een ruitmotiefje aan de bovenkant. Daarna krijgen we nog loukomades en nog meer koekjes.
We halen weer water voor Kathy en spoelen gelijk de ruiten van de auto een beetje schoon, want dat is net matglas. Met een tas vol flessen water komen we weer het café in. Er wordt gelijk koffie voor ons gemaakt…met nog meer koekjes.

Nog meer koffie
Ik kan nog net het blog van gisteren afmaken en uploaden, voor we op weg gaan naar onze volgende koffiestop: Henk en Riet.
We zitten vandaag binnen, want op de Acropolis waait het ook stevig, dus op het balkon is het niet zo lekker. Hier krijgen we weer andere koekjes en ik ben blij dat we niet ontbeten hebben 😊.Er wordt vandaag volop gediscussieerd over de verschillende volksdansen en er worden passen gedemonstreerd om duidelijk te maken wat er bedoeld wordt.
Henk maakt ons attent op een kerkje vlak voor het strand bij Ápela en we besluiten daar te gaan kijken.
 

Toeren

We rijden eerst naar Aperi en daarna richting Spoa om vervolgens naar Ápela Beach af te zakken. Op een bepaald gedeelte van de weg zitten tientallen vogeltjes, die telkens opvliegen en dan een meter of twee voor de auto weer op de straat gaan zitten. Het duurt dus even voordat we dit stuk van de route verreden hebben. We zien nu ook weer geiten en schapen, want de wind is hier iets minder geworden.
Bij het kerkje aangekomen, blijkt dat we hier al eerder zijn geweest. Ze hebben het inmiddels iets gerestaureerd, maar het blijft een heel mooie plek. Om het kerkje heen zien we hoe de zee-uien (van Henk geleerd) hun kopjes en soms zelfs hun schouders al boven de grond steken.
We rijden nog een stukje door naar het strand, maar daar waait het stevig en het is koud.
 

Eten

Terug in het appartement gaat Jan bij de veerboot en de hoge golven kijken, en ik blijf op de bank. Er zitten namelijk toch een paar kleine rode wijn vlekken in mijn jurk (aan de achterkant). Ik heb gelezen dat ik die telkens moet deppen met een sopje en dat ben ik nu aan het doen.
Als Jan terug is brengen we een bakje spaghetti met tomatensaus naar Henk en Riet, want we kunnen niet alles op krijgen wat we nog hebben. We horen heerlijke anekdotes over Pasen in Olympos en Piperi in Othos, dat een soort carnaval is. We zien foto’s van een man die op de grond ligt met een dildo voorgebonden en Riet vertelt dat andere mannen er omheen dansen en op de man gaan zitten. Rare jongens, die mensen uit Othos. Maar het is dus altijd een feest om bij Henk en Riet op bezoek te gaan 😊.
’s Avonds eten wij keftedakia met de uienbroodjes van Kathy. Ik maak de steentje even nat onder de kraan en doe ze dan heel even in oven. Het smaakt veel beter dan we hadden gedacht, eigenlijk is het gewoon lekker 😊.

Later op de avond krijg ik nog een berichtje van Riet of ik het recept van die zelfgemaakte tomatensaus kan doorgeven, want Henk vond het erg lekker. Ik doe altijd maar wat, maar ik probeer zo goed mogelijk te omschrijven wat er in gaat; een beetje van dit en een beetje van dat.

Geschreven door Hazenreizen