Uitwaaien

We beginnen de dag weer zonder stroom, dus ik ga heel romantisch douchen met mijn sfeerverlichting op batterijen. Na twintig keer jutteren met de schakelaar doet de stroom het weer. Ze hebben vorige de schakelaar dus niet vervangen, want die ligt nog ingepakt op de kast. Nou ja, het werkt.

Koffie
We nemen een beetje yoghurt als ontbijt en gaan daarna koffie drinken. De wedstrijd kijken we later wel.
Er zit een handjevol mensen in het café, waaronder Minas (van Kathy). Hij geeft me complimentjes over mijn dans skills en zegt dat iedereen naar me keek. Daarna geeft hij Jan nog eens een complimentje over zijn drank skills 😊.
Jan kijkt op de weer app en ziet dat het hier 11 graden is, maar het voelt als -1 staat er 😊. Het is toch nog winter geworden. Dat temperatuurverschil komt door de harde wind, die nog steeds om het eiland loeit. De ferryboot komt ook niet, die blijft in Heraklion liggen tot het weer veilig is in deze contreien.

Wind
Na de koffie kijken we de race en ik probeer ondertussen mijn blog van gisteren in elkaar te frutselen. Ik kan de juiste woorden niet vinden en ik geef het op.
We eten nog een cracker en dan we toch maar een stukje rijden.
De straat ligt bezaaid met kleine en grotere stukken steen en overal ligt vuilnis dat uit de vuilnisbakken is gewaaid. De kerstversiering is op sommige plekken van de lantaarnpalen gevallen en andere hangen nog aan één trekbandje. De straten zijn nat van de golven die over de kade heen slaan en je kunt je goed voorstellen hoe het gespookt heeft vannacht.

Toeren
We rijden via Menetes naar Arkasa. De ramen van de auto zijn bijna matglas door het zout dat aan de ruiten kleeft, maar de voorruit wordt aardig schoon als we de ruitensproeier gebruiken.
Als Jan uitstapt om een foto te maken, wordt hij bijna uit zijn schoenen geblazen door de harde wind. Ik blijf lekker in de auto zitten, dat is veiliger.
In Finiki is niks aan de hand, deze baai ligt precies andersom dan Pigadia en hier liggen ze dus in de luwte.
We rijden langs de westkust naar het zuiden tot Agios Theodoros, het uiterste zuidwest puntje. Ook hier waai je uit je hemd. We hebben de hele weg nog geen geit of schaap gezien, die schuilen ook voor de harde wind denk ik.
Over de onverharde weg rijden we richting het vliegveld en dan onderlangs tot we niet verder kunnen. Hier is niet veel te zien vandaag, dus rijden we onverrichter zake dezelfde weg weer terug. Dit keer gaan we bij het vliegveld weer richting het noorden, op naar ons warme appartement.
 

Aangeklede koffie

Als lunch nemen we vandaag koffie met allerlei lekkers van gisteren. Daarna probeer ik nog eens te verwoorden wat we allemaal hebben meegemaakt gisteren. Terwijl ik worstel met mijn blog, neemt Jan een kijkje buiten. Hij fotografeert de enorme golven die over de kade slaan en aan de andere kant van de van de kade een soort waterval vormen. Ook legt hij vast hoe een wit bestelbusje gratis door de zout water ‘wasstraat’ rijdt. Je ziet het busje helemaal niet meer!
Het schrijven gaat moeizaam en ik krijg iets na drieën al een berichtje van mijn trouwe lezers Henk en Riet:
Ik moet er om lachen en het stimuleert me om nog even door te zetten, om half vijf heb ik het eindelijk voor elkaar.
Dan kan ik nu proberen om het matglas van het appartement weer een beetje helder te krijgen. Er is hier niks, maar met een grote emmer water en een mop probeer ik het meeste zout te verwijderen. Jan spoelt het daarna nog eens na met schoon water, zodat we weer een beetje naar buiten kunnen kijken.
 

Avond

Vanavond eten we weer een keer bij To Ellinikon. Henk en Riet hebben ons gewaarschuwd dat de groep Nederlanders hier ook eet vanavond, maar Jan denkt dat ze boven gaan zitten en wij blijven altijd beneden.
We nemen de ronde tafel, direct naast de deur. Vanaf daar kun je alles overzien en daar hou ik van. Ik zit niet graag met mijn rug naar de deur, ik ben in een vorig leven vast en zeker een keer van achteren aangevallen.

Wijntje erbij?
Natuurlijk gaan we voor de ‘dish of today’, vandaag is dat gevulde koolbladeren en pastitio. We nemen er een karaf rode wijn en een fles water bij en genieten van al het Griekse gemompel om ons heen.
Even later zet de ober de karaf rode wijn en het water op de tafel. De karaf staat niet goed en kiepert gelijk om. Jan reageert alert en springt gelijk op om achter de tafel vandaan te komen en rode waterval te ontwijken. Ik zit als een zombie te kijken wat er allemaal gebeurt in mijn off-white gebreide jurkje. Ik moet wel een beschermengel hebben, want er zit nog geen spatje op mijn jurk en ook niet op mijn schoenen, die dezelfde kleur hebben.

Franse ober
Ik heb het papieren tafelkleed dichtgevouwen tot een prop en de ober vouwt de zeiknatte (o nee de wijnnatte) kant van het stoffen tafelkleed wat naar binnen. Daaroverheen komt een nieuw papieren kleedje. Jan vindt dat niet zo’n tof idee, dus we draaien zelf de tafel een halve slag, zodat wij droog zitten. Daarna dweil ik met mijn servet de restjes van mijn stoelpoot en van de vloer, want de ober heeft hier met de Franse slag een mop doorheen gehaald, wat niet erg effectief was. Hij is enorm in mijn achting gedaald, maar het eten smaakt er niet minder om.
We krijgen nog een lepeltje zoet spul met een mooi rozetje van Griekse yoghurt als afsluiter en dan zijn we alweer lekker vroeg thuis. De Nederlanders zijn nog wel gekomen en zeggen ons allemaal vriendelijk gedag. Het zijn ook helemaal geen verkeerde mensen, maar we horen gewoon niet zo graag Nederlands om ons heen als we op vakantie zijn.

Het waait nog steeds flink, dus op het balkon zitten is er niet bij. We ontspannen nog even op de comfortabele bank en gaan op tijd naar bed.

Geschreven door Hazenreizen