Rustige dag

Vanmorgen ligt er eindelijk een vrachtboot in de haven, een boot gevuld met bouwmaterialen.
De heren in de kerk zijn weer druk bezig met hun gebeden, want vandaag is weer een feestdag. Hun ‘gezang’ klinkt de hele ochtend. Het is het feest van de hemelvaart van de maagd.

Koffie
Bij Boulevard is het terras weer in orde gebracht, in het voorjaar wordt alles opnieuw geschilderd en krijgen ze ander meubilair. We drinken een kopje koffie op het terras en dan gaan we ontbijten.

Later op de ochtend drinken we koffie bij Cactus Café. Er staan al jaren bont gekleurde stoeltjes buiten, maar we hebben het nooit als café herkend. Dit keer waren ze druk bezig met het opknappen van het pand en iedere keer lag er een deur buiten die geschilderd werd. Deze manier van schilderen ken ik nog van heel lang geleden, toen was het ‘in’ om alles een houtstructuur te geven. Je smeerde dan verf op een onderlaag en ging er daarna met een apparaatje overheen zodat het leek of het een houtnerf had. Datzelfde doen ze hier ook, zelfs met de plastic vouwdeurtjes.
Nu is het een mooi etablissement geworden, maar de koffie is niet geweldig.

Auto’s kijken
We fotograferen nog wat mooie auto’s voor Frank en Manon. Er rijden hier veel Toyota pickups rond in erbarmelijke staat, maar ze rijden wel. Vaak liggen de bumpers eraf, mist er in ieder geval één lamp en meestal meer en de carrosserie is rondom gedeukt alsof er iemand met een hamer in de weer is geweest. Manon is enthousiast en vraagt of we hem mee krijgen in de koffer. Ik ben bang dat hij dan nog meer kreukelt, dus we zien ervan af.
 

Auto halen?

We zouden morgen een auto huren, maar we bedenken ineens dat we dat ook vandaag al kunnen doen. Jan doet een online aanvraag bij Sunny Cars, dat is een Nederlands bedrijf en dat communiceert makkelijker. Het wachten is nu op de bevestiging. Er gaat één keer per dag een bus naar het vliegveld en dat is volgens het bus schema om 13:45 uur. Het wordt nog spannend of we voor die tijd de bevestiging krijgen. Om 12:15 krijgen we de bevestiging binnen; we kunnen om half drie de auto ophalen bij het kantoor van Thrifty in de aankomsthal van het vliegveld. We kunnen dus eerst nog even lunchen en dan gaan we richting de bushalte.

Met de bus
Bij de bushlate staan veel bussen klaar, maar het is niet duidelijk welke bus waar naartoe gaat. Ik vraag het even en we moeten de kleine, witte bus hebben. We hebben nog tien minuten, dus we nemen plaats op een bankje en observeren de tieners die zich hier verzamelen. De meisjes dragen bijna allemaal slobberbroeken en een ruime trui. Ze hebben allemaal lang haar en de meeste hebben kunstnagels. Veel van de kinderen kopen bij de supermarkt aan de overkant een zak chips en frisdrank, wat waarschijnlijk hun lunch is. Leuk om dat van een afstandje te aanschouwen. Er zijn ook meisjes bij met piercings en tattoos. Eén heeft zelfs een heel grote tattoo op haar rug, haar trui heeft dan ook geen achterkant, anders kun je hem niet zien 😊.

Schoolbus
Het is al bijna twee uur, maar er gebeurt nog weinig. Ik vraag dit keer hoe laat de bus vertrekt en het blijkt om twee uur te zijn. Inderdaad, de bus wordt gestart en ik stap snel in, bang dat hij weg rijdt zonder ons. Daarna stappen er een handvol schoolkinderen in, want dit is blijkbaar de schoolbus.
Wij zitten direct achter de chauffeur en hij begint vrolijk te fluiten. We kunnen er niets van zeggen, want de bus is gratis, maar het klinkt niet best.
Met veel geslinger rijden we Pigadia uit, terwijl de chauffeur stopt met fluiten om te kunnen bellen. Niet handsfree natuurlijk, gewoon met de telefoon in de hand.
De kinderen worden één voor één uit de bus gezet tot er nog één overblijft, die vlakbij het vliegveld woont. Zodra zij uitgestapt is, begint de chauffeur tegen ons te praten. Het verbaast hem dat we naar het vliegveld willen, maar we vertellen dat we daar onze auto op kunnen halen en hij zet ons voor de deur van de aankomsthal af.

Vliegveld
We proberen deur één, maar die is gesloten, deur twee ook en deur drie is ‘out of order’. Deur vier is weer gesloten en inmiddels zijn we bij de vertrekhal aangekomen. Ook hier zijn alle deuren gesloten.
Dat idee hadden wij ook al, maar we moeten hier de auto ophalen. We lopen weer terug langs het gebouw op zoek naar het kantoor van Thrifty. Ineens zien we een bordje op het raam met de tekst Herz/Thrifty en een telefoonnummer.
Ik bel het nummer en er volgt een moeizaam gesprek.
Ik zeg nog maar eens dat wij op het vliegveld staan, omdat in de instructies staat dat we de auto hier moeten ophalen. Ze vraagt of de chauffeur al weg is en dat beaam ik. Uiteindelijk zegt ze dat zo ons komt ophalen, we kunnen haar over een half uurtje verwachten.
Het klopt helemaal, ze is er binnen een half uur en ze is erg vriendelijk. We krijgen gratis een upgrade naar een iets grote auto, haar auto. Zelf stapt ze iets verderop in een klein autootje om weer terug te rijden naar Pigadia.
 

Paralia Agios Theodoros

We rijden over een onverharde en behoorlijk slechte weg richting het westen naar het strand waar de klei is. Het is vlakbij het kerkje Agios Theodoros en het waait er flink. Ik ben niet goed voorbereid en op de laarsjes met hakken en een lange, wijde broek strompel in naar beneden en over het strand. Ik heb wel een leeg potje meegenomen om de klei te verzamelen, dus dit keer kan ik iets mee naar huis nemen. Het helpt goed tegen droge plekken in je gezicht.
 

Weer thuis

Thuis nemen we lekker een alcoholvrij biertje en we komen even bij van ons auto verhuur avontuur.
We genieten van de zonsondergang met een wijntje en een chipsje en krijgen van Manon een filmpje van de sneeuw in Nederland. Daarna krijg ik Amber aan de telefoon, die gevallen is met de fiets, door de gladheid. Het is allemaal goed afgelopen, maar ze is wel beurs aan alle kanten.

Als het helemaal donker is geworden, warm ik een bak pastitio op in de oven. Daarna zitten we nog lang buiten te genieten. Nu kan het nog.

Geschreven door Hazenreizen