De regen 🌧️ die niet kwam

Griekenland, Karpathos Municipal Unit

Zondag


Als we bij Kathy komen is haar eerste vraag: ‘Ga je naar de kerk?’ Ik antwoord ontkennend en ze vervolgt: ‘Je ziet eruit alsof je naar de kerk gaat, zo netjes.’ Ik vat het op als een compliment en zo is het ook bedoeld.
We zijn de eerste vandaag, op ‘Yorgos de norse’ na. ‘Wat zijn jullie vroeg, wat is er gebeurd?’, gaat Kathy verder. Het is al kwart over acht, maar blijkbaar gaat iedereen op zondag later koffie drinken. Geen probleem, nu is betaal ritueel van de koffie nog beter zichtbaar. Minas betaalt de koffie van Yorgos en Jannis betaalt dan weer de koffie van Minas en soms willen twee mensen tegelijk voor iemand betalen. Het is echt heel grappig om te zien.
Ineens vraagt Kathy of we vis willen hebben en als we bevestigend antwoorden, zegt ze dat ze dat wel even gaat regelen met Dinos. Ze vindt het fijn als de touwtjes in handen heeft en alles voor je kan regelen.
Af en toe kijken we buiten naar de lucht, want het is bewolkt en iedereen hoopt dat het gaat regenen. Er zijn op de weerapps ook waarschuwingen voor regen en onweer. Het lijkt er echter op dat het regenfront ons passeert en dat we er niets van meekrijgen.
Even later komt Dinos al aan met een plastic tasje met visjes. Dat ik niet mag betalen geeft me geen schuldgevoel meer, dat is nu eenmaal zo hier en daar heb ik me bij neergelegd. Ik bedank hem hartelijk en als we de koffie op hebben, gaan we naar het appartement om de visjes klaar te maken.
 

Bijten ze?

Ik keer de tas met visjes om en zie dat er twee vreemde vissen bij zitten, een kleine zaagbaars en een red pandora (geen idee hoe dit in het Nederlands heet, maar het lijkt een beetje op een kleine brasem). Die twee hou ik apart en de andere vissen maak ik schoon. De kop haal ik eraf en de ingewanden eruit, maar de schubben laat ik dit keer zitten. We halen na het bakken het vel er wel af. Als ik de derde vis schoongemaakt heb en hem uitspoel onder de kraan, voel ik een stekende pijn in mijn duim. ‘Au!’ Jan vraagt of ze bijten, maar ik heb me geprikt aan een graat en het doet flink zeer. Met een leesbril op en een pincet in de aanslag, probeer ik de boosdoener te verwijderen. Als ik hem eindelijk te pakken heb, blijkt hij wel een halve centimeter lang te zijn, logisch dat het zeer deed.
Het visafval doe ik samen met de zaagbaars op een bord en dan geef ik het aan de katten. Even later zitten ze lekker te smikkelen van het afval, maar de baars laten ze links liggen. Helemaal aan het eind, als alle koppen op zijn, begint er toch een kat aan de baars. Hij heeft er een hele kluif aan, al is het maar een klein visje van hooguit tien centimeter.
 

Kerkdienst

Toen we vanmorgen koffie gingen drinken, was de papas al druk in de weer met zijn zangerige gebed. Nu we gaan ontbijten, horen we hem nog steeds.
Ik maak na het ontbijt mijn blog even af en daarna probeer ik de foto te uploaden van Jan de paalfluisteraar. Dat moet ik doen in de app op mijn telefoon, want daar staat de foto op. Als ik de foto geüpload heb, krijg ik een waarschuwing: u hebt online én in de app gewerkt, welke versie wilt u opslaan? Dit is nu precies de reden dat ik tegenwoordig alle verslagen eerst in Word maak en dan met kopiëren en plakken in Pindat zet. Ik kies op goed geluk iets en zie dan dat alle tekst verdwenen is. Gelukkig ben ik hem tegenwoordig te slim af, dus ik herhaal het kopiëren en plakken nog eens en dan is het weer goed.
We gaan wat boodschappen doen; groente, plakjes kaas en zak chips met oregano. Intussen horen we de papas nog zingen en Jan zegt dat het logisch is dat mensen ondertussen praten en hun telefoon opnemen, het is tenslotte al bijna één uur en hij is al om acht uur begonnen.
Onze slager is er niet, dus gaan we naar een andere supermarkt. De slager daar spreekt ons gelijk aan in het Engels, dus we zijn toch wel als toeristen te herkennen. We wijzen steeds iets aan en dan snijdt hij er plakjes van.
’Acht plakjes van díe kaas en acht plakjes van díe kaas.’
We leren dat plakjes in het Grieks ‘fettes’ is, dus van de salami willen we ‘fettes’ in plaats van plakjes.
’Acht zeker?’, vraagt hij.
We kopen ook nog twee worstjes voor een Engels ontbijt en het schiet me nog net op tijd te binnen dat worstjes ‘loukanika’ heet. Zo maak ik weer een goede beurt.

Wanneer we terug komen dien we Dinos aankomen met zijn boot. We gaan even kijken wast hij gevangen heeft. Trots laat hij twee grote vissen zien, het zijn tandbaarzen. De ene tandbaars weet meer dan acht kilo en op internet zien we dat hij familie is van ons piepkleine zaagbaarsje. Die acht kilo blijkt trouwens nog niet eens zo heel groot te zijn, ze kunnen wel anderhalve meter lang worden en tot honderd kilo wegen!
 

Left overs

Voor de lunch warm ik een beetje Giouvetsi op en daarna gratineer ik hem in de oven. Daarbij eten we Griekse salade met de lekkere olijven en feta.
De nieuwe pan tomatensaus staat alweer op het vuur, want van tomatensaus kun je beter veel tegelijk maken.

Na de lunch vermaken we ons op ons balkon tot de ferry boot aankomt. We lopen naar de haven, want vandaag komt Takis terug van Rhodos. We zien hoe hij veilig aan land komt en blijven nog even staan kijken, maar dan gaan we terug naar het appartement want het is erg winderig geworden.
Over winderig gesproken, daar heb ik zelf ook veel last van. Ik weet niet wat ik verkeerd doe, maar ik kan niet te dicht bij andere mensen gaan zitten.
 

Avondrood

Om een uur of vijf kijken we naar de zonsondergang vanaf ons balkon. Het is een prachtig verschijnsel dat ongeveer een half uurtje in beslag neemt. De lucht kleurt steeds anders en het blijft mooi om naar te kijken.

’s Avonds eten we bij El Ellinikon, waar we eerst de wijsgeren Aristoteles, Homerus, Democritus, Socrates en Plato op de foto zetten. Ze worden allemaal vergezeld door hun favoriete quote en van Socrates (je weet wel, Boele) is de favoriete quote:
’Het enige dat ik weet is dat ik niets weet.’
Zou Jan dat ook weten?

We eten de specialiteit van de dag; Kip aan ’t spit met lekkere Griekse patatjes, en bonen met aardappels in tomatensaus. Als nagerecht krijgen we een schaal druiven waar we wel een hele week mee kunnen doen.

Eenmaal thuis moeten we de balkondeur bijna dicht doen en zitten we lekker knus op de bank, waar het lekker warm is. De wind zorgt ervoor dat het op het balkon echt te koud is.

De regen is allemaal overgewaaid, misschien dat er op Rhodos iets gevallen is, dus we wachten nu op de volgende bui.







Geschreven door

Geen reacties bij dit reisverslag

 

Over deze reis
Aantal reisverslagen:
GPS afstand deze dag:
GPS afstand totaal:
Aantal foto's:
Laatste verslag:
Reisduur:
Reisperiode:

Of schrijf je reisverhalen via de app

Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.



Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.