Lekker rustig

We proberen hier wel eens uit te slapen als we laat naar bed zijn gegaan, maar toch zijn we altijd vóór half acht wakker.

Koffie
Het is lekker druk bij Boulevard en iedereen zit buiten, want de wind is weer gaan liggen. Kathy trakteert iedereen op een glaasje raki bij de koffie, dat is weer eens een ander ontbijtje haha. Onze overbuurman lust het niet en schuift zijn glaasje naar Jan, die ziet eruit alsof hij er nog wel een lust. ‘Niet afslaan hoor’, zeg ik, ‘dat is onbeleefd’. En zo heeft Jan vóór negen uur al twee raki achter zijn kiezen. Dat moet je natuurlijk ook niet iedere dag doen, maar dat snappen wel.
Kathy vraagt of we nog iets gaan doen en ik zeg dat we binnenkort met de bus naar Menetes willen gaan. Ze kijkt me verbaasd aan en zegt: ‘Why?! You don’t know anybody over there.’ Dat klopt natuurlijk, maar het gaat ons om de wandeling van Menetes naar Pigadia. Nu houdt ze haar hoofd scheef en haalt haar schouders op, tja als we dat leuk vinden moeten we het zelf maar weten. De meeste Grieken wandelen niet zomaar nutteloos van A naar B of nog erger van A met een omweg weer terug naar A.
 

Naar de haven

Voor de lunch bakken we het restje gyros op en de pita broodjes doen we in de contactgrill. Een beetje sla en tomaten erbij en zo hebben we een heerlijke lunch.
Na de lunch wandelen we naar de jachthaven, waar we de boot van Charis zien liggen op een trailer. Die hebben ze gisteren uit het water gehaald. Op de zijkant van de boot staat Charoulis, dus dat is zijn echte naam, maar dat wordt dan afgekort naar Charis.
In de haven zijn ze bezig om een boot uit het water te takelen, het heeft heel wat voeten in de aarde dus blijven we een beetje rond hangen om te kijken of het goed afloopt.
In het water drijven wat langwerpige blaadjes die af en toe vreemd bewegen. Eerst denk ik dat er een vis aan de blaadjes eet, maar dan blijken de ‘blaadjes’ zelf vissen te zijn. We hebben ze nooit eerder gezien, maar het ziet er grappig uit.
Paal fluisteraar
Jan loopt voor me uit naar het eind van de kade, waar hij met een houten paal begint te knuffelen. Hij streelt hem met zijn hand en legt zijn hoofd liefdevol tegen de paal. Ik weet niet wat ik zie: Jan de paal fluisteraar! Dat klinkt een beetje raar, maar het ís ook een beetje gek. Ik loop zijn kant op en dan begint hij te lachen: ‘Het ziet er misschien gek uit, maar je moet echt even je oor bij die paal houden.’ Ik probeer het en ik hoor de paal fluiten. Ergens zit een barst in de paal, waar de wind af en toe langs strijkt, dat zorgt voor een fluitend geluid. Jan probeerde dus te achterhalen waar dat gefluit vandaan kwam. Het bezoek aan de psycholoog is dus niet nodig, er was gewoon een logische verklaring voor zijn gedrag 😊.

Jan wil nog wat verder wandelen, maar ik hou het voor gezien. Ik had een erg korte nacht en ik ga eerst even een kleine siësta houden. Jan loopt helemaal naar de opgravingen aan de rand van de stad en fotografeert nog wat planten en bloemen. Er bloeit momenteel niet heel erg veel, maar dat komt omdat het al lang zo droog is.
 

Pigadia

Vanavond eten we bij Pigadia, onze onderburen. Restaurant Pigadia om precies te zijn. Er zitten nog geen Nederlanders, maar wel zien we Chronis met nog drie mannen aan een tafel zitten. Chronis is de eigenaar van Pelagos en hij speelt gitaar en zingt, weet je nog? Er zitten nog meer Grieken te eten, dus wij kiezen een tafeltje bij hen in de buurt en bestellen saganaki cheese en makarounes. De saganaki is een plak kaas, die gepaneerd is en gebakken. Het is erg lekker. Makarounes is een soort pasta met gebakken uien en geraspte kaas. Het smaakt op zich wel, maar is wat flauw zo na de saganaki. Het is wel een flink bord vol en ik ben blij dat we het kunnen delen. Nu bestellen we nog een portie beef stifado, suddervlees met kleine uitjes, heerlijk!
Wanneer we bijna klaar zijn, komt Mimmis, de broer van Chronis, met een gitaar en een bouzouki het terras op lopen. Dat belooft veel goeds! En ja hoor even later is het terras gevuld met heerlijke Griekse muziek. Er komen steeds meer mensen het terras op, sommigen schuiven aan bij de tafel van Chronis, sommigen zingen mee en zo wordt het een heel gezellige avond.
Ondanks de lekkere muziek, gaan we op tijd naar boven, want ik zit nog steeds enorm te geeuwen. Welterusten!

Geschreven door Hazenreizen